Morgunblaðið - 10.11.2015, Side 23

UMRÆÐAN 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. NÓVEMBER 2015
Mál hjúkrunarfræð-
ingsins á Landspít-
alanum, sem hefur ver-
ið í fréttum síðustu
daga, hefur sótt með
auknum þunga á hug
minn og nú svo, að ég
hlýt að setja hugsanir
mínar á blað. Ég veit
ekki hver þessi kona er,
þekki ekki nafn hennar,
veit það eitt, að hún er
systir mín og hlýtur að eiga mjög erf-
itt. Hún hefur verið ákærð fyrir
„manndráp af gáleysi“. Þetta eru
hræðileg orð, ægileg ásökun. Mér
skilst á fréttum af þessum atburði að
aðstæður hafi verið hinar erfiðustu;
undirmönnuð deild, konan að bæta
við sig aukavakt og þurfti þess utan
að sinna kalli frá tveimur öðrum
deildum, sinni í hvorum enda hússins.
Það vill svo til, að ég þekki sjálfur
vel slíkar aðstæður og hef þurft að
horfast í augu við afleiðingarnar, mis-
tök í starfi vegna of mikils vinnuá-
lags. Sem betur fer voru mannslíf
ekki í hættu. Starf prestsins er yfir-
leitt ekki þannig. En hefði ég verið
hjúkrunarfræðingur er eins víst að
álagið hefði valdið alvarlegu slysi.
Hjá mér fólst þetta í athöfnum, sem
ég var að vinna fyrir fólk. Ég get ekki
tíundað þá hluti. Þetta voru sárafá
skipti, en ég hlaut að biðjast fyr-
irgefningar og var svo lánsamur að fá
hana ætíð með miklum kærleika.
Þegar ég horfi á þetta mál, þá kem-
ur strax upp spurningin: Hvernig
getur spítali, háskólasjúkrahús, boðið
starfsmanni upp á slík-
ar aðstæður? Þarna eru
kröfurnar ómann-
eskjulegar. Þær bein-
línis kalla á yfirsjónir,
enda hefur spítalinn
einnig verið kærður. En
hvers vegna er álagið
svona mikið? Ég nefndi
undirmönnun. Hún er
staðreynd. Og af
hverju? Af því að spít-
alanum er haldið í fjár-
svelti. Alþingi neitar að
greiða það fé, sem spít-
alinn sýnir með rökum, að hann þarf.
Frá því hefur verið sagt, að mikil
þröng hafi verið í kringum sjúkling-
inn. Okkar gamli spítali býður ekki
upp á mannsæmandi aðstæður,
hvorki fyrir starfsfólk sitt né sjúk-
linga. Því hygg ég, að fáir starfsmenn
hans muni neita
Ég hef lengi óttast, að eitthvað
þessu líkt kæmi fyrir. Ótal spurn-
ingar fréttamanna um þetta sanna,
að ég hef ekki verið einn um slíkar
hugsanir. Nú er það orðið að stað-
reynd, að fjárskortur hefur kostað
mannslíf. Og svo er velmenntaðri, og,
að ég ætla, duglegri og samvisku-
samri konu kennt um og spítalanum
einnig. Neyð spítalans rekur hann út
í að leggja nánast ofurmannlegar
kröfur á starfsfólk sitt, og þegar slys
verður þá er það þetta þrautpínda
starfsfólk, sem fær skellinn, í þetta
sinn „manndráp af gáleysi“. Og spít-
alinn, sem er haldið í spennitreyju
misskilinnar sparsemi, fær stóralvar-
lega kæru.
Þegar við horfum á forgangsröðun
verkefna á fjárlögum, þá má held ég
finna æði margt, þar sem nauðsynin
fölnar, þegar borið er saman við hina
gífurlegu þörf Landspítalans, sem er
jafnvel sett til hliðar vegna gæluverk-
efna og kjördæmapots.
Síðan virðist refsigleðin vera í há-
marki, boðskapur skilnings, umburð-
arlyndis og fyrirgefningar gleymdur
og sjálfsgagnrýni kærandans, rík-
isins, ekki til. Hugtakið „manndráp af
gáleysi“ er til skammar í svona máli.
Mér finnst menn hefðu átt að setj-
ast yfir þetta dæmi og hugsa það
miklu betur. Að því loknu hefði ég
helst viljað sjá ríkisvaldið biðja að-
standendur afsökunar á þeim mistök-
um sem urðu, bjóða þeim sann-
gjarnar bætur og veita síðan hjúkr-
unarliðinu, sem að þessu kom,
áfallahjálp og allan annan stuðning,
sem hægt er að koma með í slíkum
aðstæðum. Loks hefði ég viljað sjá
Alþingi Íslendinga gyrða sig í brók
og koma með verulega auknar fjár-
veitingar spítalanum til handa til að
reyna að fyrirbyggja framhald slíkra
atburða.
Hverjum heyrir sökin
á Landspítalanum?
Eftir Þóri
Stephensen »Neyð spítalans rekur
hann út í að leggja
nánast ofurmannlegar
kröfur á starfsfólk sitt,
og þegar slys verður þá
er það þetta þrautpínda
starfsfólk, sem fær
skellinn …
Þórir Stephensen
Höfundur er fv. dómkirkjuprestur og
staðarhaldari í Viðey.
Á hverjum degi
þörfnumst við fæðu.
Við erum alin upp við
mikilvægi þess að fá
staðgóðan morgunmat.
Hafragrautur er fyrsta
val margra. Svo fylgja
fleiri máltíðir og von-
andi hlaðnar næring-
arefnum ef aðstæður
eru hagstæðar eins og
hjá flestum okkar sem
búum á Íslandi. Á hverjum degi
þörfnumst við líka hvíldar. „Svefninn
er besti læknirinn,“ sagði pabbi alltaf
þegar eitthvað bjátaði á. Flestum
okkar líður best ef við sofum sjö til
átta klukkutíma. Dagleg hreyfing og
útivera er þriðja atriðið sem oft er
nefnt sem grundvallaratriði heilsu-
samlegs lífernis, til dæmis að fá sér
ferskt loft í hádeginu. Það þarf ekki
að vera flókið að hlúa að heilsu sinni,
einn dag í einu: Holl næring, hvíld,
hreyfing. Allt þetta snertir mann-
eskjuna alla, anda, sál og líkama.
Andleg næring
En meira þarf til. Við þurfum að
nærast, hvílast, hreyfast á dýptina.
Ég veit ekki með þig, lesandi góður,
en mér er andleg næring, hvíld og
hreyfing lífsnauðsynleg. Allt þetta
finn ég í mínum daglega biblíulestri,
samfléttuðum bæn. Á hverjum degi
les ég einn Davíðssálm. Þar fæ ég
næringu á dýptina, finn sálinni hvíld.
Lesturinn hreyfir við mér, oft svo um
munar, á sviði tilfinninga, viðhorfa og
tengsla. Svo les ég einn kafla í öðru
riti í Gamla testamentinu og nokkur
vers í Nýja testamentinu. Gamla
testamentisritin eru fjölbreytt, sum
til dæmis full af dulúð og ljóðrænum
sögnum, önnur miðla
sögulegum fróðleik og
spakmælum. Nýja
testamentið geymir orð
Jesú Krists og frásög-
una af lífi hans og þess
hóps kvenna og karla
sem varð hin fyrsta
kirkja.
Heilnæmt lík-
amanum
Sammerkt eiga þessi
rit að andlegir leynd-
ardómar og trúarlegar
tilvísanir eru yfir og allt um kring. Ég
staldra við hvert orð, íhuga nærveru
Guðs í Jesú Kristi sem ég fæ að sam-
sama mig í gegn um orð ritninganna.
Þannig nærist ég á hverjum degi af
ást Guðs í Orðinu fyrir andann sem
Guð gefur. Á hverjum degi þessa af-
mælisárs Hins íslenska biblíufélags
gleðst ég yfir því að eiga óheftan að-
gang að Biblíunni sem miðlar návist
Guðs sem nærir mig, hvílir og hreyfir
við mér. Á hverjum degi leitast ég við
að fylgja ráðleggingum ritninganna,
treysta Drottni af öllu hjarta og forð-
ast illt því það er heilnæmt líkama
mínum og hressing beinum mínum
(Orðskviðirnir 3. 5-8).
Á hverjum degi
Eftir Maríu
Ágústsdóttur
María Ágústsdóttir
» Á hverjum degi
gleðst ég yfir því að
eiga aðgang að Biblí-
unni sem miðlar návist
Guðs sem nærir mig,
hvílir og hreyfir við
mér.
Höfundur er prestur og áhugakona
um biblíulega íhugun.
MÁ BJÓÐA ÞÉR
Í SJÓNMÆLINGU?
—
Með öllum gleraugum
fylgir annað par af glerjum
í sama styrk frítt með
Hamraborg 10, Kópavogi – Sími: 554 3200
Opið: Virka daga 9.30-18 Laugardaga 11–14