Félagsbréf - 01.03.1962, Blaðsíða 53

FÉLAGSBRÉF
45
„Má ég ekki bjóða meira súkkulaði“, sagði húsmóðirin. „Ég skil annars
ekkert í honum Magnúsi, Joað segi ég satt.“
„Ég heyrði þau dæmalaus ekkisens læti, þegar ég gekk framhjá verts-
húsinu í kveld“, sagði ein vinnukonan.
„Ekki hefur það veriS hann Magnús, sem alltaf þegir“, sagði búðar-
maðurinn. „Það hafa verið kavaljerarnir yðar, Kristín“.
Kristín leit upp brosandi, strauk báðum höndunum niður barminn og
rétti sig í mittinu, sléttaði úr svuntunni og sagði blíðlega: „Hvað, mínir
kavaljerar?“
„Já, þeir af Gránu; því það er þó víst meira en tómt snakk, að þér
ætlið að fara frá okkur með Gránu?“
f þessu kom griðkonan, sem Sæunn hafði fengið til að hjálpa sér með
framreiðsluna, inn í gáttina og sagði, að það væri einhver maður úti
í skúr, sem vildi finna hús'móður.
„Æ, hver skyldi það nú vera, aldrei er friður“, sagði Sæunn.
„Ég veit ekki, hann Magnús bað mig að segja ekki að það væri hann.“
En í því hún sleppti orðinu hrökk hún við, æjaði upp og greip um
handlegginn.
Sæunn lauk snöggt upp dyrunum, og þar stóS þá Magnús kafrjóður
með stóra hattinn aftan í hnakkanum. Allt fólkið fór að hlæja.
„Hann klípur, ekki nema það þó“, sagði vinnukonan og gaf honum
olnbogaskot um leið og hún gekk framhjá honum.
„Nei, ert það þú, Magnús“, sagði Sæunn, „því kemur þú ekki inn um
götudyrnar maður? Það var þó mikið, að þú komst, ég var orðin dauð-
hrædd um, að það gengi eitthvað að þér, og kvenfólkið var á nálum um,
að þú kæmir ekki. Komdu nú fljótt inn, góði minn, og drekktu súkkulaði,
það er orðið svo framorðið. Hvar hefurðu verið?“
Magnús vissi ekki, hvað hann átti af sér að gjöra. Loksins tók hann
af sér hattinn og kom inn fyrir þröskuldinn.
„Ég ætlaði bara . . .“, sagði hann lágt, „ég ætlaði bara að tala svo-
lítið. ..."
„Veskú, súkkulaði, Magnús!“
Magnús gekk inn með battinn í vinstri hendinni og rétti öllum gest-
unum þegjandi hina.
„Nei, þú ert þá líka búinn að fá þér nýjan hatt“, sagði búðarmaður-