Frón - 01.03.1945, Blaðsíða 6

4
Sigfús Blöndal
lagt á aS nemendur kynntust öllum helztu hliðum þjóðlífsins eins
og það er nú. Fagurfræði og skáldskapar gætir þar tiltölulega
minna. Einkum sést þetta greinilega í bók hans »Deutsche Kultur-
und Charakterbilder« (1. útg. 1927, 5. útg. 1942) og í »Tyske
Læsestykker for det matematiske Gymnasium« (1936). Mikil
nýjung var það að 1936 gaf hann út þýzka málfræði, ritaða á
þýzku og ætlaða efstu bekkjunum í dönskum menntaskólum.
Tað er aðdáanlegt hvernig hann hefur komið fyrir, stutt og skýrt,
öllu því helzta í málfræðinni. Fessi stutta bók er svo létt og
aðgengileg, og hefur þó í rauninni inni að halda allt sem til má
ætlast að nemandi í efstu bekkjum þurfi að kynna sér. Og
bersýnilegt er að með því að nota þessa bók getur kennslan í
efstu bekkjunum öll farið fram á þýzku. Á það lagði Sigurður
mikla áherzlu. Hann talaði sjálfur þýzku eins og innborinn maður,
og taldi það beztu kcnnsluaðferðina til að læra erlend mál að
koma nemendum eins fljótt og auðið væri til að nota erlenda
málið eingöngu í kennslustundunum. Handa byrjendum gaf hann
út (ásamt Johann Kirsten) »Det forste Tysk. Begynderbog for
Mellemskolen« (1939) og »Tysk for 3.—4. Mellem« (1940—41).
Ég hef fáa eða enga þekkt, sem hafi verið eins fljótir og
Sigurður að átta sig á því í málfræði hvað væri verulegt aðal-
atriði og hvað ekki. Hann hafði þar yfirlit sem fjölda lærðra
manna vantar, og það er einmitt þessi gáfa, sem gerir kennslu-
bækur hans svo skýrar og hentugar nemendum.
Eins og viðbót við þessar almennu kennslubækur her að skoða
þá bók hans sem sérstaklega fjallar um bókmenntir Pjóðverja.
Hana samdi hann ásamt vini sínum og yfirmanni Höjberg
Christensen kennslumálaráðherra. Eað er bókin »Goethe-Aus-
\vahl« sem þeir gáfu út saman 1937, ágætisbók, með úrvalsköflum
úr ritum Goethes, bæði í bundnu og óbundnu máli, og eru þeir
tengdir saman með greinum eftir útgefendurna; er hér rakinn
æfiferill skáldjöfursins og skýrt frá helztu ritum hans. Eessi
bók er bezti inngangur að ritum Goethes, sem ég þekki, og ætti
eiginlega hver maður, sem þýzku kann, að eiga hana og lesa, —
menn munu græða meira á því að lesa Goethe vel í kjölinn en
á því að lesa hrafl af bókum eftir smáskáld.
Þá ber að geta þess að hann átti líka þátt í góðri kennslubók,
sem ætluð er íslenzkum skólum. ]5að er »Dönsk lestrarbók«, sem
hann samdi ásamt Dr. Jóni Ófeigssyni og út kom 1926. Má þar