Félagsbréf - 01.06.1963, Blaðsíða 54

veig Hjaltested kom mjög á óvart og
vann mikinn sigur í hlutverki Azu-
cena. Hinn árlegi sænski gestur
Þjóðleikhússins var að þessu sinni
Ingeborg Kjellgren. Hún er góð söng-
kona og engin ástæSa til aS fetta fing-
ur út í frammistöSu hennar. En fyrst
leitaS var til útlandsins eftir söngkonu
í hlutverk Leonoru, hefSi veriS rétt
aS fá aSra, sem hefSi sungiS þaS meS
meiri glæsibrag en frú Kjellgren gerSi.
Þjóðleikhúskórinn var ekki nándar
nærri góSur, og var hiS eina sem lé-
legt var í þessari sýningu, en aS öllu
öSru leyti var hún ÞjóSleikhúsinu til
mikils sóma.
Þó tónlistin í II Trovatore standi
Rigoletto og La Traviata sízt aS baki,
þá er óperan í heild varla eins sann-
færandi og hinar tvær. ÞaS er óperu-
textanum aS kenna. Hann er sundur-
laus, loðinn, ósennilegur og órökréttur.
í stuttu máli: endemis þvæla. Persón-
ur leiksins eru ekki manneskjur af
holdi og blóSi, heldur bara raddir,
sem syngja gullfallegar aríur á sviS-
inu, án takmarks og tilgangs aS því
er virSist. ÞaS er þess vegna vanþakk-
látt verk aS setja svona vanskapnaS
á sviS. í ÞjóSleikhúsinu datt manni í
hug aS hér hefSi konsertuppfærsla
einhvern veginn villzt þangaS inn á
sviSið. Sænska leikstjóranum Lars
Runsten, sem auSsjáanlega er kunn-
áttumaSur, hætti til aS gera sýning-
una of kyrrstæSa. En þaS hefSi kannski
ekki gert svo mikiS til, ef búningar
og leiktjöld hefSu veriS fjölbreyttari.
SviSsútbúnaður allur var ákaflega ein-
faldur og óbrotinn en þó vissulega
smekklegur. í flestum óperum er
íburSarmikill og skrautlegur sviSsút-
húnaSur ekki aSeins ytra prjál, held-
ur er hér um aS ræSa þaS umhverfi
sem óperutónlist er lífsnauSsyn og
hefur frá fornu fari ekki hvaS sízt
aukiS á vinsældir hennar. Léleg
libretti þola ekki annaS umhverfi, þó
harmleikir snillinganna J)oli það vel.
Eftir þessa sýningu er augljóst aS
viS höfum á aS skipa söngfólki, sem
er fært um að leysa af hendi erfiSari
verkefni en II Trovatore. ÞaS er vel
aS óperusýningar hafa veriS fastur
þáttur í starfi leikhússins, en því starfi
verSur aS fá fastari skipan. MeS-
an ekki er risiS sérstakt óperuhús
í Reykjavík hlýtur það að vera eitt
af verkefnum ÞjóSleikhússins að
kynna okkur sem fjölbreyttasta óperu-
list. ÞaS á í fyrsta lagi að fast-
ráða beztu söngvara okkar, þá sem
völ er á, og gefa síðan þeim og áhorf-
endum kost á fjölbreyttu verkefna-
vali. Ég get ekki séð, að það sé nauð-
synlegra fyrir íslenzka ríkiS að hafa
leikara á sínum snærum heldur en
söngvara. ASsókn er sízt minni aS
óperu- en leiksýningum, aS ]>ví er
Þjóðleikhússtjóri fullyrðir. En slíkt
er ekki mögulegt nema með auknum
fjárframlögum. Mér finnst eðlilegt aS
nýkjörið Alþingi samþykki fjárveit-
ingu í þessu skyni, þegar kosninga-
hitinn er rokinn úr fulltrúum ])jóðar-
innar.
Atli Heimir Sveinsson.
50 FÉLAGSBRÉF