Morgunblaðið - 10.11.2015, Page 41

MENNING 41
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. NÓVEMBER 2015
Jæja, loksins kom að því aðBond nr. 24 kæmi fyrir sjón-ir vorar. Eftir þá fádæmaveislu sem Skyfall var, síð-
asta myndin um 007, var ógerningur
að stilla væntingunum í hóf enda
sami mannskapur sem stendur að
nýju myndinni, utan að Ralph Fien-
nes er kominn í fast pláss sem M og
austurríski leikarinn Christoph
Waltz, sem olli straumhvörfum í leik
illmenna á hvíta tjaldinu með
frammistöðu sinni í mynd Quentins
Tarantino, Inglorious Basterds, er
aukinheldur mættur til leiks sem
erkibófinn. Loks heitir myndin
SPECTRE eftir glæpasamtökunum
sem James Bond fékkst við allan
fyrsta áratuginn, nánar tiltekið í
fyrstu sjö myndunum og því ljóst að
nú siglir njósnari hennar hátignar í
sama farið og gullaldar-Bond sá er
Sean Connery túlkaði (og George
Lazenby reyndar líka).
Þessar forsendur gefa manni
fyllsta tilefni til að búast við einni
bestu Bond mynd sögunnar.
Og hvað berum við svo úr býtum?
SPECTRE er frábær Bond-
mynd. Ekki sú besta, satt best að
segja, en verulega sterk mynd engu
að síður.
Myndin hefst á stórbrotnu atriði
sem gerist í Mexíkó á Degi hinna
dauðu þar sem Bond kemst meðal
annars í hann allkrappan í handalög-
málum um borð í þyrlu með opnar
hliðar. Hreinasta rússíbanaatriði og
fer hikstalaust á blað með þeim
mögnuðustu í sögu njósnarans.
Við tekur heimshornaþvælingur
að hætti 007, þar sem hann eltist við
vísbendingar og flýr morðvarga til
skiptis. Fyrr en varir berast böndin
að skuggalegum náunga að nafni
Franz Oberhauser sem, merkilegt
nokk, virðist eiga að einhverju leyti
sameiginlega fortíð með Bond.
Sam Mendes sýndi það og sannaði
í Skyfall – einni af bestu myndum
Bond-bálksins – að honum lætur
jafn vel að vinna með tilfinningar og
sprengingar. Í SPECTRE er hann
sjálfum sér líkur, hasaratriðin eru
framúrskarandi vel leyst og flest
lagstemmdu atriðin líka. Meðal eft-
irminnilegra atriða er leynilegur
fundur SPECTRE í Róm sem Bond
tekst að komast inn á. Þar byggir
Mendes upp áþreifanlega spennu
sem nær nánast óþægilegu hámarki
er Oberhauser lítur óvænt og ískalt í
augu Bond í fjöldanum og gerir hon-
um ljóst að upp um hann hafi komist.
Þaðan í frá er okkar maður með
drápsvélina Hr. Hinx á hælunum,
óvinnandi óargadýr sem minnir
helst á blöndu af Red Grant og Jaws,
svo tveir góðkunningjar séu nefndir.
Annað verulega sterkt atriði er
fundur Bonds og Hr. White, áhorf-
endum að góðu kunnur úr Casino
Royale og Quantum of Solace, sem
fram fer í fjallakofa í Austurríki.
Hér flest allt saman feikivel gert,
eins og við var að búast. Sagan er
góð, með verulega afgerandi „tvisti“
sem kemur á óvart eður ei, allt eftir
því hversu vel versaðir áhorfendur
eru í Bond-fræðunum. Með hliðsjón
af nafni myndarinnar kemur sann-
leikurinn kannski ekki svo mjög á
óvart en það var samt sem áður un-
un að heyra vonda kallinn kynna sig
nafni sem við höfum ekki heyrt í
Bond-mynd síðan árið 1971 – í
Diamonds Are Forever.
Daniel Craig hefur þegar sannað
sig sem mögulega besti Bond-leikari
allra tíma og stendur sig með sömu
prýðinni og ávallt. Leikstjórinn
Mendes leggur sem fyrr áherslu á að
þetta er ekki sá Bond sem áhorf-
endur þekktu í tíð Rogers Moore; í
stað þess að vera léttlyndur þotu-
liðs-glaumgosi sem sængar með
hverri einustu kvensu sem á fjörur
hans rekur, þá er Bond í meðförum
Daniels Craig þungur í lundina,
þjakaður af vondum minningum,
drápari og hrotti eftir atvikum,
skemmdur einstaklingur sem líður
ekki alltaf vel í eigin skinni. Ralph
Fiennes er fyrirtaks M og lengi
megi sá ráðahagur blómstra. Það
gneistar á milli þeirra Craigs og
ósjálfrátt hugsar maður til þeirra
mynda er Bernard Lee og Sean
Connery áttu sínar rispur hér á
áratugum áður.
Christoph Waltz er afbragð í hlut-
verki sínu og sækir að nokkru í Hans
Landa, nasistaforingjnn sem hann
lék svo eftirminnilega og hlaut Ósk-
arinn fyrir; lágstemmdur og mjúk-
máll, siðblindur og sadistískur. Ég
er þó ekki frá því að það hefði mátt
magna upp örlítið meiri heift í hon-
um, smá neistaflug í augnaráðið.
Franska leikkonan Léa Seydoux
er forkunnarfögur en einhvern veg-
inn kviknar ekki almennilegt neista-
flug milli hennar og Bonds, sam-
anborið við hvað gerðist fyrir
hartnær áratug milli hans og Vesper
Lynd. Aðrir standa sig með prýði.
Eftir stendur að herslumun vant-
ar til að SPECTRE nái upp í sömu
hæðir og Skyfall, Casino Royale,
From Russia with Love, Goldfinger
og On Her Majesty’s Secret Service.
Undirplottið – með hið nýja sam-
vinnuverkefni leyniþjónusta níu
helstu iðnríkja heims, með óheftum
heimildum til upplýsingasöfnunar
sem M berst gegn – er spennandi og
á vel við tíðarandann um þessar
mundir. Í það heila er SPECTRE
heldur löng og hefði mátt trimma
svolítið af næstum tveimur og hálf-
um klukkutímum sem hún er í sýn-
ingu. En allt í allt er þetta frábær
Bond-mynd sem gæti jafnvel batnað
enn með endurteknu áhorfi. Annað
eins gerir maður, nema hvað.
Hasar Daniel Craig er sem fyrr fantagóður og fæst við svipuð verkefni sem fyrr, heimshornaflakk og þarf hér að kljást við verri erkibófa en oftast áður.
Fortíðin vitjar í nútíma Bond
Laugarásbíó, Smárabíó,
Háskólabíó og Sambíóin
SPECTRE bbbbn
Leikstjóri: Sam Mendes. Leikarar: Dani-
el Craig, Ralph Fiennes, Christoph
Waltz, Léa Seydoux, Ben Whishaw,
Naomie Harris, Dave Bautista, Monica
Bellucci. Bandaríkin, 2015. 148 mínútur.
JÓN AGNAR
ÓLASON
KVIKMYNDIR
Jack Magnet
Quintet kemur
fram á djass-
kvöldi Kex hos-
tel í kvöld kl.
20.30. Auk
hljómsveit-
arstjórans og
hljómborðsleik-
arans Jakobs
Frímanns Magn-
ússonar skipa
sveitina Steinar Sigurðarson á
saxófón, Hjörtur Stephensen á gít-
ar, Andri Ólafsson á bassa, Þor-
valdur Þór Þorvaldsson á tromm-
ur og Arnar Ingi Richardsson sem
syngur og leikur á slagverk. Raf-
mögnuð, fönkuð og djassskotin
tónlist verður leikin.
JMQ á Kex hosteli
Jakob Frímann
Magnússon
bestalambid.isBeztu uppskriftirnar okkar
Enn einn dagur
í Paradís
Bez
t á k
júklinginn
SPECTRE 6,8,9,11(P)
JEM AND THE HOLOGRAMS 5:30
CRIMSON PEAK 10:30
SICARIO 8
LAUGARÁSBÍÓ Sýningartímar
Miðasala og nánari upplýsingar
POWERSÝNING
KL. 11
ÞRIÐJUDAGSTILBOÐ
SÝND Í 4K!
-The Times -The Gaussian -Telegraph