Frón - 01.06.1944, Blaðsíða 31

Frón - 01.06.1944, Blaðsíða 31
Að yrkja á íslenzku 93 íslenzkum skáldum en annars staðar að þau telji sér heimilt að taka óþyrmilega á málinu og beita það gjörræði. íslenzkar orðabækur neyðast til að taka upp ýms orðatiltæki sem myndazt hafa í eitt skipti hjá einhverju skáldi í parraki ríms og stuðla, en aldrei verið til hvorki fyrr né síðar. Maður eins og Stephan G. Stephansson hefur haft að heiman mjög gott og upphaflegt málfar, svo sem vænta mátti af átthögum hans og kynslóð, en í kvæðum hans kveður allt of mikið að ýmiss konar tilbúningi og teygingum. Og þegar höfuðskáld eins og Einar Benediktsson segir þátts, hátts og mátts fyrir þáttar, háttar, máttar (í kvæðinu Kórmakur), af því að kveðandi heimtar einkvæðar myndir, ellegar bjóu fyrir bjuggu (Langspilið), af því að ríms er þörf við dóu, þá sé ég ekki að höfð verði vægari orð en að hér sé farið langt út fyrir takmörk hins leyfilega. Að sjálfsögðu hljóta ljóðasmiðir að veita orðum og hljómum meiri athygli en aðrir menn, og skal nú vikið lítið eitt að því efni, þó að erfitt sé viðfangs af því að smekkur manna hlítir engum algildum reglum. Jafnframt því sem íslenzk skáld hafa allt síðan í fornöld verið vandfýsin á nákvæma samhljóman í rími þar sem sliks var krafizt, hefur löngum þótt vel fara að breyta til þar sem þvi varð viðkomið. Snorri Sturluson lætur þess getið að fegra þyki að nota mismunandi sérhljóð í stuðlum. Eftir þeirri fornu reglu væru linurnar: Standið fjarri: allt er orðið hljótt, eilíft, heilagt, fast og kyrrt og rótt betur kveðnar en: yltburð sé eg anda mínum nær, aldir þó að liðnar séu tvær. Yfirleitt sómir oft vel að leita sem mestrar fjölbreytni í vali sérhljóða. Hljómurinn er meiri í þessum vísufjórðungi: Gnó'tra tekur Gjallarbrúin, gildir undir riða straumar, þar sem hver áherzlusamstafa hefur sitt hljóð, en í öðrum úr sama kvæði: Við ef mætti viðarrótum visnum hjálpa dögg af blóði, þar sem i er þrítekið. En þess er þó að gæta að oft getur skáldi þótt henta að klifa á einhverjum sérstökum hljómi. Hér má og geta þess að mál eins og íslenzka eða sænska eða ítalska, sem
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Frón

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frón
https://timarit.is/publication/1208

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.