Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1992, Qupperneq 144

142
MÚLAÞING
systur mína í söðlinum. Síðan var haldið af stað, pabbi í fararbroddi og
teymdi klyfjahestana sem tengdir voru hver aftan í annan. Þær systur,
Fríða, Þura og Magga, ráku kýmar er voru fjórar. Jón fylgdi okkur á
leið, en varð að vera eftir og gæta ánna á meðan lömbin væru að
styrkjast svo að þau þyldu rekstur þessa löngu leið til Borgarfjarðar. Það
voru bara æmar sem átti að færa frá, sem reknar voru um vorið, en öðm
fé sleppt á fjall og skyldi sótt um haustið.
Kýmar voru ansi þrjóskar í rekstri einkum fyrsta daginn.
Pabbi þræddi þjóðveginn bæ frá bæ. Það var farið um hlaðið á
Urriðavatni og þar stansað litla stund og eins á Rangá hjá Gróu
afasystur minni. Við komum ekki við í Dagverðargerði, en á
Vífilsstöðum var stansað æðilengi, tekið ofan af hestunum og þeim
lofað að bíta, og eins var kúnum hleypt í túnið meðan fólkið þáði
góðgerðir.
Eg var orðinn þreyttur og rasssár að sitja fyrir aftan pabba og vildi
heldur ganga þegar við héldum af stað. A Vífilsstöðum var drengur,
Sigurður að nafni, hálfbróðir Agústs Olafssonar á Bakkagerði og tveim
til þrem árum eldri en eg. Hann tók í hendina á mér sagðist ætla að
fylgja mér, og við löbbuðum saman leiðandi á hlið við pabba æðilanga
leið þar til pabbi segir: “Farðu nú ekki lengra, drengur minn, nú kemur
Andrés aftur á bak til mín, þakk fyrir fylgdina og vertu nú sæll.“
Nokkrum árum síðar kom Sigurður til Borgarfjarðar að finna Ágúst
bróður sinn og réðst hjá honum sjómaður. Þriðji maður á bátnum hjá
Ágústi var Ámi Sigurðsson í Uraníu. Dag einn snemma um sumarið eru
allir bátar af Bakkagerði á sjó á venjulegum fiskimiðum út af
Hafnarbjargi. Veður var gott um morguninn, en hvessti brátt á sunnan,
svo Ágúst setti upp segl og ætlaði að sigla upp undir Bjargið, en svo illa
vildi til að bátnum hvolfdi og allir mennimir lentu í sjóinn. Þeir Ágúst
og Árni komust á kjöl, en Sigurður drukknaði. Högni Guðmundsson og
Bjami Sveinsson voru tveir á nálægum bát og björguðu Ágústi og Áma.
Þá er að víkja aftur að ferðalaginu út Tunguna. Það er sporadrjúgt frá
Staffelli í Litla-Steinsvað þegar ekki er farið nema fót fyrir fót með
hesta og kýr. Ferðalagið gekk þó vel, enda veðrið dásamlega gott allan
daginn. Við náðum háttum á Steinsvaði, og pabbi tók upp rúmföt er
lögð voru á gólf handa okkur að sofa á um nóttina, að endaðri góðri
máltíð hjá Gróu föðursystur minni og Guðmundi Þorfinnssyni.
Pabbi var snemma á fótum morguninn eftir að ná hestum og leggja á
þá. Síðan var rúmfatnaðurinn bundinn í klyfjar. Þegar ferðafólkið hafði
snætt morgunverð hjá Gróu föðursystur var látið upp og allir stigu á