Morgunblaðið - 10.11.2015, Qupperneq 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. NÓVEMBER 2015
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Kristinn Björns-son fæddist í
Reykjavík 17. apríl
1950. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 31. októ-
ber 2015.
Foreldrar hans
voru Björn Hall-
grímsson forstjóri, f.
17. apríl 1921, d. 20.
september 2005, og
Emilía Sjöfn Kristinsdóttir hús-
freyja, f. 12. ágúst 1927, d. 26.
október 2003. Systur Kristins
eru: Áslaug, f. 28. desember
1948. Eiginmaður hennar er
Gunnar Sch. Thorsteinsson, f.
18. febrúar 1945. Emilía Björg,
f. 19. júlí 1954. Sjöfn, f. 19. júní
1957. Eiginmaður hennar er
Sigurður Sigfússon, f. 1. júní
1955.
Hinn 10. janúar 1976 kvæntist
Kristinn Sólveigu Pétursdóttur,
f. 11. mars 1952, fv. þingmanni
Sjálfstæðisflokksins, dómsmála-
ráðherra og forseta Alþingis.
Foreldrar hennar eru Guðrún
Árnadóttir, f. 24. október 1926,
og Pétur Hannesson, f. 5. maí
1924, d. 27. ágúst 2004. Börn
Kristins og Sólveigar eru: 1)
Pétur Gylfi, f. 6. september
1975. 2) Björn Hallgrímur, f. 3.
janúar 1979. Eiginkona hans er
Herborg Harpa Ingvarsdóttir, f.
rekenda á árunum 1983-1990 og
var varaformaður um skeið, átti
sæti í stjórn og framkvæmda-
stjórn Verslunarráðs Íslands
1986-1996, í stjórn og samning-
aráði Vinnuveitendasambands
Íslands 1988-1999 og varafor-
maður á árunum 1992-1995. Við
stofnun Samtaka atvinnulífsins
árið 1999 settist hann í stjórn og
framkvæmdastjórn og sat þar
um árabil.
Á sínum yngri árum var
Kristinn virkur í starfi Sjálf-
stæðisflokksins. Átti hann sæti í
stjórn Heimdallar 1973-1975,
var varaformaður Vöku, félags
lýðræðissinnaðra stúdenta, og
var í stjórn SUS 1983-1985.
Kristinn var formaður Baldurs,
félags ungra sjálfstæðismanna á
Seltjarnarnesi, árin 1979-1981
og formaður fulltrúaráðs sjálf-
stæðisfélaganna á Seltjarn-
arnesi 1983-1985. Þá var hann
um skeið í fjármálaráði Sjálf-
stæðisflokksins.
Kristinn sat í stjórnum fjölda
fyrirtækja, eins og hjá H. Bene-
diktssyni, Nóa-Síríusi, Sjóvá,
Eimskip, Haraldi Böðvarssyni
hf., Hraðfrystihúsi Eskifjarðar,
Hans Petersen, Plastprenti,
Straumi fjárfestingabanka hf.
og Líflandi ehf. Þá átti Kristinn
sæti í stjórn Árvakurs, útgáfu-
félags Morgunblaðsins, á árun-
um 2005-2008.
Útför Kristins fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
10. nóvember 2015, og hefst at-
höfnin kl. 13.
2. júlí 1979. Börn
þeirra eru Inga
Bríet, f. 19. febr-
úar 2006, Kristinn
Tjörvi, f. 28. febr-
úar 2008, Einar
Ísak, f. 15. desem-
ber 2011, og Mark-
ús Bragi, f. 5. des-
ember 2013. 3)
Emilía Sjöfn, f. 30.
september 1981.
Kristinn ólst
upp í Reykjavík og varð stúdent
frá MR 1970. Hann lauk lög-
fræðiprófi frá Háskóla Íslands
1975 og varð héraðsdóms-
lögmaður tveimur árum síðar.
Hann starfaði sem lögfræðingur
hjá borgarverkfræðingi
Reykjavíkurborgar 1975-1976.
Hann rak lögmannsstofu ásamt
Gesti Jónssyni hrl. og síðar Hall-
grími B. Geirssyni hrl. frá 1976-
1982. Kristinn varð forstjóri
Nóa-Síríusar og Hreins hf. árið
1982 og gegndi því starfi til
1990 er hann var ráðinn for-
stjóri Skeljungs. Kristinn lét af
störfum hjá Skeljungi að eigin
ósk haustið 2003. Frá árinu 2005
var hann einn eigenda fyrirtæk-
isins Líflands ehf. og starfandi
stjórnarformaður þess.
Kristinn gegndi ýmsum trún-
aðarstörfum fyrir atvinnurek-
endur og samtök þeirra. Hann
sat í stjórn Félags íslenskra iðn-
Elsku pabbi, það er mér
þyngra en tárum taki að koma
orðum að þeirri sorg sem býr í
hjarta mér. Ég á erfitt með að
sætta mig við það að þú sért far-
inn frá mér, farinn frá fjölskyld-
unni þinni. Veikindin þín komu
snöggt upp einn fallegan vordag
og settu sinn svip á sumarið hjá
okkur fjölskyldunni en við vorum
samt öll harðákveðin í að við ætl-
uðum að komast í gegnum þetta.
Ég heimsótti þig oft og í hvert
skipti sem ég fór minnti ég þig á
það að vera sterkur, berjast
áfram bara aðeins lengur og muna
það hverja þú ættir heima hjá þér
að bíða eftir þér. Fjölskyldu svo
samrýnda og góða vini, sem elsk-
uðu þig alveg út af lífinu. Mig, sem
elskaði þig meira en alla aðra.
Einkadóttur þína sem þú skírðir í
höfuðið á mömmu þinni. Þú varst
alveg sammála mér og þú barðist
svo sannarlega. Þú tapaðir aldrei
húmornum eða æðruleysinu og
hverju bakslagi tókstu með stök-
ustu ró og byrjaðir aftur ferlið að
byggja styrk þinn upp á ný. Þessi
barátta er nú búin og veit ég að þú
hvílir í friði með foreldrum þínum
og ástvinum.
Elsku pabbi minn, þú varst
minn besti vinur. Þessi síðustu ár
sem við unnum saman kynntumst
við enn betur en áður og er ég
óendanlega þakklát fyrir þær
stundir. Þú kenndir mér svo
margt og varst alltaf að reyna að
miðla góðum ráðum til dóttur
þinnar um hvernig manneskja
maður ætti að vera, hvort sem var
í viðskiptum eða einkalífinu. Þú
varst nefnilega svo góð fyrir-
mynd, þú varst alltaf kurteis og
mannlegur í öllum þínum sam-
skiptum. Enda áorkaðirðu svo
miklu á þinni ævi og ég var, og er,
svo stolt af þér. Elsku hjartans
pabbi minn, ég segi það alveg satt
að ég veit ekki hvernig ég á að
halda áfram án þín í lífinu mínu.
En ég veit það að ég mun gera það
og sorgin mun verða bærilegri
með tímanum. Við fjölskyldan þín
erum sterk saman og pössum upp
á hvert annað. Ég veit að sú til-
hugsun mun gera þér það auð-
veldara að skilja við okkur. En við
munum aldrei gleyma þér, ég
mun aldrei gleyma þér. Mín uppá-
haldsminning af okkar tíma sam-
an er sitjandi saman tvö í skíða-
lyftu, kalt og stillt úti, kyrrðin
algjör nema raulið í okkur tveim-
ur að syngja „Come together“
með Bítlunum.
Hvíldu í friði, elsku hjartans
pabbi minn. Ég elska þig enda-
laust. Þín einkadóttir og pabbas-
telpa,
Sjöfn.
Kristinn er látinn. Augnablikið
þegar ég heyrði þessi orð var það
sársaukafyllsta sem ég hef upp-
lifað á minni ævi. Fimm mánaða
baráttu við illvígan og lúmskan
sjúkdóm var lokið. Ég trúði alltaf
að hann myndi hafa það af. Hann
hafði farið í gegnum svo margt áð-
ur og alltaf náð bata. Hvers vegna
ekki núna? Ég gerði allt sem ég
gat. Læknarnir gerðu allt sem
þeir gátu. En það dugði ekki til.
Almættið felldi sinn dóm. En ég
áttaði mig fljótlega á því að það
var ástæðulaust að gráta. Jú,
söknuðurinn er vissulega mikill
en Kristinn er ekki látinn. Hann
lifir. Svo lengi sem ég lifi mun
hann lifa í mínu hjarta, í mínum
minningum, í mínum genum og
mínum gerðum. Minningarnar
sem eru svo sárar núna – brosið
hans, hláturinn hans, faðmlag
hans – munu veita mér hlýju og
kærleik um ókomin ár.
Elsku pabbi. Þú varst alltaf
lífsglaður og hamingjusamur. Þú
varst alltaf þakklátur fyrir allt
sem lífið gaf þér. Jafnvel þegar
þér leið ekki vel kvartaðirðu aldr-
ei því þú vildir aldrei valda okkur
börnunum neinum áhyggjum –
jafnvel þó við værum öll löngu
orðin rígfullorðin. Nú heldur
ferðalag þitt áfram yfir í næsta
heim og ég er viss um að þú ert
hamingjusamur líka þar. Afi og
amma og aðrir ástvinir taka auð-
vitað vel á móti þér og ekki mun
þig skorta vinina þar frekar en
hér. Hafðu engar áhyggjur af
okkur systkinunum og mömmu.
Við pössum vel hvert upp á annað.
Við vorum alltaf svo náin fjöl-
skylda og núna verðum við enn
nánari.
Ég er svo þakklátur fyrir allan
tímann sem við áttum saman. Þó
þú hafir alla tíð lagt hart að þér í
vinnu þá áttirðu alltaf stund af-
lögu fyrir okkur og passaðir alltaf
að við fjölskyldan þín værum ætíð
í fyrsta sæti. Ég hefði viljað eiga
mörg ár með þér í viðbót. Sumir
eiga langa ævi, en ég efast um að
margir hafi skilað af sér eins
glæsilegu ævistarfi eins og þú.
Það væri þá helst mamma sem
gæti slegið þér við.
Nú skilja leiðir í bili. Ég er svo
stoltur af þér og svo þakklátur
fyrir að hafa átt þig sem pabba.
Lífið heldur áfram og ég er ákveð-
inn í að horfa fram á veginn eins
og ég veit að þú mundir vilja til að
skapa mitt eigið líf og mína eigin
hamingju.
Þinn sonur,
Pétur Gylfi.
Elskulegur tengdapabbi minn
er látinn eftir hetjulega baráttu
við erfið veikindi síðastliðna mán-
uði. Þrátt fyrir ítrekuð bakslög
var ég viss um það allan tímann að
hann myndi ná sér að fullu. Ég gat
bara ekki hugsað mér að þessi
ómissandi maður yrði tekinn frá
okkur. Sú varð þó raunin, og það
er þyngra en orð fá lýst.
Ég var ekki nema 16 ára þegar
við Björn kynntumst. Það var vel
tekið á móti mér á heimilinu og
hefur samband mitt við tengda-
foreldra mína alltaf einkennst af
mikilli hlýju og vinskap.
Minningarnar hrannast upp;
ferðalög, samvera í bústaðnum,
hátíðarstundir og einfaldur hvers-
dagsleikinn. Minningin um hrif-
næman og glaðan afa á fæðing-
ardögum barnabarnanna og
stoltan og ánægðan föður og
tengdaföður í brúðkaupinu okkar
Björns. Af ótalmörgu er að taka,
en eftir stendur minningin um
góðan mann sem var kærleiksrík-
ur, réttsýnn og yndislegur.
Kristinn var líka, þegar hann
kaus, hrókur alls fagnaðar. Hann
sagði svo skemmtilega frá, og átti
það til að skreyta sögurnar smá til
að gera þær ennþá betri. Hann
hafði einstaklega góðan húmor,
breytti röddinni þegar þess
þurfti, gretti sig og hló svo inni-
lega með.
Mér finnst erfitt að hugsa til
þess að börnin mín fái ekki lengur
að njóta samvista við frábæran
afa, þau áttu eftir að upplifa svo
margt með honum. Við munum
halda minningu hans á lofti og
segja þeim sögur af honum, og
reyna að leika eftir sögurnar
hans.
Elsku Sólveig. Það er aðdáun-
arvert hvað þú hefur staðið þig vel
síðastliðna mánuði. Missir þinn er
mikill og við munum gera allt til
þess að styðja þig og styrkja í
framtíðinni.
Ég kveð tengdapabba minn
með trega og söknuði, en er jafn-
framt ólýsanlega þakklát fyrir að
hafa átt hann að í næstum tuttugu
ár.
Blessuð sé minning hans.
Herborg H. Ingvarsdóttir.
Elsku afi.
Þú varst alltaf svo skemmtileg-
ur og fyndinn. Ég man þegar við
vorum á Flórída og þú hoppaðir í
skóm, bol og með sólgleraugu og
derhúfu út í djúpu laugina. Það
var fyndið. Ég man líka þegar við
fórum saman í skemmtilega heim-
sókn í Nóa Siríus og ég fékk fullan
nammipoka.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til afa og ömmu, sér-
staklega þegar við fengum að
gista. Afi var alltaf til í að gera
eitthvað skemmtilegt með okkur
og var duglegur að lauma að okk-
ur sælgætismolum.
Ég man hvernig þú opnaðir
alltaf páskaeggið þitt. Þú beiðst
eftir að allir horfðu á þig, svo
braustu það með júdóhöggi. Þú
varst mest spenntur fyrir máls-
háttunum.
Ég mun alltaf sakna þín.
Inga Bríet Björnsdóttir.
Afi var góður og skemmtilegur.
Við horfðum til dæmis saman á
fótboltaleiki, það var gaman. Það
var líka alltaf gaman að fara í
sumarbústaðinn hjá afa og ömmu,
það er hægt að gera svo margt
skemmtilegt þar. Svo fannst mér
gaman þegar hann átti afmæli
seinast, þá voru allir saman á
Flórída í sólinni.
Afi var sniðugur. Hann sagði
oft fyndnar sögur og kunni marga
brandara. Hann kenndi mér að
breyta einu lagi og við sungum:
Ég er glataðasti, glataðasti, glat-
aðasti hundur í heimi. Mér fannst
það fyndið.
Það var alltaf gaman að vera
með afa, nafna mínum. Ég sakna
hans svo mikið.
Kristinn Tjörvi Björnsson.
Ég kveð þig með söknuði.
Hægt og hægt
fjúka fjöllin burt
í fangi vindanna
streyma fjöllin burt
í örmum vatnanna.
Hægt og hægt
ber heim þinn úr stað.
Undarleg dögun:
andspænis þögnuðum guði
eldast mín augu
líður líf mitt hjá.
Undarleg:
tími, merktur tvídrægum vilja og ugg
mettur af yzta myrkri
og þó svo göfugur
þó svo fagur
og þó svo nýr.
(Úr Stund einskis, stund alls,
Hannes Pétursson)
Guðrún
Í dag kveðjum við elskulegan
mág og kæran vin. Fráfall Krist-
ins heggur svo djúpt skarð í
frændgarð okkar að það verður
ekki fyllt. Í þau rúmu fjörutíu ár
sem Kristinn hefur tilheyrt fjöl-
skyldu okkar hafa þau Sólveig og
börnin þeirra verið órjúfanlegur
þáttur í okkar lífi. Þau hafa tekið
þátt í allri okkar gleði og sorgum.
Kristinn var fjölskyldumaður
fyrst og fremst, sem ávallt bar
hag fjölskyldu sinnar fyrir brjósti.
Hann var frændrækinn og hlýr
maður og þrautgóður á rauna-
stund. Kristinn og Sólveig hafa
ætíð skapað sér og fjölskyldu
sinni hlýlegt og þægilegt heimili.
Til þeirra er gott að koma og gest-
risni þeirra með eindæmum.
Á síðustu dögum hafa ótal
minningar um Kristin komið í
hugann. Fjölskyldur okkar hafa
deilt jólum, áramótum, afmælum
og hversdagslegri stundum. Fjöl-
skylduferðir jafnt innanlands sem
utanlands, með og án barnanna,
voru reglulegur hlutur í tilveru
okkar, enda samneyti fjölskyldn-
anna mikið. Í gegnum árin höfum
við Kristinn og Sólveig farið í ófá
ferðalög saman. Um árabil á skíði
og svo í golf. Kristinn lagði sig
ávallt allan fram, enda með
keppnisskap og getu til að tileinka
sér allt það sem honum hugnaðist.
Leitun er að víðlesnari manni
en Kristni. Hann hafði innilegan
áhuga á bókum og ljóðum og
kunni heilu kvæðin utan að og
texta allra slagaranna sem við
hlustuðum á. Oft kom það fyrir að
Bítlalögin voru sungin fullum
hálsi og smitandi lífsgleðin sem
einkenndi Kristin hafði áhrif á
okkur öll. Kristinn var einfaldlega
hrókur alls fagnaðar hvar sem
hann kom.
Við varðveitum dýrmætar
minningar um skemmtilegar og
glaðlegar samverustundir, því
Kristinn var glettinn og gaman-
samur að eðlisfari, svo örlaði oft á
stríðni. Við munum sakna þess
léttleika sem fylgdi honum og
smitandi hlátursins.
Elsku Sólveig, Pétur, Sjöfn,
Björn, Herborg og börn: Guð gefi
ykkur styrk á þessum erfiðu og
ósanngjörnu tímum. Við geymum
minningu um elskulegan dreng í
hjörtum okkar.
Júlíana og Hannes.
Í dag kveðjum við Sjöfn bróður
og mág sem fallinn er frá langt um
aldur fram. Engan grunaði þegar
við kvöddumst á Ítalíu seint í maí
sl. að lokið væri síðasta ferðalagi
okkar saman. Kristinn, sem var
heilbrigðið uppmálað, lék við
hvern sinn fingur í ferðinni, vildi
spila golf allan daginn alla daga,
glettinn og glaðvær að vanda.
Stuttu eftir heimkomuna hófst
baráttan við erfiðan sjúkdóm sem
ekkert okkar hafði heyrt um fyrr
en Kristinn greindist með hann.
Þótt óvæginn sjúkdómurinn tæki
hann heljartökum strax í byrjun,
þá barðist Kristinn af festu og
krafti, staðráðinn í að sigrast á
þessum óvætti eins og svo mörg-
um öðrum sem að honum höfðu
sótt í lífsins ólgusjó. Allt í einu var
þessi þróttmikli þátttakandi í líf-
inu orðinn þögull áhorfandi, það
hugnaðist honum ekki. Þó þjáður
væri kvartaði hann aldrei, örlög-
um sínum tók hann af hugrekki og
æðruleysi. Aldrei var húmorinn
langt undan.
Um skeið virtist sem batinn
væri á næstu grösum, en skjótt
skipuðust veður í lofti og varnirn-
ar brustu. Á björtum og fögrum
haustdegi kvaddi Kristinn, um-
vafinn fjölskyldu sinni. Missir
þeirra er mikill.
Leiðir okkar Kristins lágu fyrst
saman fyrir um 40 árum þegar ég
fór að venja komur mínar á Fjólu-
götuna þar sem systir hans bjó á
æskuheimili þeirra. Í fyrstu undr-
aðist hann sjálfsagt hvað litla
systir hans sæi nú í þessum dreif-
býlisslána. Svo tókust með okkur
kynni sem urðu að djúpri og ein-
lægri vináttu.
Kristinn var heilsteyptur og
traustur, vinur vina sinna og
frændrækinn með afbrigðum.
Hár og spengilegur, snyrtimenni
annálað og ætíð afar vel til fara.
Margir komu til hans í vandræð-
um sínum því úrræðagóður var
hann og ávallt boðinn og búinn að
hjálpa öllum . Hann sá leiðir þeg-
ar aðrir sáu bara lokuð sund. En
það sem flestir tóku þó eftir í fari
Kristins var ótrúleg kímnigáfa og
frásagnarhæfileikar sem ekki
verður til jafnað. Á mannamótum
bar hann með sér hlátur og gleði.
Kristinn gat tekið hversdagsleg
atvik sem við lentum í og snúið
þeim upp í gamansögur sem í frá-
sögn hans fékk fólk til að veltast
um af hlátri.
Kristinn var ástríðufullur
stangveiðimaður. Nutum við
Sjöfn þess oft að fara með þeim
hjónum til veiði vítt og breitt um
landið. Þá var oft glatt á hjalla
þegar kvöldaði og Kristinn gerði
deginum skil með leiftrandi frá-
sagnarhæfileikum sínum. Hef ég
fyrir satt að fengsæl veiðifluga
sem þekkt er undir nafninu Íhald-
ið sé nefnd eftir Kristni og stjórn-
málaskoðunum hans. En Kristinn
fékk fyrsta laxinn sem veiddist á
þessa flugu í Hraunbollunum í
Norðurá þar sem hann var við
veiðar ásamt Palla í Veiðihúsinu,
sem hnýtti fluguna.
Veiðiferðir okkar urðu svo
kveikjan að því að við Sjöfn fórum
að ferðast með Kristni og Sól-
veigu víða um lönd. Bættist þá
Emilía Björg, systir Kristins, í
hópinn, en samheldnari systkini
en þessi þrjú finnast ekki. Ferðir
okkar saman voru margar og er
margs að minnast úr þeim. Í
fyrstu var farið í borgarferðir eða
þangað sem hægt var að njóta sól-
arinnar og skoða sig um. Undr-
aðist sólardýrkandinn Kristinn
það mjög að við Sjöfn og Emilía
værum alltaf að fara í golf í stað
þess að sleikja sólina. Svo fór þó
að lokum að þau hjónin, Kristinn
og Sólveig, smituðust af golfbakt-
eríunni og var þá golfið ekki tekið
neinum vettlingatökum og fyrr en
varði voru þau bæði tvö orðin
frambærilegir spilarar. Ferðalög
okkar breyttust í golfferðir og
varð Ítalía oftar en ekki fyrir val-
inu. Þar spiluðum við nýja velli á
hverjum degi, ókum um, skoðuð-
um og nutum þess sem hver stað-
ur hafði upp á að bjóða. Við tókum
ítölsku aðferðina á þetta, þ.e. að
spila 9 holur, fara svo í langan há-
degisverð með tilheyrandi, og
spila svo seinni 9 holurnar. Þessi
nálgun á leiknum hentaði okkur
afar vel og náðum við góðum tök-
um á þessu fyrirkomulagi. Hér
heima voru skipulagðar ótal
keppnir milli fjölskyldna og vina.
Var Kristinn oftar en ekki pott-
urinn og pannan í því.
Þegar horft er um öxl þá renn-
ur það upp fyrir manni að golfið
og veiðin snérist í raun ekki um
það að ná sem lægstu skori eða
veiða sem flesta laxa, heldur um-
fram allt annað að njóta samver-
unnar og þess nauma tíma sem
okkur er gefinn til samveru. Tíma
sem reyndist svo alltof, alltof
stuttur.
Í dag er komið að leiðarlokum.
Með söknuði og trega kveðjum við
Sjöfn og fjölskylda í Árlandinu
Kristinn Björnsson
HINSTA KVEÐJA
Dagar lífsins með Kristni
Björnssyni eru liðnir.
Hann var keikur maður,
hnarreistur, kátur og gamansamur.
Áræðinn, traustur og vandaður.
Góð var öll sú samferð;
mörkuð drengskap og vináttu
í meðbyr og mótlæti.
Eftir sitja heilsteyptar minningar
og þakklæti.
Í Guðs friði,
Óskar Magnússon.