Jón á Bægisá - 01.12.2001, Síða 65

Strange Fruit
að ég á það til að vera viðkvæmur þá lagði ég níu steina í kross ofan á
litlu gröfina. Að þessu loknu settist ég inn í stofuna.
Mór datt ekkert annað í hug sem ég gæti gert. Það var komið kvöld og
fljótlega fór að rigna. Það húmaði að og loftið varð tært. Ég sat í dimmri
stofunni og horfði út í rökkrið.
Hann kom heim um tíuleytið, nágranni minn. Ég heyrði hann opna
hliðið og svo hægt fótatak hans á mölinni. Ég gekk út að glugganum og
sá þegar hann settist, magur og hokinn, á dyraþrepið og fól andlitið í
höndum sér, alveg eins og þegar hann sat á steininum uppi í brekkunni.
Þá opnuðust dyrnar og ljósið innan úr húsinu flóði út. Ester, konan
hans, stóð á dyraþrepinu, hún beygði sig niður, tók í hönd hans og kyssti
hann á ennið. Síðan gengu þau saman inn í húsið og lokuðu nóttina úti.
Magnús Ásmundsson þýddi úr norsku
á'■ .ífficep/iiá — Elepter djákni var meira fyrir sopann en sálina
63