Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2013, Side 29

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 3. tbl. 89. árg. 2013 25
„Brunchara“ er einnig á sínum stað og
við höfum farið saman á ráðstefnur og
í dekurferðir til Akureyrar. Nú höfum við
þekkst í að minnsta kosti 16 ár, sumar
lengur, og erum orðnar mjög nánar og
virkilega góðar vinkonur.
Ákveðið var að ganga Laugaveginn með
trússi þannig að hægt væri að leggja
mikið upp úr mat og drykk og ekkert
var til sparað. Þá var einnig mikið lagt
upp úr skemmtiatriðum. Skemmtilegar
spurningakeppnir einkenna klúbbinn
ásamt miklum leik­ og danshæfileikum.
Þar sem ekki átti að hafa fararstjóra var
leiðinni skipt niður á göngufélaga og sá
hver og ein um ákveðinn hluta. Inni í því
var að fræða hinar um það sem náttúran
hefði upp á að bjóða og fara yfir söguna
sem tengdist þeim kafla sem genginn var
hverju sinni. Fengnar voru bækur að láni
og kort keypt. Ávallt var hægt að læra og
fræðast um leiðina og landssvæðið í heild
sinni. Laugavegsgangan er 54 km og fer
upp í 600 m hæð yfir sjávarmáli. Ýmsar
hættur eru á leiðinni þannig að göngufólk
þarf að vera í æfingu og við ýmsu búið.
Undirbúningsvinna hófst og klúbbfélagar
voru misákafir við að koma sér í form.
Sumar fór vikulega á fjall, hjóluðu, aðrar
fóru í Bootcamp, héldu áfram hlaupum,
byrjuðu að hlaupa eða stunduðu aðra
líkamsrækt af áfergju. Útbúnaður var
flestur til hjá félögunum en okkur til
mikillar ánægju fundum við verslun þar
sem hægt var að fá góðan útivistarbúnað
á enn betra verði en vanalega.
Farið var í þrjár æfingaferðir, á Esjuna,
Helgafellið og Akrafjallið. Þetta voru mjög
mikilvægir áfangar og hjálpuðu til við að
minnka kvíða fyrir því óþekkta. Aðeins
tvær höfðu gengið Laugaveginn áður og
vissu hvað þær voru að fara út í. Gerður
var nákvæmur listi yfir allt það sem átti
að fara með. Það var nú augljóst að
ekki hefði verið möguleiki að fara þessa
ferð með farangur hópsins í bakpokum.
Hlutir eins og spilið kubbur, sem er þungt
og fyrirferðamikið útispil, naglalakk og
annað fínerí fékk að fara með í ferðina.
Lagt var af stað í gönguna á fallegum
sumardegi seint í júní 2012. Við vorum
sex úr hópnum sem fórum í gönguna
og gengið var frá Landmannalaugum.
Veðrið lék við okkur. Við vorum í góðu
formi og í réttu fötunum. Lögðum af stað
upp úr hádegi. Við fórum Laugaveginn
á fjórum dögum og gáfum okkur góðan
tíma í að njóta náttúrunnar og hver
annarrar og hafa gaman af þessu. Við
gistum í skálum Ferðafélags Íslands og
höfðum pantað gistingu með um hálfs
árs fyrirvara. Við ætluðum ekki að vera of
seinar. Allt var skipulagt í þaula. Gæfan
var okkur hliðholl og erum við iðulega svo
heppnar stelpurnar. Þetta var alvöru frí.
Við gengum yfir úfið hraunið og upp og
niður holt og hæðir. Náttúran hefur upp
á margt að bjóða á fyrstu dagleiðinni.
Mikilfengleg litadýrð og útsýnið, sem
við höfðum, var æðislegt. Við áðum.
Það sem við gátum ekki fengið nóg af
í ferðinni var Swiss Miss og bollasúpur
ásamt orkunamminu okkar en hver okkar
fór heim aftur með um hálft kíló af
hnetublöndu með suðusúkkulaði og um
hálfan dunk af Swiss Miss.
Í Hrafntinnuskeri gistum við okkar
fyrstu nótt. Hreinn og góður skáli
salernisaðstaðan snyrtileg en óvenjuleg,
sem gerir þó fyllilega sitt gagn. Við
elduðum og höfðum það huggulegt,
kálfanudd var á boðstólum eftir erfiðan
fyrsta dag sem gekk þó mjög vel. Í
kvöldgöngunni var ákveðið að skrifa
grein í Tímarit hjúkrunarfræðinga því við
þyrftum að fræða kollega okkar um það
hvað alvöru frí væri. Slökkva á símum,
kveðja börn og menn, njóta nærveru
vinkvenna og náttúrunnar. Þetta er lífið.
Nútímamaðurinn er orðin svo góðu vanur
að svona smávegis fjallgönguferð er hin
mesta paradís, svo ekki sé minnst á
yndislegan félagsskap.
Við vöknuðum snemma næsta morgun,
elduðum hafragraut og smurðum brauð.
Lögðum síðan ánægðar af stað í átt að
Álftavatni. Veðrið lék við okkur og ferð
þessi varð full vonar um jafn góðan dag
og fyrri dagur hafði verið. Þegar maður
sér í Álftavatnið magnast tilhlökkunin
um að komast í skálann og að komast
í sturtu. Við komum að skálanum um
kaffileytið í glaðasólskini og blíðu. Við
höfðum nægan tíma til að fara í sturtu
og koma okkur fyrir áður en skálafélagar
okkar birtust gegnblautir upp fyrir haus
með enga þurra flík í bakpoka. Eftir
dýrindismáltíð (sumir skálafélagar okkar
voru hissa á matseðlinum hjá okkur á
meðan þeir hrærðu í bollasúpu) var farið
út í leiki. Við fórum í kubb, sungum og
trölluðum. Hve yndislegt er lífið.