Jón á Bægisá - 01.02.2007, Qupperneq 94

Ragnar Jóhannesson
og á borðsenda húsfreyjunnar var nóg lostæti og kökur, sem við vorum
vanari.
Auden át jurtarétti Jónasar læknis með beztu lyst, og varð yfirleitt mjög
dátt með þeim. A. skoðaði sjúkrahúsið í fylgd með lækninum.
Ekki var hann eins hrifinn af Tindastóli, þar sem við gistum um nótt-
ina. Hann segir: „Mig langar ekkert til að koma til Sauðárkróks aftur. - í
herbergi mínu í gistihúsinu voru tvær útsaumsmyndir - „Lof sé Drottni“
og „Sælir eru hjartahreinir“ - og léleg prentmynd af fyrsta fiskiskipi á Is-
landi, ársett 1876. - Það brakaði í skipinu alla nóttina."
Nú skyldi halda heim að Hólum. Engar áætlunarferðir voru þangað,
og ekki tímdi Auden að leigja sér bíl, svo að við réðumst til ferðar með
mjólkurbíl. Var það hin versta ferð, að því leyti, að farartæki þetta tók á sig
alla þá króka, sem kostur var á í neðanverðum Skagafirði, til þess að skila
mjólkurílátum eða sækja þau. Mjólkurbílstjórinn þurfti við marga að tala,
og sums staðar beið hans mær við brúsapallinn. - Þótt Auden væri leiður
á því, hve ferðalagið gekk grátlega seint, fylgdist hann af athygli með öllu
háttalagi fólksins og hafði myndavélina jafnan á lofti. Einkum var hann
hrifinn af þeim gamla og góða sveitasið að kyssast og faðmast í kveðju-
skyni.
Eftir að mjólkurbíllinn hafði þrætt alla refilstigu sína um völundarhús
Hegraness og Viðvíkursveitar, renndum við loks í hlað á Hólum, og tók
Kristján skólastjóri Karlsson þar á móti okkur, og var síðan dvalizt þar í
góðu yfirlæti.
Auden segir, að Hóladómkirkja sé ljót eins og flest guðshús mótmæl-
enda, en eigi að síður varð honum tíðsetið í kirkjunni; hefir sennilega verið
að yrkja.
Skyrgerð var góð á Hólum, og varð mér einu sinni hált á því. Borð-
aði ég þá heldur vel en vart af þessu kostaskyri og drakk tvo kaffibolla þar
á ofan, en móðir mín hafði varað mig við því í bernsku að drekka kaffi
ofan á skyr, ekki sízt á ferðalögum. En nú hvíslaði skollinn því einmitt
að Auden að fara á hestbak eftir hádegismat. Líklega hafa Hólamenn séð,
að mennirnir voru lítt hestamannslegir, því að klárarnir, sem skotið var
undir okkur, voru bæði latir og hastir. A. fékk þann, sem skárri var, en sá,
sem ég sat á, var mesti himnastrokkur. Þegar við komum nokkuð fram í
Hjaltadalinn, fór skyrátið og kaffidrykkjan að segja til sín, því að ég fékk
afleita kveisuverki. Urðu þeir svo sárir, að ég tolldi ekki á hestbaki, en velt-
ist niður í þúfurnar illa haldinn, en Auden stóð yfir mér logandi hræddur.
Vildi hann helzt ríða á bæi til að sækja hjálp, en ég fékk talið hann ofan af
því. Eftir nokkra stund skreiddist ég aftur í hnakkinn, og riðum við löt-
urhægt heim að Hólum. Dreif A. mig þegar niður í rúm, enda var ég þá
kominn með hita. Var A. umhyggjusamur eins og bezti bróðir, útvegaði
92
á Jffiœyáá - Tímarit þýðenda nr. ii / 2007