Jón á Bægisá - 01.12.2001, Blaðsíða 19

Steinn Satans
höfðu á brott með sér tuttugu ær. Það er sagt að úlfshvolpurinn væri
þeirra á meðal.“ Og enn var sagt: „í morgun í afturelding var brotist inn
hjá ekkju Kaisjaúrís og aleigunni stolið. Hér er einsætt að úlfshvolpur-
inn hefur verið að verki.“
Bændur kærðu þetta oftsinnis fyrir mér: „Þeir eru að koma okkur á
vonarvöl þessir fantar, göfugi herra, þeir skilja okkur ekkert eftir, hvorki
hænu, hest né kú. Við lendum á verðgangi, það viti guð, okkur eru allar
bjargir bannaðar."
„Við vitum hverjir þetta eru,“ bætti annar við lágri röddu, „við vitum
það að vísu, en hvað eigum við til ráðs að taka, fyrst við höfum hvergi
getað staðið þá að verki né tekið þá höndum?"
„Þetta er ekkert leyndarmál, göfugi herra, það er á allra vitorði, en
samt þorir enginn að æmta né skræmta. Allir eru hræddir, en úlfshvolp-
urinn hefur ekki beyg af neinum, og myndi aldrei fyrirgefa okkur ef við
tækjum hann höndurn."
Úlfshvolpurvar Data nágranni minn kallaður. Hann hafði Solo frænda
sinn í liði með sér. Þeir voru báðir enn á unga aldri. Data hafði beyg af
engu, hann var öllum hvimleiður, kífsamur, lævís og illkvittinn. Úlfs-
hvolpur var hann kallaður af því að hann var áþekkur úlfi bæði að inn-
ræti og yfirbragði. Aldrei hafði nokkur maður séð honum stökkva bros
né heyrt hann hlæja. Hann gekk ávallt álútur og undir þungum brúnum
glitti í svört lymskufull augu. Solo var aftur góðmótlegur piltur, en Data
nýtti sér geðleysi hans og gerði hann sér undirgefinn og leiðitaman. Báð-
ir uxu þeir upp í augsýn okkar. Þeir gerðu aldrei handarvik, hvorki
plægðu né sáðu, og samt lifði ekki margur tiginborinn jarðeigandi betra
lífi en þeir. Þeir gyrtu sig silfurbúnum beltum, stundum gengu þeir í
uppháum stígvélum, stundum með tatarskar legghlífar, annan daginn
með gæruskinnshúfu frá Búhöru á höfðinu, hinn daginn settu þeir upp
derhúfu úr kaupstaðnum, og mánaðarlega fengu þeir sér nýjan kjól og
dýrar silkikápur. Væru þeir heima í þorpinu, sátu þeir á kránum og
drukku og svölluðu liðlangan daginn. Oðru hverju höfðu þeir lírukassa
og kvenfólk heim með sér úr kaupstaðnum. Þeir voru í fati og kúpu með
tataralýð; aðra lagsmenn áttu þeir ekki.
Þorpsbúar voru hamstola af reiði. Þeir gáfu þeim margoft gætur, sátu
einatt fyrir þeim, en allt kom fyrir ekki. Úlfshvolpurinn var var um sig
og forsjáll á veiðiförum sínum
Einhverju sinni stálu þeir einnig kú og tveimur uxum úr girðingu hjá
mér. Það var uppi fótur og fit, þjófarnir voru eltir, og sama dag fundust
skepnurnar þar sem þær voru bundnar í skógi hálfa aðra mílu frá þorp-
inu. Skammt þaðan lágu þeir Data og Solo sofandi. Þeir voru lagðir í
á ffflœýr/ilá — Elepter djákni var meira fyrir sopann en sálina
17