Félagsbréf - 01.03.1962, Blaðsíða 52

44
FÉLAGSBRÉF
Húsmóðirin, Sæunn gamla, kom inn með bolla á bakka. Hún var
nokkuð gild, öldruð kona, en liafði verið lagleg fyrrmeir, og hélt sér
enn nokkuÖ til.
„Ég get ómögulega verið að bíða lengur, það er orðið svo framorðið“,
sagði húsfreyja. Gerið þið svo vel, hérna er ofboðlítið súkkulaði. Það er
skömm að því, hvað það er vont, held ég. Ég skil annars hreint ekkert í
honum Magnúsi, að hann skuli ekki koma. Bara að það gangi ekkert
að honum, greyinu litla, mér hefur sýnzt hann vera svo utan við sig
seinustu dagana“.
„Sá held ég sé utari við sig“, sagði húðarmaðurinn. „Hann sem er
farinn að halda sér svo til, að hann fer bráðum að taka frá okkur allar
stúlkurnar, þó að hann segi ekki mikið, ef svona heldur áfram. Hann
keypti lijá okkur nýja treyju í fyrradag og vasaspegil bæði í gær og í
fyrradag, annan víst svo sem spari“.
Stúlkan sem sat við hliðina á Kristínu, hvíslaði einhverju að henni,
og tístu þær síðan mikið og pískruðu saman.
„Ætli hann sé ekki útá Bauk karlinn“, sagði sá Möðruvellingurinn,
sem yngri var.
„Ósköp eru aÖ heyra til yöar“, sagði húsfreyja, „hann sem aldrei
drekkur, nei, ó nei, hann er mesti skikkelsispiltur hann Magnús minru
Ég segi bara það, stúlkur, að hún á ekki ofboðs amalegt stúlkan sú, sem
fær hann svo laglegan og góðan pilt. Það verður einhverntíma maður
úr honum, það er víst um þaö.“
„Ójá“, sagði sá Möðruvellingurinn, sem eldri var, hægt og með mikilli
áherzlu. „Það getur skeð, að menn geti orðið ujrpá vissan máta nýtir
menn, þó þeir séu ekki læröir, en á okkar tímurn, — frelsið, sem við
höfum, getur framfarir, og framfarir heimta mikla menntun.“
„Já það er satt, að vísu, og þess vegna er ég líka alltaf að segja við
Magnús, að hann ætti að ganga svo sem missiristíma á Mööruvallaskól-
ann. Eða er hægt að komast af með öllu styttri tíma?“
„Ja, ég skal ekki segja nema maður gæti komizt af með minna.“
„Já, því segi ég það, en hann Magnús vill það nú ekki; hann er allur
í hákarlinum.“
„Það er skrýtið að vilja það ekki,“ sagði búðarmaðurinn, „þá gæti
hann þó komizt á mótið mikla árið 1900 — eða er það ekki þá, sem þið
fóstbræður ætlið að gjöra uppskátt, hvað þið hafið gjört ykkur til sóma?“