Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2010, Blaðsíða 48

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 3. tbl. 86. árg. 201044
Erla hafði ekki hugsað sér að læra hjúkrun
en fyrir mikla hvatningu móður sinnar,
Sigurbjargar Magnúsdóttur, lagði hún út
á þessa braut. „Ég fékk það sem kallaðist
bólgnir kirtlar bak við lungun þegar ég
var þriggja ára. Þetta var berklasmit sem
síðan skaut aftur upp kollinum þegar
Fríða Björnsdóttir, fridabjornsdottir@gmail.com
RUDDI BRAUT SKÓLA­ OG
HEILSUGÆSLUHJÚKRUNAR Á SUÐURNESJUM
Seint á sjötta áratug síðustu aldar var hvorki að finna skólahjúkrunar­
né heilsugæsluhjúkrunarkonu á Suðurnesjunum. Ung hjúkrunarkona, Erla
Svafarsdóttir, sem útskrifaðist úr Hjúkrunarskólanum árið 1954, sinnti þá
tveimur ungum börnum og heimili í Njarðvík og hafði alls ekki hugsað sér að fara
að vinna úti. En skjótt skipast veður í lofti. Áður en hún vissi af var hún orðin
skólahjúkrunarkona við Barnaskóla Keflavíkur. Um leið varð hún frumkvöðull
í heilsugæslu utan höfuðborgarsvæðisins og ári síðar kennari í heilsufræði í
gagnfræðaskólanum í Keflavík.
ég var komin á unglingsár. Þar með
missti ég heilt ár úr skóla. Í þá daga
var ekki til siðs að fara í skóla með sér
yngri krökkum svo ekkert varð úr frekara
námi. Krakkar á Suðurnesjum þurftu að
fara í burtu ætluðu þeir í framhaldsskóla
en það var þó iðnskóli í Keflavík og
kennt á kvöldin. Ég fór í hann og lauk
bóklega náminu en átti þá eftir að taka
iðnnámið sjálft. Aðeins var í boði nám hjá
rakaranum og svo hjá skreðara. Ég var
fegin þegar rakarinn sagðist vera nýbúinn
að ráða lærling og skreðarasaum vildi ég
ekki læra.“