Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2013, Qupperneq 30

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 3. tbl. 89. árg. 201326
Á þriðja degi göngunnar lá leiðin í átt að
Emstrum. Segja má að þarna hafi reynt
hvað mest á taugarnar í þessari göngu.
Veður var hvasst, rigning á köflum en
leiðin frá Álftavatni að Emstrum er einsleit.
Það var þarna sem söngkonan Adele
studdi við bakið á okkur með sínum fagra
söng. Ævintýralegt var að vaða yfir ár og
sjá fjölbreytileikann í landslaginu á þessari
göngu. Þegar við komum í Emstrur
vorum við mjög blautar og sjaldan jafn
glaðar að komast í húsaskjól eins og
þarna. Við vorum í yndislegum fjallakofa
þar sem allt var til alls. Við hituðum okkur
kjötsúpu þennan dag og alveg passaði
máltíðin við veðrið. Um kvöldið sungum
við og höfðum gaman saman.
Jæja, nú var komið að því að ljúka
göngunni. Upp var risinn lokagöngudagur,
ákaflega skýr og fagur. Ja, hérna, sólin
sem tók á móti okkur þennan morgun
var alveg með eindæmum. Áttum við að
hafa með okkur regnfötin þennan dag?
Ekki ský á himni! Það átti eftir að fara
aðeins öðruvísi en við áttum von á. Við
fengum sól og blíðu í hálftíma. Allar búnar
að setja á okkur sólarvörn 30­50. Síðan
kom rigningin og það hætti ekki að rigna
fyrr en við fórum að grilla í Þórsmörk. Það
var þegar við gengum yfir Almenninga
að þrumur heyrðust nálægt okkur. Svo
miklar þrumur og eldingar höfum við
hvorki fyrr né síðar séð. Við héldum
okkar striki og gengum áfram, fórum
fram úr útlendingum sem voru í skjóli
frá þrumunum. Nei, okkur fannst ekki
þörf á því að fara í skjól út af þrumunum
en útlendingarnir vildu bíða. Eftir það
fékk gönguhópurinn nafnið Þrumurnar.
Áfram héldum við, alltaf jafnglaðlyndar
og ákveðnar að ná okkar markmiði að
komast í Þórsmörk að grilla. Þröngá fór
engum vettlingatökum um okkur heldur
lét okkur hafa fyrir því að komast yfir
ána áður en við komum að Þórsmörk.
Þetta var bara spennandi. Svona blautar
eins og við vorum þarna, já, nei, það
er ekki hægt að verða blautari. Þegar
við vorum búnar að koma okkur fyrir í
skála Ferðafélags Íslands í Þórsmörk
og fara í sturtu var hafist handa við
stórsteik dagsins sem var ekki af lakari
endanum. Namminamm, hvað matur er
góður þegar maður hefur unnið fyrir
honum. Þetta kvöld var jafnyndislegt og
hin kvöldin. Það má segja að viss þreyta
hafi verið komin í ferðarfélagana, enginn
þó með harðsperrur eða aðra vanlíðan
fyrir utan smá­fótasærindi. Allt innan
eðlilegra marka. Bara eilíf hamingja og
gleði.
„Bruncharar“ eru nú að undirbúa sig
fyrir göngu sumarsins og finnst okkur
líklegt að það verði árviss viðburður að
fara í göngu saman. Við hittumst núna
vikulega til æfinga og látum veðrið ekki
stoppa okkur.
Við mælum eindregið með því að
hjúkrunarfræðingar og aðrir áhugasamir
fari þessa skemmtilegu leið. Leiðin er
orðin mjög vel stikuð og því vel hægt að
fara án leiðsögumanns ef undirbúningur
er réttur. Hægt er að fara með allt á
bakinu eða njóta þess að láta keyra
farangurinn. Við fórum í þessa ferð til
að njóta samvista hver við aðra og til
að hafa það gott. Við hittum áhugavert
fólk á leiðinni og sáum stórfenglega
náttúrufegurð. Þessi ferð verður lengi
í huga okkar og munum við fá sól í
hjarta við að hugsa til baka til þessarar
yndislegu göngu.
Þrumurnar voru: Helga Atladóttir, Erla
Dögg Ragnarsdóttir, Bryndís María
Davíðsdóttir, Guðrún Jóna Sigurðardóttir,
Ingibjörg Guðmundsdóttir og Ingveldur
Erlingsdóttir.
Aðrir „Bruncharar“ eru: Halldóra
Hálfdánardóttir, Hulda Pétursdóttir,
Sólveig Hulda Valgeirsdóttir, Sigríður Erla
Sigurðardóttir, Hildur Björk Rúnarsdóttir,
Stella Ingigerður Steinþórsdóttir og
Elísabet Hlín Adólfsdóttir.
Að morgni í Emstrum. Frá vinstri Helga Atladóttir, Bryndís María Davíðsdóttir, Guðrún Jóna
Sigurðardóttir, Erla Dögg Ragnarsdóttir, Ingveldur Erlingsdóttir og Ingibjörg Guðmundsdóttir.