Jón á Bægisá - 01.02.2007, Qupperneq 96

Ragnar Jóhannesson
steig út úr vagninum á torginu. Segir Auden (í Letters from Iceland), að
gaman væri að fá slíkar viðtökur „at Victoria or Paddington". Enda naut
hann sjálfur góðs af. Mér hafði ekki tekizt að útvega gistingu á Akureyri,
þrátt fyrir símtöl. Ferðamannastraumur var mikill nyrðra, og gistihúsin
fleytifull. Nú vildi okkur það til, að ég hitti fljótlega skólabróður minn
og vin, Jörund Pálsson frá Hrísey, sem stundaði um þessar mundir mynd-
listarnám í Kaupmannahöfn á vetrum, en vann á Akureyri á sumrum.
Hann bjó hjá systur sinni og mági, og vildi nú svo vel til, að húsráðendur
voru fjarverandi, og bjó Jörundur einn í húsinu. Bauð hann okkur A. að
búa þar, og þáðum við það með þökkum. Húsið var stórt og vel búið, og
áttum við þarna góða og glaðværa vist. Kunningjar okkar Jörundar komu
í heimsókn, og kunni Auden vel þeim félagsskap. Eitt kvöldið efndum við
til drykkju til heiðurs við skáldið, ásamt einhverjum fleiri, sem ég man nú
ekki lengur hverjir voru. Lék A. á als oddi og gerði veigunum ekki lakari
skil en aðrir.
Auden fór einn síns liðs til Mývatns og gisti þar eina nótt. Fátt kunni
hann markvert að segja úr þeirri ferð, og Mývatn hreif hann ekki umfram
aðra staði. Og „við komum að Goðafossi," segir hann, „ég fékk mér kaffl-
sopa meðan Þjóðverjarnir fóru að dást að honum. Fossar eru merkilega
líkir hver öðrum.“
Síðan hófst austurförin. Við Ljósavatn fórum við fram hjá karli og
konu, sem voru að draga silunganet að landi. Minnti þessi starfi þeirra og
umhverfið Auden á Nýja testamentið og veiðimennina við Galíleuvatn. Af
þeim tók hann mynd, eina þá beztu, sem er í bók hans.
Ekið var um Húsavík og Kelduhverfi. Fátt var farþega í áætlunarbif-
reiðinni á þessum tíma sumars, og hagaði bílstjórinn ferðinni frjálslega
og meira að vilja farþeganna en ella mundi verið hafa. Eg kom því t. d. til
leiðar, að nokkuð var staldrað við fyrir neðan Ásbyrgi, svo að skáldið fengi
tækifæri til að skoða þetta náttúruundur. Þuldi ég honum það, sem ég
kunni úr Ásbyrgiskvæði Einars Ben:
Sögn er, að eitt sinn um úthöf reið
Óðinn og stefndi inn fjörðinn.
Reiðskjótinn, Sleipnir, á röðulleið,
renndi til stökks yfir hólmann, á skeið,
spyrnti í hóf, svo að sprakk við jörðin, —
sporaði byrgið í svörðinn.
Enda minnist A. áÁsbyrgi í Letters (sjá kvæðið: „Ferð til Islands“: ... „fjöll
eins og hófspor.“).
En ekki gafst tími til að ganga alla leið inn í botn, svo að sá kostur vat
94
á . jOr/y/há - Tímarit þýðenda nr. ii / 2007