Félagsbréf - 01.03.1962, Blaðsíða 23

FÉLAGSBRÉF
19
varð Hannes brátt heimilisvinur í húsi Jóns, sem stóð neðst við
Laugaveg og stendur enn, þar sem nú er verzlunin Vísir. — Árið
1889 gekk Hannes að eiga Jarþrúði dóttur þeirra hjóna.
Eg var samtíða frú Jarþrúði um margra ára skeið, að vísu
eftir að aldurinn var farinn að færast yfir hana. Vel var með okk-
ur að jafnaði, enda þótt við værum hörn tveggja alda. Hún hafði
í æsku hlotið fullkomnari menntun en flestar konur hérlendis.
Naut hún þess þar, að saman fór góður efnahagur foreldranna
og ágætar námsgáfur hennar sjálfrar. Hún las nágrannatungurnar
reiprennandi, var víðlesin og smekkvís á bókmenntir og sjálf skáld-
mælt svo af bar.
„Ef tók hún blað og batt sín orð,
var blœrinn hreinn og fagur“,
kvað Einar Benediktsson í eftirmælum um hana. Því miður eru
flest kvæði hennar ýmist óprentuð eða á dreif í lítt þekktum eða
gleymdum tímaritum, svo og í mörgum árgöngum Þjóðólfs. Sum
þessara kvæða mega heita perlur, eins og t.d. ljóðið Skógafoss. —
Frú Jarþrúður andaðist vorið 1924.
Eftir að dr. Hannes missti konu sína, var hann í skjóli frú Jar-
þrúðar bróðurdóttur hennar, er var að nokkru leyti fósturdóttir
þeirra hjóna, og hennar ágæta manns Sigfúsar M. Johnsen stjórnar-
ráðsfulltrúa og síðar bæjarfógeta í Vestmannaeyjum. Þegar þau
hjón reistu sitt eigið hús, við Sóleyjargötu hér í bæ, hefði dr.
Hannes verið þar meir en velkominn heimilismaður. En Hannes var
vanafastur, svo sem hans var vandi, og kaus að dvelja kyrr í sínu
eigin húsi. Leigði hann þá mætum hjónum, Sigmari Elíssyni kaup-
manni og konu hans, Maríu Norðfjörð, hálfa íbúð sína og var þar
í fæði hjá þeim. Frú María hlynnti að dr. Hannesi hin síðustu ár
og annaðist hann í banalegunni með þeirri alúð og nærfærni, sem
seint verður fullþökkuð.
Þar sem þau hjón, dr. Hannes og kona hans, voru barnlaus,
varð að jafnaði hljótt og fámennt kringum Hannes, þegar kona