Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1992, Síða 176

174
MULAÞING
Vopnfirðingar frétta ekki að Þorsteinn finnst. Þegar eg er að alast upp
á Hrafnabjörgum 50-60 árum síðar en þetta gerðist vissi enginn þar hver
hafði orðið þarna úti.
Guðfinna Þorsteinsdóttir elst upp og býr síðar í Vopnafirði. Hún
samdi bókina Völuskjóðu og skrifar þar um hvarf Þorsteins. Hún veit
ekki betur en að Þorsteinn sé ófundinn ennþá þegar hún skrifar bókina.
Mikið erum við betur sett núna með bæði síma og útvarp.
Eg var óhress yfir því krakkinn að fólkið heima skyldi ekki vita hvað
maðurinn hét, sem hafði orðið þama úti. Kannski er það þess vegna að
eg er að skrifa þetta núna.
Sigurbjöm Sigurðsson frá Sauðanesi varð úti á Smjörvatnsheiði 2.
maí 1880. Hann var að fara vistferlum að Fjallsseli í Fellum. 6. júlí
1862 var jarðsettur að Kirkjubæ Sigurður Tómasson bóndi á Hrafna-
björgum. Hann hafði orðið úti 30. október 1861 á leið frá Vopnafirði
með 15 kindur, segir í Annál 19. aldar.
Slysfarir í Jökulsá
Fyrstu sjö aldir eftir að land byggðist var Jökulsá óbrúuð nema hjá
Brú á Jökuldal. Þar var að því er menn vita best steinbogi á ánni, sem
notaður var sem brú. Þjóðleið lá þá um Fljótsdalsheiði og yfir Jöklu á
steinboganum.
Ferja var snemma sett á ána milli Galtastaða og Sleðbrjótar í Hlíð.
Gvendarbrunnar eru á báðum þessum bæjum. Hefur því Guðmundur
góði farið þama um snemma á 13. öld.
Oft var ferjað yfir ósinn. Húseyingar hafa notað bát við selveiðar, og
þá lá beint við að nota bátinn til að ferja yfir ósinn. Oft er áin óreið allt
sumarið, en á vorin í kuldatíð er hægt að vaða hana. Hnédjúpt vatn er þá
stundum í henni og getur svo verið vikum saman. Is leggur misjafnlega
snemma á ána og sjaldan verður hann traustur fyrr en eftir norðvestan-
byl eða dalgolu í nokkra daga.
Dalgola er frostgola sem fellur af Jökuldalsheiði niður með Gilsá og
út dalbotninn. Hún nær illa beygjunni um Fossvelli og streymir því út
og austur Lágheiði í allt að 200 m hæð, en nær þó ekki gamla bænum á
Hallgeirsstöðum sem er í 70 m hæð yfir sjó. I sólarlausu veðri er fjómm
gráðum meira frost í golunni en í logninu til hliðar. Ef sólar nýtur á út-
mánuðum er oft sólbráð og hlýtt veður í logninu ofan golunnar, en 10-
15 gráðu frost í dalgolunni. Þá reka Hlíðarbændur fé sitt til fjalls, en
bændur í Norður- og Uttungu verða að gefa inni. Afar þykkur ís getur