Félagsbréf - 01.06.1963, Blaðsíða 50

Andorra: Gísli Alfrcðsson, Gunnar Eyjólfsson, Róbert Arnfinnsson.
báðir höfundar segja móralskar dænn-
sögur í sláandi, hnitmiðuðu leikhús-
formi; en verk Durrenmatts er flókn-
ara, og flæktara, þættir þess fleiri;
og trúlega gæti það í fullkominni
sviðsetningu orðið enn áhrifasterkara,
hvað áem hinu „alvarlega“ inntaki
þess líður. I Andorru lýsir Max Frisch
tiltölulega einföldum mannlegum veru-
kik, og viðhorf sjálfs hans getur ekki
farið milli mála; „atómkenning“
Diirrenmatts (sem hver getur útlagt
að vild) er hins vegar tómt hugarfóst-
ur og vandlega einangruð í hinum
gróteska (ekki „ruddalega“ eins og
stendur í leikskrá) heimi gamanleiks-
ins. í sýningu Leikfélags Reykjavíkur
á Eðlisfræðingunum (leikstjóri Lárus
Pálsson) var þetta tekið til greina,
en að vísu var hún giska misjöfn og
skorti sannfærandi heildarsvip. Þrátt
fyrir allar öfgar, eða vegna þeirra,
verður manni Regína Þórðardóttir
minnisstæðust í hlutverki fröken von
Zahnds; ég er ekki frá því að Regína
hafi verið eina diirrenmatt-ska per-
sónan í leiknum eins og við sáum
hann í Iðnó. Möbius Gísla Halldórs-
sonar var dálítið mæðulegur og ang-
urvær eðlisfræðingur en fór átakan-
lega með geimferðasálminn Salómons;
og miklu var hann trúverðugri vísinda-
maður, vitfirringur og mannvinur en
þeir Guðmundur Pálsson og Helgi
46 FÉLAGSBRÉF