Morgunblaðið - 10.11.2015, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. NÓVEMBER 2015
ina sína í samkeppni við innflutn-
ing. Ekki alveg ólík viðfangsefni
biðu hans hjá Skeljungi hf. Síð-
ustu 10 árin leiddi hann ásamt fé-
laga sínum endurnýjun á einu
elsta iðnfyrirtæki landsins,
Mjólkurfélagi Reykjavíkur, nú
Lífland. Hann var hugmyndarík-
ur en aðgætinn og fastur fyrir
bæði í sókn og vörn fyrir þá hags-
muni sem honum var trúað fyrir.
Um sumt var Kristinn íhalds-
maður í bestu merkingu þess orðs
og mótaður af þeim gildum sem
foreldrar hans, ömmur og afar og
annað frændfólk hafði alið með
sér. Hann var ættrækinn og stolt-
ur af frændgarði sínum og föður-
húsum, hreinskiptinn maður og
trygglyndur og lét helst ekki á sjá
þótt eitthvað bagaði. Hann var
vinfastur og traustur vinur vina
sinna. Um það munu margir geta
borið.
Ég kynntist Kristni fyrst að
marki þegar hann settist í fram-
kvæmdastjórn Vinnuveitenda-
sambandsins en þar og síðar í
stjórn SA sat hann í 15 ár. Hann
sat í samningaráði VSÍ frá 1988-
1995. Þetta voru umbrotaár í
efnahagslífi og á vinnumarkaði og
efnahagslífið steypti stömpum í
ólgusjó ytri áfalla og víxlverkunar
launa og verðlags. Þá reyndi á
samstöðu um viðbrögð. Ég get
vitnað um hversu örlátur Kristinn
og fleiri forsvarsmenn minni og
stærri fyrirtækja voru þá á tíma
sinn og hugmyndir, langt umfram
venjulegar starfsskyldur. Þeir
tóku sjálfir þátt í langvinnum við-
ræðum við fulltrúa verkalýðs-
hreyfingarinnar en það tel ég hafa
ráðið miklu um að sú samstaða
náðist sem síðar var kölluð Þjóð-
arsátt. Þeirra þátttaka undir-
strikaði sameiginlega hagsmuni
og talsamband sem ekki mætti
slitna.
Kristinn var fagurkeri og hafði
glöggt auga fyrir því sem vel var
gert, hvort heldur það voru smíð-
ishlutir eða myndlist, iðnhönnun,
góð tónlist eða texti. Hann var
náttúruunnandi, naut þess að
ferðast um landið, að renna fyrir
fisk eða fara á skíði. Hann var fjöl-
skyldumaður og bjó í gifturíku
hjónabandi enda alla tíð afar náið
með þeim Sólveigu. Við Ásdís vor-
um svo lánsöm að njóta vinskapar
við þau Kristin og Sólveigu um
áratugaskeið og erum þakklát
fyrir það.
Það er með miklum trega sem
ég sé á bak Kristni Björnssyni en
hlýhug og þakklæti sem ég minn-
ist hans.
Þórarinn V. Þórarinsson.
Vinur okkar Kristinn Björns-
son er fallinn frá langt fyrir aldur
fram.
Um nokkurra áratuga skeið
höfum við nokkur vinahjón haft
það að reglu að hittast á nýárs-
dagskvöld til að halda upp á hvað
lífið er skemmtilegt.
Kristinn sýndi þar að hæfileik-
ar hans voru á ólíkum sviðum því
hann hafði einstakt auga fyrir
skoplegum uppákomum úr dag-
lega lífinu, var frábær eftirherma,
söngvari og sögumaður.
Þegar við hittumst í janúar á
þessu ári, eftir nokkurt hlé á ný-
árshátíðum, urðum við öll sam-
mála um að lífið væri ennþá
skemmtilegt og við hétum því að
láta þessar árlegu samkomur ekki
falla niður aftur. Kristinn var þar
eins og ávallt hrókur alls fagnað-
ar, mundi lagatextana sem við hin
höfðum gleymt og bætti við nýj-
um sögum sem höfðu bæst við frá
því síðast var fundað.
Hópurinn hefur mikils misst og
ekkert verður eins og áður. Minn-
ingin um góðan og skemmtilegan
vin lifir þó áfram og sögur hans og
gamanþættir verða lengi í minni.
Við þökkum Kristni samfylgd-
ina og vottum Sólveigu og börn-
unum innilegustu samúð okkar.
Áramótahópurinn,
Ágústa, Friðrik, Guð-
mundur, Dröfn, Hall-
grímur, Aðalbjörg, Jón,
María, Oddur, Katrín,
Stefán og Ragnheiður.
Kristinn Björnsson var einn af
helstu forystumönnum þeirra
kynslóðar sem haslaði sér völl í at-
vinnulífinu á níunda áratug síð-
ustu aldar. Hann stýrði fyrst fjöl-
skyldufyrirtækinu Nóa-Síríusi og
varð fljótlega virkur í starfi helstu
samtaka atvinnulífsins, Verslun-
arráðinu, Félagi íslenskra iðnrek-
enda og Vinnuveitendasambandi
Íslands. Leiðir okkar Kristins
lágu fyrst þétt saman í Verslunar-
ráðinu þar sem hann sat í fram-
kvæmdastjórn. Kristinn var hluti
af forystusveit Vinnuveitenda-
sambandsins sem gerði þjóðar-
sáttarsamninganna og í Verslun-
arráðinu var hann í liðinu sem
leiddi hugmyndavinnu og fylgdi
eftir þeim veigamiklu breytingum
sem urðu í íslensku viðskiptalífi á
tíunda áratug síðustu aldar og
sköpuðu nýjar og betri forsendur
fyrir árangri atvinnulífsins.
Gaman og gefandi var að vinna
með Kristni. Hann var góðum
gáfum gæddur, greindi vel aðal-
atriði frá aukaatriðum, var
skemmtilegur samstarfsmaður,
kappsamur og vildi ná árangri en
síðast en ekki síst var hann mikill
hugsjónamaður um framgang at-
vinnulífsins og framfarir á Ís-
landi. Hann lá ekki á skoðunum
sínum og hélt vel á máli sínu án
þess að sýna frekju eða yfirgang
og alltaf tilbúinn til málamiðlana
þegar þær skiluðu málunum
áfram. Samvinna okkar og vinátta
urðu ennþá nánari meðan við Sól-
veig störfuðum líka saman á Al-
þingi. Þau hjónin voru samrýmd
og studdu hvort annað dyggilega
þótt Kristinn gætti sín vel á að
halda viðeigandi fjarlægð frá
vafstri þingmannsins og þingmað-
urinn sömuleiðis frá viðskiptum
eiginmannsins. En Sólveig er ekki
síður hugsjónamaður um fram-
farir og velferð Íslendinga en
Kristinn var og einlæg baráttu-
kona fyrir sínum málstað. Sam-
eiginlega voru þau sérstaklega
tryggir vinir sem dugðu vel þegar
á reyndi. Þau sýndu mikla um-
hyggju þegar eitthvað var að hjá
vinum þeirra og voru viðræðugóð
um öll mál.
Alltaf var gaman að vera með
þeim hjónum á góðri stundu sem
kom ósjaldan fyrir á vettvangi
Verslunarráðsins og Alþingis.
Þegar Kristinn lék á als oddi í
góðum vinahópi voru gleðin og
hláturinn ríkjandi. Ég minnist
sérstaklega eins slíks kvölds fyrir
tæpum tíu árum þegar nokkrir úr
gamla Verslunarráðsliðinu hittust
og rifjuðu upp gamla tíma. Þá
voru flestir komnir í ný hlutverk í
lífinu en eftir sat gagnkvæm virð-
ing og vinátta ennþá óbreytt.
Kristinn átti bæði ánægjulegar
og erfiðar stundir á sínum starfs-
ferli, eins og gengur. En hann
bugaðist aldrei þótt á móti blési
en hélt alltaf virðingu sinni og yf-
irvegun. Öðru hverju áttum við
þokkalega löng samtöl og tókum
stöðuna á mönnum og málefnum.
Alltaf var Kristinn að hugsa um
framtíðina og það sem betur
mætti fara. Það var sérlega
ánægjulegt að fylgjast með því
hvað hann naut sín vel á nýjum
vettvangi á síðustu árum og að
kappið til að sækja fram var
ennþá á á sínum stað.
Við Pála vottum Sólveigu og
fjölskyldunni okkar dýpstu samúð
og biðjum fyrir sálu Kristins með
innilegu þakklæti fyrir allar sam-
verustundirnar.
Vilhjálmur Egilsson.
Kristinn Björnsson er fallinn
frá langt um aldur fram. Við
kynntumst á vettvangi Félags ís-
lenskra iðnrekenda í byrjun ní-
unda áratugarins, þegar við störf-
uðum báðir hjá iðnfyrirtækjum,
hann hjá Nóa Síríusi og ég hjá
Sápugerðinni Frigg.
Tæpum áratug síðar, þegar
Kristinn var nýlega kominn til
starfa hjá Skeljungi og ég var á
milli starfa, eftir að Frigg hafði
verið seld nýjum eigendum sem
tóku við stjórnun fyrirtækisins,
þá hringdi Kristinn í mig og bað
mig um að hitta sig. Var erindið
að fá mig til að gera úttekt á hluta
af starfsemi Skeljungs, sem ég
tók að mér og átti ég uppbyggileg
samskipti við hann og samstarfs-
menn hans um málið meðan sú
vinna fór fram.
Síðustu fimm árin hefur sam-
gangur okkar Kristins verið
nokkuð mikill, þar sem starfs-
stöðvar okkar hafa verið undir
sama þaki, hjá Líflandi ehf. Þótt
Kristinn sinnti ekki daglegri
stjórnun fyrirtækisins, þá hafði
hann mikinn áhuga á að fylgjast
með því sem var að gerast hverju
sinni á mörkuðum þess og fylgdist
vel með stefnum og straumum
sem urðu í umhverfi rekstrarins.
Kristinn hafði langa starfsreynslu
úr íslensku viðskiptalífi og hafði
auk þess stundað sveitastörf á
yngri árum. Hann hafði því ágæta
jarðtengingu við þann markað
sem fyrirtækið starfaði á.
Kristinn var ljúfur maður í
daglegri umgengni, gjarnan með
einhverja glettni á vörum. Hann
hafði gaman af því að segja sögur
af mönnum og málefnum og ekki
síður að hlusta á sögur, vísur og
annað glens um líðandi stund. Gat
hann oft hlegið dátt og lengi á
slíkum stundum. Kristinn var
glæsimenni á velli og ávallt vel
klæddur. Bar hann sterkan svip
foreldra sinna og hafði að nokkru
leyti yfir sér aristókratískt yfir-
bragð, sem hefði sómt sér vel
meðal breskra hefðarmanna fyrri
alda, bæði hvað varðar útlit og
framgöngu. Að leiðarlokum
þakka ég Kristni fyrir sérlega ljúf
og heilsteypt samskipti og sendi
fjölskyldu hans innilegar samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning
Kristins Björnssonar.
Jón Þorsteinn
Gunnarsson.
Æskufélagi minn og bekkjar-
bróðir er nú allur. Okkar fyrstu
kynni voru í níu ára bekk í Mela-
skólanum. Kennarinn okkar, Sig-
rún Erla Sigurðardóttir, bað okk-
ur þrjá, Kristin, mig og Sigvalda
Ástvaldsson, að sitja eftir. Þetta
var fyrsti skóladagur minn í nýj-
um skóla, Melaskólanum. Ég
hafði verið í Ísaksskóla í þrjú ár
en var nú sestur á bekk í barna-
skólanum á Melunum.
Þegar aðrir nemendur bekkj-
arins höfðu komið sér út lítur Sig-
rún á þá Sigvalda og Kristin og
segir: „Óli er nýr í þessum skóla,
ég vil að þið lítið eftir honum og
leikið við hann.“ Eftir á að hyggja
var þessi stórkostlegi kennari og
vinur að koma í veg fyrir einelti,
ekki svo að við vissum þá hvað það
var og sjálfsagt lítil hætta á að ég
stæði það ekki af mér sjálfur. En
svona var þetta nú. Þeir báðir
tóku hlutverk sitt alvarlega og
myndaðist ævilöng vinátta upp
frá þessu. Sigvaldi féll frá 2013 og
nú er Kristinn farinn.
Hann var stór eftir aldri á þess-
um árum og hávaxinn á fullorðins-
árum, bar sig alltaf tígulega,
beinn í baki og var snemma treyst
fyrir mikilli ábyrgð og mannafor-
ráðum. Hann var alla tíð vinsæll
og vel metinn yfirmaður.
Svo skemmtilega vildi til að
ekki bara vorum við Kristinn
bekkjarfélagar heldur líka tvær
systur okkar, Magdalena og Ás-
laug og Anna Helga og Sjöfn. Var
því mikill samgangur á millum
heimila okkar.
Kristinn var kosinn til margra
trúnaðarstarfa og var í forystu-
sveit hvar sem hann kom.
Í 50 ára útskriftarafmælishófi
okkar árgangs sat okkar bekkur
við sameiginlegt borð og hrókur
alls fagnaðar var Kristinn. Hann
var skemmtilegur og hnyttinn og
vinsæll meðal bekkjarfélaga.
Ég vil votta Sólveigu og afkom-
endum þeirra alla mína samúð og
bekkjarfélaga á þessari hryggð-
arstundu en jafnframt þakka fyrir
vináttu í samskiptum fjölskyldna
okkar eftir lífsins vegi.
Ólafur Magnús Schram.
Foringinn er fallinn frá. Í mín-
um huga hef ég aðeins kynnst ein-
um sannkölluðum foringja, það
var Kristinn Björnsson. Ég var
svo lánsamur að kynnast Kristni í
gegnum æskuvin minn, Þóri Har-
aldsson, er þeir störfuðu hjá Nóa-
Síríusi. Við og okkar fjölskyldur
fórum saman í nokkrar jeppa- og
snjósleðaferðir á þessum árum
sem voru afar skemmtilegar. Eins
og allir vita sem þekktu Kristin
var hann mikill áhugamaður um
bíla og það góða bíla. Mercedes
Benz var að sjálfsögðu í mestu
uppáhaldi hjá honum, enda átti
fjölskylda hans á árum áður stór-
an hlut í Ræsi sem þá var umboðs-
aðili fyrir Mercedes Benz. Kristni
fannst gaman að aka og það hratt,
enda alltaf á góðum bílum. Það
varð mér til happs að hann fór ör-
lítið of hratt á leið til vinnustaðar
síns snemma morguns um helgi,
þannig að ég fékk að aka honum í
þessar vikur sem hann varð að
láta frá sér ökuskírteinið sitt. Eft-
ir þann tíma var ég fenginn í alls-
konar verkefni fyrir Skeljung og
hann og hans fjölskyldu. Ég er
óendanlega þakklátur fyrir það
traust sem hann sýndi mér, með
því að treysta mér fyrir sér og sín-
um nánustu í langan tíma. Það var
tekið eftir því að honum þótti
ákaflega vænt um Skeljung er
hann stýrði því fyrirtæki. Oft um
helgar ók hann um bæinn og
skoðaði bensínstöðvar Skeljungs
og aðgætti hvort eitthvað mætti
betur fara, t.d. hvort farnar væru
ljósaperur og þessháttar. Ég hitti
tvo starfsmenn Skeljungs eftir
andlát Kristins sem starfað hafa
þar í marga áratugi og voru þeir
sammála um að það hefði enginn
forstjóri verið eins góður stjórn-
andi hjá Skeljungi og Kristinn
Björnsson. Hann leit á sína starfs-
menn eins og keðju og vissi að það
er engin keðja sterkari en veikasti
hlekkurinn.
Ég hef aldrei kynnst öðru eins
snyrtimenni og Kristinn var. Það
var sama hvar á var litið, húsa-
kynnin sem hann hafði með að
gera, bílarnir og síðast en ekki
síst hann sjálfur. Í síðasta skiptið
sem ég hitti Kristin Björnsson sat
hann við skrifborð sitt í Líflandi
og við töluðum aðeins um lífið og
tilveruna og ég man að hann sagði
að lífið væri allt of stutt til að vera
með einhver leiðindi og að góðan
vinskap ætti að rækta en ekki
slíta. Hann var afar vel tilhafður
eins og alltaf, í skjannahvítri
skyrtu með bindi og ermahnappa.
Þannig mun ég minnast Kristins
Björnssonar það sem ég á eftir
ólifað.
Ég votta Sólveigu, börnum
þeirra og öðrum aðstandendum
mína dýpstu samúð.
Steindór Björnsson.
Nærvera Kristins Björnssonar
fór ekki fram hjá fólki. Hann var
glæsimenni. Sé hann fyrir mér
hávaxinn, ljóshærðan, með gler-
augun og bros í augunum; um-
kringdan fólki. Hann var með
skemmtilegri mönnum, fyndinn,
fljótur til svars og glöggur á menn
og málefni.
Í hugann kemur upp kvöld á
Fjólugötu, æskuheimili þeirra
systkina, hans, Emilíu vinkonu
minnar, Sjafnar og Áslaugar. Það
var veisla og þarna voru foreldrar
þeirra, vinir og frændfólk. Þarna
var Kristinn, nýútskrifaður lög-
fræðingur ásamt Sólveigu sinni
og frumburði þeirra. Árum saman
hitti maður ekki eingöngu vini
Emilíu í boðum, heldur einnig vini
systkina hennar, frændfólk og
foreldrana Sjöfn og Björn. Það er
stór hópur af fólki sem þekkist í
gegnum tengsl við þessa
skemmtilegu og góðu fjölskyldu.
Kristinn ólst upp með þremur
glaðværum systrum og var aug-
sýnilega náinn báðum foreldrum
sínum. Hann var skírður eftir
móðurafa sínum, Kristni, sem
kenndur var við Geysi og Emilía
sagði að hefði alltaf verið óaðfinn-
anlegur í klæðaburði. Þannig var
Kristinn. En hann var einnig
mjög líkur föður sínum Birni, eins
og Emilía, sem var svo sjarmer-
andi, fyndinn og hlýr maður.
Kristinn hitti oft naglann á höf-
uðið og með eftirminnilegum
hætti. Um Emilíu systur sína
sagði Kristinn að hún sameinaði
marga eftirsóknarverðustu kosti
sem eina manneskju prýða. Hann
hafði ýmsa þessa kosti sjálfur.
Þar stendur upp úr trygglyndi.
Þegar ég stofnaði útgáfufyrir-
tæki í janúar 1986 til að gefa út
tímaritið Heimsmynd fékk ég
Kristin til að koma í stjórn ásamt
nokkrum öðrum einstaklingum í
viðskiptalífinu. Taldi að það
myndi styrkja stöðu blaðsins á
auglýsingamarkaði. Tíminn leiddi
í ljós að því gagnrýnni sem skrif í
blaðinu urðu því erfiðar átti það
uppdráttar. Þrátt fyrir góðan hug
stjórnarmanna var ekki auðvelt
fyrir þá að sitja undir þrýstingi
þegar greinar í tímaritinu voru
farnar að ganga nærri jafnvel
samstarfsaðilum þeirra í við-
skiptalífi og pólitík. Leiðir hlaut
að skilja en það var með þeim
hætti að engan skugga bar á.
Það er sjónarsviptir að Kristni
Björnssyni. Hann var góður mað-
ur. Oscar Wilde sagði beisklega
að það væri fáránlegt að flokka
fólk eftir því hvort það væri gott
eða slæmt. Annaðhvort væri fólk
sjarmerandi eða leiðinlegt. Krist-
inn féll einnig þar í fyrri flokkinn.
Votta Sólveigu, börnum,
tengdadóttur og barnabörnum
innilega samúð sem og Emilíu
vinkonu minni og fjölskyldunni
allri.
Herdís Þorgeirsdóttir.
Það er mikil eftirsjá að Kristni
Björnssyni. Ekki hvarflaði það að
mér að ég myndi kveðja hann rétt
65 ára. Á aldri sem í dag telst vera
blómaskeið flestra. Þó var ljóst
þegar fregnir bárust af veikindum
hans nú í sumar að ekki væri ljóst
um framvindu mála.
Leiðir okkar Kristins lágu
fyrst saman á vettvangi atvinnu-
lífsins í störfum fyrir Félag ís-
lenskra iðnrekenda. Þar kom
hann til starfa í stjórn sem ungur
forstjóri Nóa Síríusar rétt eftir að
ég tók við formennsku í félaginu,
síðar varð hann varaformaður
FIÍ og skipaðist til margvíslegra
starfa fyrir þess hönd.
Hann var valinn til setu í fram-
kvæmdastjórn VSÍ fyrir hönd fé-
lagsins og sat þar í samningaráði
VSÍ og sem varaformaður á mikl-
um umbrotatímum í starfi VSÍ.
Umbrota og breytingatímum sem
leiddu til þeirra samninga sem
nefndir hafa verið þjóðarsátt og
Einar Oddur heitinn leiddi ásamt
sinni stjórn í VSÍ fyrir vinnuveit-
endur.
Á þeim vettvangi sem og í
störfum fyrir iðnrekendur var
gott að njóta starfa Kristins.
Hann lagði jafnan gott til mála,
var gagnrýninn og varfærinn við
málaundirbúning en jafnan
fremstur í fylkingu til að fylgja
málum eftir þegar ákvörðun var
tekin.
Það var gott að eiga samstarf
við hann á þessum vettvangi, ekki
síður þótti mér gott og var heiður
að því að mega telja hann til vina
minna. Það var gott að eiga hans
vináttu.
Það er sárt að kveðja góðan
dreng langt um aldur fram. Eftir
lifir minning um traustan mann
með hlýja nærveru og sem gott
var að eiga samskipti við.
Við Kristín sendum Sólveigu,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum og fjölskyldu Kristins
allri, okkar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Kristins
Björnssonar.
Víglundur
Þorsteinsson.
Kveðja frá
Sjálfstæðisflokknum
Fallinn er frá Kristinn Björns-
son, góður og gegn sjálfstæðis-
maður, ötull talsmaður frelsis,
jafnréttis og framfara, forystu-
maður í atvinnu- og viðskiptalífi.
Kristinn gat sér á yngri árum
gott orð sem lögfræðingur, en það
var hins vegar eftir að hann gerð-
ist virkur þátttakandi í fyrir-
tækjarekstri, sem alþjóð veitti
þessum sköruglega unga manni
eftirtekt.
Kristinn var 32 ára gamall þeg-
ar hann varð forstjóri Nóa-Síríus-
ar, en þess var ekki langt að bíða
að hann settist í stjórn Félags ís-
lenskra iðnrekenda og við tók ára-
tugalangur farsæll ferill sem for-
ystumaður í íslensku atvinnulífi.
Ekki aðeins á vettvangi iðnrek-
enda, heldur einnig hjá Verslun-
arráðinu, Vinnuveitendasam-
bandi Íslands og síðar Samtökum
atvinnulífsins.
Það segir sína sögu um Kristin,
sem var glæsilegur maður að vall-
arsýn, að þegar menn nefndu
hann á nafn, fylgdi starfsheitið
forstjóri jafnan með. Líka eftir að
hann var löngu hættur sem for-
stjóri! Það hæfði honum.
Kristinn kom víða við í atvinnu-
lífinu og sat þannig í stjórnum
fjölda fyrirtækja um dagana. Má
þar nefna Árvakur, útgáfufélag
Morgunblaðsins, H. Ben., Sjóvá,
Eimskip, Harald Böðvarsson hf.,
Hraðfrystihús Eskifjarðar, Hans
Petersen, Plastprent, Straum
fjárfestingabanka og Lífland.
Hann eða stórfjölskylda hans áttu
hagsmuna að gæta í þeim mörg-
um, en Kristinn var kapítalisti af
gamla skólanum þegar kom að
eignarhaldi stjórnenda. Hann
taldi sjálfgefið að stjórnendur
sinntu störfum sínum betur ef
þeir ættu eignarlegra hagsmuna
að gæta; það væri bara lífsins
gangur. Þess vegna var hann ein-
dregið fylgjandi einkarekstri og
taldi hann raunar hið eina rétta.
Kristinn var framsýnn maður,
var t.d. meðal hinna fyrstu til þess
að koma auga á að upplýsinga-
byltingin yfirvofandi myndi ekki
aðeins breyta lager- og bókhalds-
kerfum fyrirtækja eða skrifstofu-
vinnunni, heldur einnig gerbylta
yfirsýn stjórnenda, sem um leið
gætu kynnt sér smæstu smátriði
eftir þörfum. Það myndi óhjá-
kvæmilega fækka í stjórnunar-
þrepum og gera fyrirtæki skil-
virkari.
Hann var líka víðsýnn maður.
Það mátti vel sjá á því, að þegar
hann tók við sem forstjóri Skelj-
ungs árið 1990, kynnti hann sér
vandlega hvaða systurfélögum er-
lendis vegnaði best, greindi af
hverju það stafaði og hikaði ekki
við að leita ráða um hvernig mætti
koma sömu aðferðum við hér á
landi.
Kristinn átti frumkvæði að
mikilli markaðssókn Skeljungs,
sem skilaði sér í stórauknum hlut
á eldsneytismarkaði. Til hans má
einnig rekja þá þróun, að bens-
ínstöðvar urðu umsvifamiklar á
almennum smásölumarkaði, ekki
aðeins með sælgæti og skyndi-
bita, heldur einnig dagvöru og
margvíslegan varning annan.
Kristinn var vænn og vandaður
maður. Drengur góður, hreinskil-
inn og einlægur sem hafði gaman
af að umgangast fólk og það var
jafnan létt yfir honum. Sumir
myndu segja að slíkir eðlisþættir
hefðu nýst vel í stjórnmálum, en
þótt að Kristinn væri pólitískur
maður, þá hafði hann ekki áhuga á
beinum stjórnmálaafskiptum. Á
sínum yngri árum var Kristinn
mjög virkur í starfi Sjálfstæðis-
flokksins. Átti hann sæti í stjórn
Heimdallar 1973-1975 og var í
stjórn SUS 1983-1985. Kristinn
var formaður Baldurs, félags
ungra sjálfstæðismanna á Sel-
tjarnarnesi, árin 1979-1981 og for-
maður fulltrúaráðs sjálfstæðis-
félaganna á Seltjarnarnesi
1983-1985. Þá var hann um skeið í
fjármálaráði Sjálfstæðisflokksins
og til hans mátti ævinlega leita
ráða um hvaðeina, sem snerti at-
vinnulíf og þjóðarhag.
Fyrir hönd Sjálfstæðisflokks-
ins þakka ég Kristni störf hans öll
í þágu flokksins og sendi frú Sól-
veigu Pétursdóttur, fjölskyldu og
öðrum aðstandendum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Bjarni Benediktsson,
formaður Sjálfstæðis-
flokksins.