Félagsbréf - 01.06.1963, Síða 55

Bœkur
A vi/ligötum
Stefán Júlíusson:
Sumarauki.
Almenna bókafélagið. —- Bók
mánaðarins, ágúst 1962.
Frœgur rithöfundur, miðaldra mað-
ur, snýr heim í heiðadalinn eftir
tuttugu ára útivist „í leit að liðinni
ævi“. Hann hefur yfirgefið bernsku-
stöðvarnar sakir þess að æskuástin
hrást honum og minningin sú hefur
þrúgað hann alla tíð síðan. Hann býr
um sig í kotinu þar sem hann er barn-
fæddur, iðkar sport og skáldskap. Þar
verður á vegi hans Hildur, stúlka milli
tektar og tvítugs, dóttir hinnar fornu
ástmeyjar. Er ekki að orðlengja það
að ástir takast með þeim og sofa þau
saman. Hann hittir einnig fyrir ást-
meyju sína hina gömlu, móður stúlk-
unnar, og ræða þau lengi saman við
fjallavatn eitt, ekki verður þó af því
að þau sofi saman og er það mest
vegna þess að móðurinni líkar ekki að
binn frægi rithöfundur skuli hafa
»flekað“ barnið. Magnús bróðir frú-
arinnar er einnig nefndur til sögunn-
ar> óðalsbóndi á Aðalbóli, fornvinur
skáldsins. Hans hlutverk er að hressa
UPP á sálarlíf skáldsins með ýmsum
ráðum, fá honum hross og byggja
upp gamla bæinn, einnig reynir hann
að vara vin sinn við þeim hættum er
steðja að.
Kannski er söguefnið sjálft og at-
burðarásin í sjálfu sér girnileg til
fróðleiks, ástarórar miðaldra manns
og glennuskapur unglingstelpu; elsk-
huginn og mæðgurnar. Ymsir rithöf-
undar hafa kreist safa úr rýrara efni.
Áli Eyberg heitir hið fræga skáld
og þetta tilgerðarlega nafn vekur strax
grunsemdir um manninn. Stefán Júlí-
usson vill hafa söguhetju sína „ung-
legan og frískan, frægan og leyndar-
dómsfullan“, eins og segir í sögunni.
Hann hefur „forframast með mörgum
þjóðum“, hann er „ævintýrið sjálft".
Það er óspart látið í veðri vaka að
hann sé djúphugull gáfumaður, bráð-
snjall rithöfundur, kvennagull með
afbrigðum, allra manna best vígur og
leggur að velli hraustleika strák sent
gerir sér títt um telpuna, auk þess er
Áli þessi hestamaður svo mikill að
hann bugar ólma ótemju þótt ekki
hafi hann komið á hestbak í tuttugu
ár, ékki þarf hann nema bregða sér
út á vatn til þess að silungarnir kepp-
ist um að bíta á hjá honum. Hann
FÉLAGSBRÉF 51