Þjóðmál - 01.03.2012, Qupperneq 86

Þjóðmál VOR 2012 85
og öllum verkfærum mönnum tryggð næg og
örugg atvinna .
2 . Að öllum vinnandi mönnum, og þó sér­
staklega þeim, er stunda framleiðslu vinnu til
sjávar og sveita, séu tryggðar réttlátar tekjur
fyrir vinnu sína, en komið í veg fyrir óeðlileg
sérréttindi og spákaupmennsku .
3 . Að neytendur eigi kost á að kaupa neyslu vör­
ur sínar og framleiðendur rekstrar vörur sínar
á hagkvæmasta hátt og vöru kaup til landsins
og vörudreifing innan lands gerð eins ódýr og
hagkvæm og frekast er unnt .
4 . Að áframhald verði á öflun nýrra og full­
kominna framleiðslutækja til landsins, eftir
því sem gjaldeyrisástæður og vinnuafl leyfir
frekast, enda verði tryggt fé til framkvæmd­
anna jafnóðum .
5 . Að byggðar verði verksmiðjur og iðju ver til
þess að vinna sem mest og best úr öllum fram­
leiðsluvörum til lands og sjávar, þannig að þær
séu seldar úr landi eins fullunnar og frekast er
kostur og við standsetningu verksmiðjanna
verði tekið tillit til hvors tveggja í senn, fram­
leiðslu skilyrða og atvinnuþarfa einstakra
byggðar laga .
6 . Að bæta starfsskilyrði iðjuvera, sem fram ­
leiða vörur, er spara þjóðinni gjald eyri .
7 . Að atvinnuvegir landsmanna verði rekn ir á
sem hagkvæmastan hátt á arð bær um grund velli
og stöðvist ekki vegna verð bólgu og dýr tíðar .
8 . Að húsnæðisskorti og heilsuspillandi íbúð ­
um, hvar sem er á landinu, verði útrýmt með
byggingu hagkvæmra íbúðar húsa .
Með allt þetta fyrir augum skyldi Fjárhagsráð semja „fyrirfram fyrir ár
hvert áætlun um heildarframkvæmdir“ . Þar
skyldi gerð „grein fyrir kostnaði við allar stærri
framkvæmdir, svo og með hverjum hætti fjár
skuli aflað, enda skal kveða á um það, í hverri
röð framkvæmdir skuli verða, svo að vinnuafl
og fjármagn hagnýtist þannig, að sem mest
not verði að“ .
Auk þess skyldi Fjárhagsráð semja fyrir­
fram „heildaráætlun um útflutning og inn­
flutning“ hvers árs, bæði um „magn og verð­
mæti“ . Átti sú áætlun að „miðast við það
að hagnýta sem best markaðsmöguleika og
full nægja sem hagkvæmast innflutningsþörf
lands manna“ .
Leyfi Fjárhagsráðs þurfti „til hverskonar
fjár festingar einstaklinga, félaga og opinberra
aðila, hvort sem er til stofnunar nýs
atvinnurekstrar, til aukningar á þeim sem
fyrir er, húsbygginga eða annarra mannvirkja“
og gilti „þetta einnig um framhald þeirra
framkvæmda, sem þegar eru hafnar“ .
Opinberar stofnanir, félög og „einstaklingar,
sem framleiðslu, verslun, iðnað eða annan at­
vinnurekstur hafa með höndum, er fjárfestingu
þarf til,“ áttu að „senda Fjárhags ráði fyrir þann
tíma, er það ákveður, áætlun um stofnfjárþörf
sína, lánsfjárþörf, gjald eyris þörf og vinnuafls­
þörf“ . Síðan skyldi Fjár hags ráð „hafa samvinnu
við lánastofnanir í landinu um samningu og
fram kvæmd fjár fest ingaráætlunar,“ og bar „þeim
að skýra Fjár hagsráði frá fjármagni því“ sem þær
hefðu yfir að ráða . Ef Fjárhagsráði fannst „ekki
nægilega séð fyrir fjárþörf fyrirtækja,“ sem það
taldi „nauðsyn til að stofnsetja“ þá skyldi ráðið
„leita samvinnu við ríkisstjórn, lánastofn anir og
aðra aðila, er hlut gætu átt að máli, um fjár öflun
til þessara fyrirtækja“ .
Einnig átti Fjárhagsráð að „gera sérstaka
áætlun um framkvæmdir ríkisins áður en fjárlög
eru samin ár hvert“ þar sem stefnt skyldi „að því
að tryggja landsmönnum öllum næga atvinnu,
en koma jafnframt í veg fyrir ofþenslu“ . Þessa
áætlun átti ríkisstjórnin og Alþingi að hafa „til
hliðsjónar“ við gerð fjárlaga .
Loks skyldi Fjárhagsráð „og þeir aðilar, er
það felur umboð til þess, hafa með höndum
fram kvæmd áætlunarinnar, veiting fjár fest­
ingarleyfa, innflutningsleyfa, gjaldeyris leyfa
og verðlagseftirlits“ .
Sósíalistar á Alþingi sögðu að stofnun Fjár­
hagsráðs markaði „þýðingarmikið spor í áttina
að fullkomnum áætlunarbúskap í landinu“ .
Frá þessum tíma er sagt í þessari bók, Þjóð í hafti . Hún er varnaðarrit . Við
megum aldrei gleyma því að sá sem ræður yfir
atvinnu lífinu og framleiðslu þess ræður yfir
sjálfu mannlífinu .