Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1994, Page 51

Frakkland með einhverja meinbægni, eða þá að páfinn í Róm stendur
allur þversum, þetta les maður og það er mikið dægilegt...
Dómsforsetinn stökk á fætur, henti frá sér pennanum og greip hatt
sinn báðum höndum. Aðstoðarsaksóknarinn, sem nú hafði gleymt sínu
iðrakvefi og var allur dofinn orðinn af óþoli, stökk líka á fætur.
- Af stað! hrópaði hann.
- Pjotr Nikolajevítsj, en hvað um sérálitið? spurði ritarinn skelfdur.
Hvenær ætlið þér að skrifa það? Þér eigið að vera kominn í bæinn
klukkan sex!
Dómsforsetinn bandaði frá sér og hentist til dyra. Aðstoðarsaksókn-
ari bandaði líka frá sér, greip skjalatösku sína og hvarf á hæla forseta
sínum. Ritarinn andvarpaði, leit ásakandi á eftir þeim og fór að taka
saman pappíra.
►
►
imarit um
b ó k m e n n t i r
o g 1 e i k
i s t
49