Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1994, Síða 50

var í ís í fyrstu frostum og hún steikt á pönnu með kartöflum, já og
þannig að kartöflurnar séu smáskornar og roðni sem best í andarfeit-
inni, já og þannig að...
Mílkín heimspekingur setti upp grimmdarsvip og ætlaði víst að
segja eitthvað, en allt í einu smellti hann saman vörum og smjattaði eins
og hann sæi fyrir sér steikta önd, síðan greip hann hattinn og hljóp út,
knúinn áfram af óþekktu afli.
- Já, ætli maður fúlsaði nokkuð við öndinni, andvarpaði aðstoðar-
saksóknarinn.
Dómsforsetinn stóð á fætur, gekk um gólf og settist svo aftur.
- Eftir steikina gerist maður saddur og fellur í ljúfan dvala, hélt ritar-
inn áfram. Þá er líkaminn góður með sig og sálin full af blíðu og til að
þessi sætleiki komi sér vel fyrir er nú ráð að bæta á sig svosem þrem
staupum af heitu kryddvíni.
Dómsforsetinn ræskti sig og strikaði yfir blað.
- Ég er búinn að eyðileggja sjötta uppkastið, sagði hann reiður. Þér
ættuð að skammast yðar!
- Skrifið, skrifið bara, forseti minn! hvíslaði ritarinn. Ég er hættur.
Ég skal hafa hægt um mig. En ef satt skal segja, Stepan Frantsítsj, hélt
hann áfram svo lágt að varla heyrðist, þá er heimatilbúið kryddvín
betra en nokkurt kampavín. Eftir fyrsta glas fyllist sálin öll af ilmi, hill-
ingum má segja, og þá finnst yður ekki að þér sitjið heima hjá yður
heldur einhversstaðar í Astralíu ofan á dúnmjúkum strútfugli...
- Æ, eigum við ekki að koma okkur af stað, Pjotr Nikolajevítsj, sagði
saksóknarinn og fótur hans skalf í óþolinmæði.
- Þannig er nú það, sagði ritarinn. Meðan kryddvínið er drukkið er
gott að reykja vindil og blása hringjum upp í loft og á meðan stíga til
höfuðs draumblíðar hugsanir rétt eins og maður sé orðinn marskálkur
eða kvæntur fremstu fegurðardís í heimi og elskan þessi syndi allan
daginn fyrir gluggana í svona glæru baðkeri með gullfiskum. Þar synd-
ir hún og þú segir við hana: Yndið mitt, komdu nú og kysstu mig!
- Pjotr Nikolajevítsj! stundi aðstoðarsaksóknari þungan.
- Jahá, hélt ritarinn áfram. Að reykingum loknum tekur maður að
sér sloppinn og beint í rúmið! Maður leggst sisona á bakið, með mag-
ann upp í loft, og tekur sér blað í hönd. Meðan höfgi sígur á augun og
syfjan fer um allan líkamann er svo mikið notalegt að lesa um pólitík-
ina: Þarna sérðu að Austurríki hefur misst niður um sig, þarna er
B ] A R T U R O G F R U E M 1 L 1 A
48