Frón - 01.03.1945, Blaðsíða 37

Tvö bréf
til Erlendar Gottskálkssonar
frá Kristjáni skáldi Jónssyni og Renedikt sýslumanni Sveinssyni.
Bréf þau sem hér fara á eftir hefur Valdimar læknir Erlends-
son í Frederikshavn góðfúslega sent ritstjóra Fróns og leyft
honum að birta þau. Bréfin hefur Valdimar erft eftir föður sinn,
Erlend Gottskálksson (1818—94), sem lengst af hjó í Garði í
Kelduhverfi.
Erlendur var merkisbóndi og betur að sér en títt var um
bændur á hans tíð, enda var hann áhrifamaður í sveit sinni, sat
t. d. á þingi 1871 og 1873 sem varaþingmaður Pingeyinga, og
átti bréfaskipti við ýmsa helztu merkismenn íslenzka sinnar sam-
tíðar. Með Kristjáni skáldi Jónssyni og honum var hin bezta
vinátta, enda voru þeir samsveitungar. Erlendur var frjálslyndari
í trúmálum en almennt gerðist um samtiðarmenn hans, og má
Blóðdropar (niðuriag).
en kyssti hvorki hana né aðra. Eegar hún fór, vafði hún
kápukraganum eins þétt að hálsinum og hún gat og gekk álút
á móti kælunni.
Nú er hún dáin. Nú liggur hún hreyfingarlaus og köld í rúm-
inu sínu, og blómið i glugganum verður að öllum líkindum notað
í blómsveig á kistuna hennar. Og svo verður kistunni sökkt ofan
í djúpa gröf og moldinni mokað ofan á hana. Veturinn er í nánd.
Eað verður kalt að liggja niðri í moldinni þegar frýs og snjóar.
Og hún Ásdís sem var svo fegin að koma heim í sveitina sína
úr kuldanum á hælinu.
Telpan fær kökk í hálsinn og hún bítur á jaxlinn til þess
að gráta ekki. Af liverju dó hún Ásdís í haust. Af hverju fékk
hún ekki að lifa, þó ekki væri nema til vors. t*á verður hlýtt
í dalnum, blómin springa út og grasið á leiðunum í kirkjugarðin-
um verður aftur grænt. Pá er hægt að hafa opna glugga án þess
að manni verði kalt, og þá batnar manni hóstinn og takið sem
maður fær af vetrarkuldanum. Tárin læðast fram í augu telpunnar,
og hún lokar þeim snöggvast til þess að aftra tárunum frá því
að streyma. Og fyrir lokuðum augum hennar svífa rauðir blettir
— rauðir eins og blómhnapparnir á blóminu hennar Ásdísar —
blóminu sem hét »blóðdropar Krists«.
3*