Félagsbréf - 01.06.1963, Qupperneq 33

the Dead’s Town, sem á undanförnum
árum hefur verið þýdd og gefin út um
allar jarðir. Tutuola skrifar mjög per-
sónulegt afbrigði af ensku og í sögu
hans verða ekki merkt vestræn áhrif;
hann byggir á afrískri þjóðtrú og
þjóðsögum, frásögn hans virðist barns-
leg og frumstæð og í senn formuð af
djúprættum listrænum klókindum. —
Sagan segir af ungum manni sem erfir
560.000 pálmatré og er ekki heldur
til annars fallinn en drekka pálmavín,
innbyrðir nokkur hundruð tunnur á
dag. Nú hendir það ólán að víntappari
hans dettur niður úr tré og hálsbrotnar.
Þá leggur ungi maðurinn af stað að
leita hans í þorpi hinna dauðu og rat-
ar á því ferðalagi í furðulegustu ævin-
týr sem hér skulu ekki rakin, — en
allt fer vel að lokum að sið þjóðsög-
unnar. Tutuola skeytir ekki um list-
rænar frásagnarreglur að evrópskum
hætti eða ytri rökvísi; frásögn hans
hefur frumstæðan þokka þjóðsögunnar
og ber ríkan keim af munnlegri fram-
setningu, en hann hefur þjóðsagnaefn-
ið fullkomlega á valdi sínu, sveigir
það undir hinn opna, glaða og barns-
lega lífsskilning sem ríkir í öllu verk-
inu. Táknbygging verksins virðist í
senn einföld og margræð: hungur,
angist koma mjög við sögu, en einnig
heit frumstæð lífsgleði, trú á mátt sinn
og megin, allt framsett af þróttmiklu,
ævintýralegu ímyndunarafli.
Ævintýrið sem hér fer á eftir er að
vísu miklu einfaldara að allri gerð en
skáldsagan, en birt sem lítið sýnis-
horn af list Tutuola. Þess er vert að
geta að ekki hefur verið reynt að um-
skrifa stíl Tutuola á íslenzku, en hann
skeytir lítt um málfræðireglur eða
venjubundna orða- og setningaskipan.
Hins vegar hefur verið reynt að fá
sögunni einfaldan, barnslegan búning
á íslenzku í nokkurri líkingu við stíl-
svip frumtextans. Ó. J.
FÉLAGSBRÉF 29