Þjóðmál - 01.03.2012, Blaðsíða 23

22 Þjóðmál VOR 2012
Johnsen alþm . brást til varnar fyrir Snorra
úr ræðustól alþingis og sagði að hér væri
á ferðinni árás á hann að undirlagi Sam­
fylkingarinnar . Enginn dómur skal lagður
á þessa afstöðu hér, en óneitanlega vekur
það nokkra athygli að þeir menn sem mest
hafa haft sig í frammi í þessu máli verma
báðir sæti á framboðslista Samfylkingar­
innar .
En hvað sagði Snorri í bloggfærslu sinni sem varð til þess að hann verðskuldaði
leyfi frá störfum úr hendi skólayfirvalda, á
launum frá skattgreiðendum? Kálfshjarta
hinna óttafullu fulltrúa pólitíska rétttrún ­
aðarins brast við þessi ummæli: „Kjarninn
í sjónar miði evangelískra er sá að samkyn­
hneigðin telst vera synd . Syndin erfir
ekki Guðs ríkið og því óæskileg . Laun
syndarinnar er dauði og því grafalvarleg .“
Dæmi nú hver fyrir sig . Má ætla, að séu orð
af þessu tagi grundvöllur brottrekstrar úr
vinnu, að fjöldi fólks í opinberri þjónustu
þurfi að afsala sér stjórnarskrárvörðum
rétti sínum til frjálsrar tjáningar og
skoðanaskipta? Blasir það ekki við? Af
yfirlýsingu frá Akureyrarbæ, sem send var
fjölmiðlum í kjölfar brottvikningar Snorra,
má ráða að tjáningarfrelsi hans hafi verið
á skilorði hjá ráðamönnum bæjarins,
en í yfirlýsingunni segir meðal annars:
„Það skal upplýst að árið 2010 brugðust
skólayfirvöld við ummælum umrædds
kennara um samkynhneigð þar sem
honum var gert að láta af slíkum meiðandi
ummælum . Því var brugðist umsvifalaust
og hart við þeim ummælum sem nú eru til
umræðu .“ Það er engum vafa undirorpið
að skólayfirvöld líta svo á að Snorri, og þá
líklega allir starfsmenn bæjarins, megi alls
ekki hafa skoðun á samkynhneigð, nema
þá til að lofa hana og prísa . Þetta er álíka
vitlaust og löggjöfin sem bannar fólki að
tala um tóbak, nema illa .
Höfuðröksemdin gegn sjónarmiðum Snorra er sú að hann sé að
kenna börnum á viðkvæmum aldri og
þroskaskeiði . Gott og vel . En hvernig á
kennari í grunnskóla að bregðast við ef
samkynhneigð ber á góma í kennslustund?
Á hann að segja við bekk sinn að hann megi
ekki ræða þetta, enda komi fólk frá Sam tök­
unum 78 í skólann til þess að leiða nemend­
ur í allan sannleikann um fyrirbærið; eða
á hann að skýra málið og geta þess að
deildar meiningar og ólíkar skoðanir fólks
á samkynhneigð séu til staðar, auk þess
sem flest trúarbrögð líti hana hornauga og
fordæmi, en veraldarhyggja nútímans leggi
blessun sína yfir hana? Sannleikurinn er sá að
það er beinlínis háskalegt að taka tjáningar­
frelsið frá kennarastéttinni, því það er sú
stétt, sem á að draga fram andstæð viðhorf
um allt á milli himins og jarðar í mannlegu
samfélagi, tefla fram andstæðum viðhorfum
og rökræða þau . Slík nálgun býr börn best
undir þátttöku í lýðræðisþjóðfélagi . En
vandinn er jafnan sá að „óvinir frelsisins
rökræða ekki — þeir skrækja og skjóta“ .
Íþessu samhengi vakna ýmsar áleitnar spurningar . Hvað er eðlilegt að ræða
við grunnskólabörn og fræða um í
grunnskólum? Er eðlilegra að fræða um
samkynhneigð en til dæmis klám og vændi
eða kristindóm? Hvaða spurningar og
álitamál má bera upp í skólastarfi yfirleitt?
Hvaða skoðanir mega kennarar hafa og
hverjar ekki? Við spurningum af þessu tagi
er ekki til neitt einhlítt svar, en mikilvægt
er að hafa í huga að umburðarlyndið er
einn af hornsteinum hins frjálsa samfélags
og ástæðulaust að láta pólitískan rétttrúnað
grafa undan frjálslyndishefð lýðræðisríkisins
Íslands . Með því að reka kennara úr starfi
fyrir skoðanir sínar, taka menn að feta
brautir, sem geta bara endað í öngstræti .