Morgunblaðið - 10.03.2016, Blaðsíða 27

Við Þrúður sendum fjölskyldu
hans samúðarkveðjur, sérstak-
lega Eric, en þeir voru einstak-
lega samrýndir.
Guð blessi minningu Kris
Stefanson.
Atli Ásmundsson, fv.
ræðismaður í Winnipeg.
Það var í desember 2005 sem
ég hitti Kristjan Stefanson í
fyrsta sinn. Ég hafði verið boð-
aður á fund bróður hans Erics,
en hann vildi viðra við Ice-
landair hvort ekki væri grund-
völlur til meira flugs til Kanada
og þá sérstaklega til Winnipeg
sem augljóslega er áhugavert
fyrir íslenskt flugfélag. Ég var
á þeim tíma framkvæmdastjóri
sölu- og markaðssviðs Ice-
landair og því sendur til fundar
við Vestur-Íslendingana. Eric
forfallaðist fyrsta kvöldið og
fékk hann því bróður sinn Kris
til að hlaupa í skarðið og hafa
ofan af fyrir mér. Ég var boð-
aður til fundar á veitingastað-
inn 529 Wellington og þegar ég
kom þangað tók Kris á móti
mér og sá um að hvorki skorti
veitingar né umræðuefni. Við
áttum eftirminnilegt kvöld og
með okkur tókst náin vinátta
sem hefur haldist síðan.
Kris var einstakur maður.
Hann var hrókur alls fagnaðar
og fangaði athygli manns
óskipta í hvert sinn sem maður
hitti hann. Að eyða með þeim
bræðrum, Eric og Kris, kvöld-
stund var eitthvað sem við
hjónin gerðum gjarnan. Kris sá
alltaf til þess að engum leiddist
og stýrði umræðum af mikilli
festu. Skipti þá engu máli
hvort umræðuefnið var alvar-
legt eða á léttu nótunum, hann
var alltaf miðdepillinn, með
skemmtilega frásagnargáfu.
Hann hafði einstakt lag á að
láta mann hlusta af mikilli at-
hygli eða hlæja dátt að því sem
rætt var. Brosið hans og
augnaráðið var þess eðlis að
maður hreifst með og tíminn
með þeim bræðrum var alltaf
fljótur að líða. Kris var afar
fróður um öll möguleg mál og
hafði sterkar skoðanir á mörg-
um málum. Maður fann að
hann þekkti til margra mála
betur en meðalmaðurinn, enda
upplifað margt á áratugalöng-
um ferli sem dómari í Winni-
peg.
Við Linda erum þakklát fyrir
allar stundirnar með Kris og Er-
ic, sem hafa verið margar þar
sem þeir bræður voru einstak-
lega duglegir að koma til Ís-
lands. En við áttum líka frábær-
ar stundir með þeim í Manitoba.
Sú síðasta var árið 2014 þegar
við nutum gestrisni þeirra
bræðra og þeir fóru með okkur á
heimaslóðir sínar sem kallast
Nýja-Ísland. Þeir leiddu okkur
um æskuslóðirnar í Gimli og til
eyjunnar Heklu, kynntu okkur
fyrir fólki á staðnum og merki-
legri sögu forfeðra sinna. Þetta
var einstakur tími og okkur afar
verðmætur, sérstaklega núna
þegar við kveðjum vin okkar
Kris.
Ómetanlegur stuðningur
þeirra bræðra við að afla flug-
réttinda fyrir íslensk flugfélög í
Kanada er aðdáunarverður og
meira mál en flestir gera sér
grein fyrir. Þeir eiga mikinn
heiður af þeim einstöku samn-
ingum sem náðust við kanadísk
yfirvöld um flugréttindi milli
landanna. Fyrir það eiga þeir
heiður skilinn. Fyrir það og ein-
staka vináttu verð ég alltaf
þakklátur.
Við Linda sendum Eric,
Myrnu og öðrum ættingjum Kris
innilegar samúðarkveðjur og
biðjum alla góða vætti að styðja
þau í sorginni. Missir þeirra er
mikill, sérstaklega Erics, en þeir
bræður voru einstaklega nánir
og góðir vinir. Við geymum
skemmtilegar minningar um
Kris í hjarta okkar á meðan við
lifum.
Gunnar Már Sigurfinnsson.
Kristján Stefanson var alltaf
brosandi, alltaf kátur, vildi allt
fyrir aðra gera, gestgjafi eins og
þeir gerast bestir, öðlingur,
kurteis fram í fingurgóma, höfð-
ingi höfðingjanna, skemmtilegur
og hrókur alls fagnaðar. Það er
mikil eftirsjá að slíkum manni.
Kris naut alls hins besta og
vildi svo sannarlega deila veislu-
réttunum með öðrum. Æ sér
gjöf til gjalda en Kris var hald-
inn þeirri áráttu að vilja alltaf
borga reikninginn og gjarnan
þurfti að beita brögðum til þess
að lauma inn greiðslu. Stundum
tókst það en miklu oftar átti
hann síðasta orðið.
Kris var mikill matgæðingur
og það var hrein unun að vera
með honum á góðum veitinga-
stað. Hann vildi alltaf það besta
og starfsfólk veitingastaða lagði
áherslu á að þjóna honum enda
launaði hann því ætíð vel.
Eitt sinn sem oftar gleymd-
um við okkur í spjalli og þegar
klukkan var farin að ganga sjö
á föstudagskvöldi spurði Kris
hvort við ættum ekki að fá okk-
ur eitthvað að borða, hringdi á
529 Wellington, eitt besta veit-
ingahúsið í Winnipeg, kynnti
sig og spurði hvort laust væri
borð fyrir tvo. Sá sem svaraði
heyrði ekki nafnið og sagði að
því miður væru öll borð upp-
tekin. Kris heyrði líka illa í hon-
um og endurtók: „Þetta er Kris
Stefanson. Áttu laust borð fyrir
tvo?“ „Fyrirgefðu, herra Kris
Stefanson. Ég heyrði svo illa í
þér. Það er alltaf laust borð fyr-
ir þig.“
Það var gaman að fylgjast
með því hvað Kris var annt um
fjölskylduna og sérstaklega voru
þeir bræður, hann og Eric, nán-
ir. Þeir tóku þátt í golfmótum til
styrktar góðum málefnum og
þegar nokkrir frændur söfnuðu
liði til þess að vera með í ís-
hokkímóti á Íslandi fóru hann og
Eric að sjálfsögðu með sem
„þjálfarar“.
Hann lét sig íslensk málefni
miklu skipta og lagði ofuráherslu
á traust samskipti Íslands og
Manitoba. Vann að þeim með
Eric og gerði allt sem hann gat
til þess efla þau og styrkja. Um
árabil var hann í stjórn vest-
uríslenska tímaritsins Lögbergs-
Heimskringlu, á þeim tíma
ræddum við oft blaðið og framtíð
þess og hann stuðlaði öðrum
fremur að því að ég tók við rit-
stjórninni fyrir rúmum áratug.
Kris var móttökustjóri á Ís-
lendingadagshátíðinni á Gimli í
áratugi og þar sá hann til þess
að dagskráin riðlaðist ekki.
Heiðursgestir frá Íslandi hafa
átt það til að vilja staldra lengur
við á einum eða öðrum stað en
gert var ráð fyrir en þá hefur
Kris tekið í taumana á sinn kurt-
eisa en örugga máta. „Þetta er
skemmtilegt en við þurfum að
halda áfram,“ hljómar í hugan-
um.
Það er eins og það hafi gerst í
gær. Það var samt fyrir um
tveimur og hálfu ári, miðviku-
daginn 7. ágúst, að ég sá brosið,
sem aldrei gleymist, í síðasta
sinn. Við Kris kvöddumst á flug-
vellinum í Winnipeg eftir enn
eina vel heppnaða Íslendinga-
dagshátíð á Gimli og hétum því
að hittast fljótlega aftur. En
enginn má sköpum renna.
Við sendum fjölskyldu Kris
innilegustu samúðarkveðjur.
Hún sér á eftir einstökum
manni, Manitoba hefur misst
dýrmætan son og Ísland öflug-
an liðsmann.
Minningin um Kristján
Stefanson lifir.
Steinþór Guðbjartsson.
Kris Stefanson var fæddur 14.
maí 1944, rúmum mánuði fyrir
stofnun íslenska lýðveldisins.
Hann talaði oft um þetta og
sagði að ef hann hefði getað haft
raunveruleg áhrif á tímasetn-
inguna hefði hann kosið að eiga
17. júní sem fæðingardag. Þetta
er táknrænt fyrir þá ást sem
hann hafði á Íslandi og íslensk-
um uppruna sínum.
Það upphófst nýr kafli í lífi
okkar hjóna þegar við komum
fyrst til Manitoba árið 1998 til að
taka þátt í hátíðahöldum Íslend-
ingadagsins í Gimli. Þar opnaðist
okkur ný sýn þegar við kynnt-
umst fjölmörgum þegnum Kan-
ada og Bandaríkjanna sem áttu
það sameiginlegt að forfeður
þeirra fóru vestur um haf til að
freista gæfunnar fjarri Íslandi.
Kris Stefanson hafði breiðan
faðm og umvafði hann okkur frá
fyrsta augnabliki. Við bundumst
sterkum vináttuböndum við
hann, bræður hans og fjölskyld-
ur. Eric, yngri bróðir hans, ferð-
aðist mikið með Kris og komu
þeir oft til Íslands jafnvel tvisvar
á ári. Sú ánægjulega hefð mynd-
aðist síðustu árin að þeir bræður
komu alltaf í morgunmat til okk-
ar í Hafnarfirði, beint eftir lend-
ingu.
Kris var mjög vinsæll maður
enda alltaf reiðubúinn að leggja
sitt af mörkum til málefna sem
heilluðu hann. Sambandið milli
Íslands og afkomenda landnem-
anna í Kanada var honum hjart-
ans mál, svo og varðveisla ís-
lenska menningararfsins í
Vesturheimi. Hans verður
minnst sem eins ötulasta sjálf-
boðaliða í starfi Íslendingadags-
nefndarinnar í Gimli um áratuga
skeið. Hann heillaðist, eins og
Eric bróðir hans, af hugmyndum
sem kynntar voru 1998 um að
stofna Snorraverkefnið til að efla
þátt ungs fólks í varðveislu ís-
lenska menningararfsins og
studdu þeir við verkefnið með
ráðum og dáð.
Í minningum okkar lifir það
þegar við hjónin áttum þátt í að
skipuleggja með þeim bræðrum,
Kris, Eric og Dennis, ferð á slóð-
ir forfeðra þeirra í Þingeyjar-
sýslum að Klömbum í Aðaldal og
Ás og Undirvegg í Kelduhverfi.
Það er ógleymanlegt þegar við
áðum við bæjarstæðið að Klömb-
um og snæddum skrínukost og
drukkum svo kaffið undir vegg
þar sem bærinn Undirveggur
stóð.
Kris var mjög glaðsinna og
frábær sögumaður. Hans verður
sárt saknað en minningin um
kæran vin lifir.
Almar Grímsson,
Anna Björk
Guðbjörnsdóttir.
Sumir á lífsleiðinni eru þeim
eiginleikum búnir að aðeins
þarf stutt kynni til að sannfær-
ast um mannkosti þeirra. Þeir
hafa „áru“ sem vekur strax dá-
læti og traust. Slíkur maður var
Kris dómari Stefanson, kær
vinur sem lést 2. þessa mán-
aðar. Kris lagði ómælt af mörk-
um til að styrkja tengsl Vestur-
Íslendinga við „gamla“ landið.
Eins og margir Kanadamenn af
íslenskum ættum var hann
stoltur af upprunanum. Hann
sótti Ísland heim meira en
fjörutíu sinnum. Hann var
sannur vinur vina sinna, heil-
steyptur og ljúfur, húmoristi af
Guðs náð og með afbrigðum
skemmtilegur. Í stórfjölskyld-
unni Stefanson var hann hrókur
alls fagnaðar og traustur ráð-
gjafi bræðrabarnanna sem nú
eru uppkomin og eru að taka
við ýmsum keflum hinna at-
kvæðamiklu Stefanson-bræðra.
Bróðursonurinn Grant hefur
t.d. verið stjórnarformaður hjá
Lögbergi-Heimskringlu og
verður forseti Íslendingadags-
ins eftir tvö ár. Ég átti því láni
að fagna að kynnast Kris fyrir
16 árum á ferðalagi hér í Mani-
toba og mun betur eftir að við
hjónin fluttum til Ottawa 2001
til að opna þar fyrsta sendiráð
Íslands í Kanada. Lágu leiðir
okkar þá árlega á hátíðina í
Gimli þar sem Kris var lykil-
maður í áratugi. Vinátta okkar
Kris var þannig, að þegar við
hittumst var það alltaf eins og
við hefðum síðast hist í gær.
Þannig var það líka þegar við
Anna fluttum hingað til Winni-
peg fyrir tæpum þremur árum.
Kris tók okkur opnum örmum,
boðinn og búinn til að aðstoða,
höfðingi heim að sækja og haf-
sjór af fróðleik, líkt og Eric
bróðir hans. Þá höfðum við ekki
sést síðan Kris kom í eftir-
minnilega heimsókn til okkar í
NY. Ekki er hægt að hugsa sér
skemmtilegri gest en Kris. Í
þau níu skipti sem ég hef verið
á Íslendingadeginum í Gimli
kom Kris alltaf við sögu sem
formaður gestgjafanefndarinn-
ar. Í því hlutverki tók hann á
móti mörgum af helstu ráða-
mönnum Íslands. Í þessu
óeigingjarna hlutverki nutu
hæfileikar hans sín vel. Gest-
irnir fundu fljótt fyrir fölskva-
lausri gleði sem hann hafði af að
láta allt ganga upp svo þeir
nytu hátíðarinnar sem best.
Samræðulist hans var mikil og
rökföst hugsun dómarans á bak
við glettni og gáska. Það voru
forréttindi að fá að ávarpa Kris
og flytja honum jafnframt
kveðjur vina frá Íslandi á hátíð í
Gimli sem haldin var honum til
heiðurs fyrir tveimur árum. Þá
var hann gerður að heiðurs-
félaga Íslendingadagsins fyrir
einstakt starf. Við það tækifæri
voru margar skemmtisögur
sagðar og gleðin réð ríkjum. Í
lok janúar síðastliðinn heim-
sóttum við Janis Johnson Kris á
nýja heimilið hans og fórum svo
út á uppáhaldsveitingastað
hans. Gleðigjafinn Kris lék við
hvern sinn fingur og virtist á
mjög góðum batavegi eftir erfið
veikindi. En seinna komu ný
áföll. Við Anna minnumst vinar
okkar með mikilli hlýju og
þakklæti. Hans verður sárt
saknað. Hann átti farsæla ævi
og gaf samferðamönnunum
ríkulega af þeim jákvæðu kost-
um sem hann var gæddur. Fyr-
ir það er nú þakkað. Ævi og
störfum hans verður fagnað hér
í Winnipeg síðar í dag í hans
anda. Þar verður mikið fjöl-
menni og tregablandin gleði
mun ríkja.
Hjálmar W. Hannesson.
Það er með miklum trega sem
ég kveð minn kæra vin Kristjan
Stefanson. Kris, eins og hann
jafnan var nefndur, er ógleym-
anlegur öllum sem honum
kynntust. Ég er forsjóninni
þakklátur fyrir að hafa notið
væntumþykju hans og eðlislægr-
ar einlægni.
Það var alltaf sólskin í návist
Kris og hans sérstaka skopskyn
létti hverjum lund. Hann var ör-
látur svo af bar. Því fékk ég og
fjölskylda mín að kynnast í rík-
um mæli. Kris ræktaði íslenska
arfleifð sína af einskærri ást og
virðingu. Á Íslendingadeginum í
Gimli var hann á heimavelli. Það
var sérkennilegt að mæta þar
virðulegum hæstaréttardómara
frjálslegum í fasi í stuttbuxum
og gulri skyrtu með vatnsflösku í
hendi. Í áratugi annaðist hann
íslenska boðsgesti á Íslendinga-
deginum af mikilli reisn. Svo
samofinn var hann Íslendinga-
deginum að aðeins einu sinni frá
fæðingu fór hann á mis við hátíð-
ina og þá sökum veikinda.
Ísland var honum ætíð ofar-
lega í huga eins og fjölmargar
heimsóknir hans til Íslands bera
vitni um. Hér eignaðist hann
marga vini og naut þess að
ferðast um landið í samfloti með
Eric bróður sínum. Bræðrunum
var alla tíð afar hugleikið að efla
tengslin á milli Kanada og Ís-
lands og varð þeim í mörgu
ágengt.
Kris var ókvæntur og barn-
laus en átti kærleiksríkar fjöl-
skyldur þriggja bræðra sinna
þar sem mikil og gagnkvæm
væntumþykja ríkir. Missir
þeirra er mikill.
Við Anna Björg söknum sárt
góðs drengs og mikils öðlings.
Blessun Guðs fylgi minningu
hans.
Halldór Árnason.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MARS 2016
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
VILBORG JÓNATANSDÓTTIR
frá Nípá,
síðast til heimilis á Dalbraut 27,
Reykjavík,
er látin.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 11. mars
klukkan 13.
.
Finnur Jón Nikulásson, Edda Björk Þorvaldsdóttir,
Gunnar Magnús Nikulásson,
Anna Nikulásdóttir, Jóhann Filippusson,
Kristján Nikulásson, Katrín Guðlaugsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR GÍSLADÓTTIR,
Álmskógum 1,
Akranesi,
andaðist fimmtudaginn 3. mars á
Heilbrigðisstofnun Vesturlands, Akranesi.
Útför hennar verður gerð frá Akraneskirkju föstudaginn 11. mars
klukkan 14.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hennar er
bent á Sjúkrahús Akraness.
.
Gísli Runólfsson, Inga Ósk Jónsdóttir,
Sigurveig Runólfsdóttir, Kristján Guðmundsson,
Sigurjón Runólfsson, Brynja Guðmundsdóttir,
Runólfur Runólfsson, Margrét Þóra Jónsdóttir,
Ragnheiður Runólfsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN EGILL ÞORVARÐARSON
frá Söndum í Miðfirði,
Hamrabergi 24, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans
fimmtudaginn 3. mars. Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði föstudaginn 11. mars kl. 13.
.
Sigríður Eggertsdóttir,
Kristín Stefánsdóttir,
Steindór Ingi Kjellberg,
Erla Björk Stefánsdóttir,
Sólrún Margrét Stefánsdóttir,
Stefán Gunnar Stefánsson,
Aldís Inga Stefánsdóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS GUÐMUNDSSON,
Kvígindisfelli,
Tálknafirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnuninni
Patreksfirði 1. mars, verður jarðsunginn frá
Tálknafjarðarkirkju laugardaginn 12. mars kl. 14.
.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Lokað frá kl. 12.00 í dag vegna jarðarfarar
SOPHUSAR NIELSEN
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEINÞÓR JÓHANNSSON
frá Kirkjubæjarklaustri á Síðu,
síðar til heimilis að Blásölum 24,
Kópavogi,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund síðastliðinn föstudag,
4. mars.
Útförin fer fram laugardaginn 12. mars klukkan 13 frá
Prestbakkakirkju á Síðu.
.
Margrét Ísleifsdóttir,
Árni Jóhann Steinþórsson, Hulda Jónasdóttir,
Sólborg Lilja Steinþórsdóttir, Tryggvi Þórhallsson,
Sif Steinþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.