Félagsbréf - 01.03.1962, Blaðsíða 17

FÉLAGSBRÉF
13
og bókmenntum. Hefur svo verið sagt, að hvorki fyrr né síðar
hafi verið deilt um þau efni hér d landi „af jafn mikilli alvöru
og íþrótt“, og mun það sizt ofmcelt. Enn mcetti minna á það, að
fyrir fjörutíu árum efndi Stúdentafélag Reykjavikur til sjö daga
umrceðna um trúmál —'svonefndrar „trúmálaviku“ — í stcersta
samkomuhúsi bcejarins, þar sem fjöldi ágcetustu manna úr flest-
um menntastéttum leiddi saman hesta sina við gifurlega aðsókn,
og hefur vist ekki i annan tima verið meira rcett og hugsað um
andleg efni hér i höfuðborginni. Þetta var á þeim árum, þegar
Þórbergur Þórðarson var að skrifa bréf sitt til Láru, og um sömu
mwidir komu einnig til sögunnar ýmsir enn yngri menn, svo
sem Halldór Kiljan Laxness, Benjamín Kristjánsson og Sigurður
Einarsso7i, se^n allir voru bremiandi i andanum og skirrðust ekki
við að halda fram nýstárlegum skoðunum af hispurslausri djörfung.
En þetta er liðin tið. Á siðari árum rikir sa^mkölluð dauðaþögn
um flest þau efni, sem varða andleg sjónarmið og menningarháttu
sa77ithnans, og sizt af öllu virðast ungir menntamenn þar aflögu-
fcerir um verulegan áhuga. Hvað ber til þess? Getur það hugsazt,
að U7igum mÖ7\num vorra daga liggi svo fátt alvarlega á hjarta eða
hefur krafa aldarinnar, sérhcefingin, einangrað þá frá öllum sam-
félagslegum vandamálum, sem ekki snerta verksvið þeirra i
þrengsta skilnhigi? Auðvitað má vel vera, að þetta sinnuleysi eigi
sér ekki að sama skapi djúpar rcetur sem þess gœtir meira á ytra
borðinu, en allt um það hefur það ýmsar hcettur i för með sér.
Mundi t.d. ekki mega rekja til þess það vanmat á me7iningarþörf
og memiingarkröfum almennmgs, sem aftur hefur leitt blöð og
útvarp til síauðsveipari þjónustu við imyndaða skrilmennsku?
Furasi ljóðskáld ogr lesendur á mis?
Það væri gaman að geta tilnefnt markverð dæmi um undantekn-
ingar frá þessu andlega sinnuleysi og má vera, að þau séu einhver
til. Se7i7iilega mu7idu þar helzt koma til greina orðræður um nú-
timaljóðagerð, sem skjóta upp kollinum amiað veifið, að visu
misjafnlega veigamiklar, en miða þó i rétta átt. Þetta hefur enn
gerzt hér að undanförnu. Úr hópi roskinna og þekktra rithöfunda