Jón á Bægisá - 01.02.2007, Síða 52

W.H. Auden
Úr „The Age of Anxiety“
Fimmti hluti:
Grímuleikur
,„,Ó, himnarnir hjálpi mér“, sagði hún, „til þess að vera hugprúð og breyta rétt“.“
Ronald Firbank: The Flower beneath the Foot
Rósetta hafði sýnt karlmönnunum íbúðina og nú fannst þeim, þar sem þau
voru á þönum milli eldhúss og stofú, smyrjandi samlokur og blandandi
drykki, að tími væri til kominn að eitthvað spennandi gerðist og ákváðu að
gera sitt besta til þess að það gæti orðið. Hefðu þau verið fullkomlega hrein-
skilin við sjálf sig hefðu þau orðið að viðurkenna að þau væru orðin þreytt
og vildu fara ein heim að sofa. Það, að þau gerðu það ekki, var að sjálfsögðu
sumpart vegna hégómagirni þeirra, hræðslu þeirra við að vera orðin of gömul
til að langa að skemmta sér eða of ljót til þess að eiga kost á því, en sumpart
líka vegna ósíngirni þeirra, hræðslunnar við að eyðileggja skemmtunina fyrir
hinum. Auk þess geta einungis dýrin, sem standa neðan við siðmenninguna,
og englar, sem standa ofan við hana, verið fullkomlega hreinskilin. Mennirnir
eru alltaf með leikaraskap, og geta ekki orðið neitt fyrr en þeir hafa áður þóst
vera það; enda má skipta þeim, ekki í hræsnara og hreinskilna, heldur í þá
heilbrigðu, sem vita hvenær þeir eru að þykjast, og brjálaða, sem vita það
ekki. Og nú var það að Rósetta skrúfaði frá útvarpstækinu sem sagði:
Hrífandi hljómlist. Fyrir hermenn um nóttu
sem fagna í fríi meðfylgikonum,
fyrir kappsama karla og konur að störfum,
fyrir skelliglöð skáld og skelþunna náttmenn
kynnum við kynstur afkrœfum lögum
með ferlegum flokkum frummanna-sveita,
Væringjavísur og Vandalasöngva
með Göllum og Gautum og Gróbríönum
Sarmötum, Sváfum og sveimum afKvöðum
Skrœlingjum, Skröggum, með skerandi öskrum
sem draga ykkur dátt til draumfylgsna sinna
að dansa við dauðann uns dömurnar detta.
Embill bauð Rósettu upp í dans. Hinir sátu og fylgdust með. Kvantur
veifaði vindlinum í takt við tónlistina og söng við raust erindi úr ballöðu
gullgrafarans.
50
á .Hr/y/óá - Tímarit þýðenda NR. II / 2007