Morgunblaðið - 10.03.2016, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MARS 2016
Elsku brósi
minn. Þú og ég
vorum óaðskiljanleg, alltaf
þegar tækifæri var að fá að
hitta þig gerði ég allt til að fá
loksins að hitta þig. Þú kennd-
ir mér svo margt. Ég man að
þegar þú komst heim í hey-
skap á sumrin sátum við og
töluðum tímunum saman. Gat
setið endalaust í traktornum
hjá þér. Þú sýndir mér hvernig
maður á að brosa á verstu tím-
um og að falla ekki þótt allt í
kringum okkur falli. Ein besta
minning mín var þegar þú
komst óvænt heim frá Reykja-
vík. Þessar minningar eru það
besta sem ég veit, og þær eru
svo margar í viðbót. Verst er
að þær verða ekki mikið fleiri.
En eitt er víst; það sem þú
kenndir mér er eitt það mik-
ilvægasta sem ég kann í dag.
Sævar Árni
Jóhannsson
✝ Sævar Árni Jó-hannsson
fæddist 21. febrúar
1987. Hann and-
aðist 8. desember
2015.
Útför hans fór
fram 16. desember
2015.
Ég gat alltaf leitað
til þín sama hvað,
sagði þér líka allt-
af allt. Þú vildir
alltaf passa upp á
að mér liði vel, það
var alltaf svo stutt
í húmorinn hjá
þér. Ég gæti ekki
verið þakklátari
fyrir að eiga bróð-
ur eins og þig,
brósi minn. En
morguninn sem ég fékk að vita
að þú hefðir veikst og værir
inni á gjörgæslu á Akureyri
vildi ég ekkert annað en að
fara til þín og vera hjá þér
þangað til þér batnaði. Það var
svo gott að geta séð þér batna
og batna smám saman. En að
lokum þurfti ég að fara aftur í
skólann. Svo stuttu seinna
fékk ég þessar hörmulegu
fréttir, allur heimurinn hrundi
fyrir mér, það var eins og ljós-
in hefðu bara slokknað. En ég
veit og trúi að þú hafir það
meira en fínt núna. Ég trúi að
þú vakir yfir mér og fjölskyld-
unni okkar, engillinn minn.
Sofðu rótt, gullið mitt, elska
þig.
Þín systir,
Sigríður Tara (Sigga Tara).
Ég vil með fáum
orðum minnast
minnar góðu vin-
konu, Þóru Magg,
en við kynntumst á skólasetningu
Verzló þegar við hófum skóla-
göngu þar um miðja síðustu öld
og hefur sá vinskapur staðið allar
götur síðan.
Við sátum saman alla okkar
skólagöngu og í minningunni féll
aldrei styggðaryrði á milli okkar.
Við vorum duglegar að stunda fé-
lagslífið í skólanum eins og svo
margir aðrir og mættum á flestalla
þá atburði sem í boði voru, má þar
nefna dansæfingar og mælskulist
og auðvitað fleiri atburði. Það var
einnig mjög vinsælt að fara niður á
tjörn á skauta, en Þóra var mjög
góð á skautum. Eitt sinn þegar við
áttum frí í einum tíma fórum við
sem oftar niður á tjörn til að renna
okkur, þó að við værum skauta-
lausar. Það tókst ekki betur til en
svo að ég datt í vök og stóð í vatni
upp að höndum og það var mikið
hlegið að mér þegar ég skröngl-
aðist upp úr vökinni rennandi
Þóra Magnúsdóttir
✝ Þóra Magn-úsdóttir fædd-
ist 22. maí 1937.
Hún lést 16. febr-
úar 2016.
Útför Þóru var
gerð 26. febrúar
2016.
blaut og illa lyktandi.
Nú voru góð ráð dýr,
en við enduðum
heima hjá Þóru, þar
sem Guðrún mamma
hennar dreif mig í
heitt bað og lánaði
mér hrein föt til
skiptanna. Hún var
einstök kona og æv-
inlega tilbúin að
rétta hjálparhönd ef
á þurfti.
Vinkvennahópurinn stækkaði
þegar leið á skólaárið og við vor-
um orðnar fimm saman í hóp.
Fyrir utan okkur tvær voru það
þær Bergljót Ólafs, Ragna Þor-
steins og Dóra Hjartar. Það hefur
fækkað í hópnum okkar, Bergljót
lést árið 2014 og nú hefur Þóra
kvatt. Dóra hefur lengstum búið í
Bandaríkjunum en hefur á seinni
árum alltaf reynt að hitta okkur
að minnsta kosti einu sinni á ári.
En við fengum góða viðbót þegar
Ragnheiður Hermannsdóttir, eða
Kúrý, mágkona Þóru, gekk form-
lega í saumaklúbbinn okkar.
Við giftum okkur ungar og átt-
um börn á svipuðum tíma. Fyrir
utan þann tíma sem Þóra bjó í
Borgarnesi var stutt á milli okkar
og vorum við duglegar að fara
með börnin í göngutúra og nota
þá tímann til að spjalla.
Ósjaldan enduðum við á Víði-
melnum hjá Magnúsi og Guð-
rúnu, foreldrum Þóru, í kaffi og
meðlæti og vorum við alltaf hjart-
anlega velkomnar með allan
barnaskarann.
Við héldum áfram að hittast þó
að það væri ekki eins og reglulega
og áður. Við vorum jú allar komn-
ar með fjölskyldu sem tók tíma
okkar og síðan vorum við nokkrar
komnar út á hinn almenna vinnu-
markað.
Þóra vann lengstum hjá Sæv-
ari Karli, þar sem áhugi hennar
og þekking á tísku nýttist vel. Síð-
an átti hún eftir að vinna hjá fleiri
tískuverslunum.
Árið 2006 dó Ingvi maður Þóru
og hún keypti sér íbúð á Bræðra-
borgarstíg 30, sem hún bjó í til
dauðadags. Fyrir fáeinum árum
kynntist Þóra Ásgeiri Guðmunds-
syni og voru þau dugleg að
ferðast í sólina til Tenerife.
Nú er komið að leiðarlokum,
elsku Þóra. Þín verður sárt sakn-
að en minning um góða vinkonu
stendur eftir og þakklæti fyrir
samfylgdina öll þessi ár.
Helga Sigfúsdóttir.
Þóra Magnúsdóttir móðursyst-
ir okkar Guðrúnar lést á líknar-
deild Landspítalans þriðjudaginn
16. febrúar síðastliðinn. Hún
hafði verið veik meira og minna
allt síðastliðið ár en ávallt brött og
fór í sína göngutúra.
Þóra móðursystir, eða Þóra
frænka eins og hún var kölluð á
mínu heimili, var ekki bara
frænka okkar. Við ólumst upp
allar þrjár á heimili afa og ömmu
að Vesturgötu 7. Þess vegna var
hún meira eins og stóra systir
frekar en eitthvað annað.
Þóra frænka var stórglæsileg
kona og vakti eftirtekt hvar sem
hún fór. Hún var hávaxin, teinrétt
og alltaf mjög vel tilhöfð. Svo
glæsileg var hún að hún var valin
fegurðardrottning í Versló.
Þóra frænka var ung að árum
þegar hún hitti Ingva Guðjónsson
og fljótlega varð ljóst að leiðir
þeirra myndu liggja saman. Þau
giftu sig og eignuðust þrjú börn,
þau Kristínu, Magnús og Katrínu.
Í dag er ég sit við tölvuna mína
og allt er hvítt úti og stór snjó-
korn falla læt ég hugann reika
aftur í tímann. Minningarnar
vakna. Mitt fyrsta ábyrgðarhlut-
verk í lífinu var þegar Þóra
frænka treysti mér fyrir því að
mata Kristínu dóttur þeirra
Ingva.
Á Vesturgötunni þegar gengið
var inn í húsið var suðurstofan,
sparistofan, á vinstri hönd og
borðstofan til hægri. Ég man eins
og það hefði gerst í gær þegar
mér, sex ára gamalli, var treyst til
þess að mata Kristínu þar sem
hún sat í háum stól við vegginn í
borðstofunni sem snéri að
Vesturgötunni.
Elsku Þóra frænka, mikið hef-
ur verið gott að fá að heimsækja
þig, vera hjá þér og tala við þig
þessar síðustu vikur. Við Guðrún
systir þökkum þér samfylgdina í
gegnum öll árin.
Þóra Hrönn.
Kæra Ninna.
Það gladdi mig
mjög þegar ég sá
mynd af þér í Heimilispóst-
inum. Þá rifjaðist upp löngu
liðin tíð þegar þú passaðir mig
þriggja ára snáða. Þú hafðir
aldrei horfið úr minni mínu.
Ég var svo innilega glaður
þegar þú hringdir í mig þá er
ég sendi þér geisladiskinn með
harmonikkuleik mínum. Það
var eins og ekki hefði liðið
dagur á milli okkar; þó hafði
ég aðeins einu sinni hitt þig
frá því að ég fór frá Eskifirði
árið 1933. Það var þegar þú og
Gunnhildur systir þín komuð í
afmæli Magnúsar frænda ykk-
ar frá Hrauni í Reyðarfirði.
Jónína Sigurbjörg
Eiríksdóttir
✝ Jónína Sigur-björg Eiríks-
dóttir fæddist 5.
mars 1921. Hún lést
18. janúar 2016.
Útför Jónínu var
gerð 29. janúar
2016.
Þegar þú hringdir
í mig og við fórum
að rifja upp það
sem ég mundi frá
sumrinu 1933 stóð
allt heima og man
ég sérstaklega að
við Hafskipa-
bryggjuna neðan
við „Björk“ var
skip að leysa fest-
ar og þegar það
flautaði til brott-
farar tókstu um eyrun á mér
en mér fannst í minningunni
þú taka fyrir augun á mér. Við
rifjuðum líka upp útiskemmt-
un inni í Bleiksárhlíð. Þar var
dansað í tjaldi og efst uppi í
túninu var tjald og þar var
kaflinn á Grasafjallli úr
Skugga-Sveini leikinn. Ýmis
önnur smáatriði sem við
rifjuðum upp pössuðu alveg
saman hjá okkur. Að lokum vil
ég kveðja þig hinstu kveðju og
þakka þér fyrir að gefa mér
þessar minningar um þig,
kæra Ninna.
Gísli Hjálmar Brynjólfsson.
Elsku Magga
frænka er dáin eftir
löng og ströng veik-
indi. Magga var mið-
dóttirin af fimm dætrum Álfheið-
ar og Gísla. Hún var móðursystir
mín, kát, glöð og hlý frænka. Ég
held að hún hafi fengið hláturinn
frá ömmu. Þær hlógu báðar hátt,
dátt og dillandi. Mest af öllu hló
hún þó hátt.
Hún var mikill tónlistarmaður,
söng og spilaði á mörg hljóðfæri.
Hrókur alls fagnaðar. Í Bjarkar-
systrum var, og er, mikil fyrirferð.
Það var alltaf mikið hlegið og
gaman þegar þær hittust.
Ég var svo heppin að fá að
kynnast Möggu vel. Þegar við
Magnhildur
Gísladóttir
✝ MagnhildurGísladóttir
fæddist 7. júlí 1946.
Hún lést 25. febr-
úar 2016.
Útför Magnhild-
ar fór fram 3. mars
2016.
bjuggum á Höfn þá
fékk ég stundum að
gista hjá henni þeg-
ar við brugðum okk-
ur í bæjarferð. Ég er
bara ári eldri en
Hallur, einkasonur
Möggu, og við gát-
um leikið okkur
saman. Eftir að við
fluttum frá Horna-
firði og í Garða-
bæinn var ég áfram
tíður gestur hjá Möggu og Þórólfi.
Ég man fyrst eftir Eskihlíðinni,
svo fluttu þau í Kópavoginn en
þaðan lá leiðin á Álftanesið. Mér
er sérstaklega minnisstæð ein
skötuveislan á Álftanesinu.
Dásamleg kvöldstund í yndisleg-
um félagsskap.
Eftir að Erna flutti á Höfn voru
mamma og Magga einu systurnar
á höfuðborgarsvæðinu og sam-
gangurinn því mikill. Stundum
dvaldi ég lengur eða skemur hjá
Möggu og Þórólfi og mér leið allt-
af vel hjá þeim. Magga hélt alltaf
fallegt heimili og var snilldar-
kokkur. Og þessi hlýja. Hún var
alltaf góð við mig. Hún hafði lag á
því að láta mig finna hvað henni
þótti vænt um mig. Þegar hún
heilsaði mér fann ég að ég skipti
hana máli. Fann fyrir væntum-
þykjunni. Vegna þessa fágæta
eiginleika var Magga ein af fáum
sem ég gat umgengist og umborið
þegar ég veiktist.
Magga veiktist alvarlega fyrir
nokkrum árum og bar sitt barr
ekki eftir það. Hún varð aldrei
söm. Við bundum lengi vel miklar
vonir við að hún myndi ná sér
hægt og rólega en svo varð ekki.
Það var svo sárgrætilegt þegar
Möggu, konu á besta aldri, var í
sviphendingu kippt út úr raun-
veruleikanum og fór inn í veröld
sem okkur hinum reynist erfitt að
henda reiður á. Á aðfangadag kom
svo annað stóráfall og hún kvaddi
okkur öll nú í febrúar, rúmu ári
eftir að móðir hennar lést.
Ég er svo þakklát fyrir yndis-
lega frænku og ekki síður fyrir
fjölskylduna alla. Þessi oft stór-
skrýtna, sprenghlægilega en allt-
af góða fjölskylda. Elsku Magga
frænka, takk fyrir allt og meira til.
Hér er brot úr minningarljóði
um Álfheiði Sigurðardóttur, for-
móður okkar beggja:
Og þó þú sért horfin héðan burt
og hönd þín sé dauðakyrr,
í ljósi þessu er líf þitt geymt,
– það logar þar eins og fyrr.
(Jóhannes úr Kötlum)
Kveðjustundin. Nú er elsku
Magga farin inn í eilífa sólskinið.
Til ömmu. Ég veit að þær eru þar.
Þar er hlýtt. Þar líður öllum vel.
Þar brosa þær saman og hlæja.
Elsku afi, almættið gefi þér
styrk í gegnum dótturmissinn. Og
elsku Þórólfur frændi minn. Þú
stóðst eins og klettur í brotsjóum
síðustu ára. Alltaf svo góður við
Möggu. Bestu þakkir fyrir það og
almættið veri með þér. Og elsku
Hallur, allar góðar vættir fylgi
þér, Ásdísi og stelpunum í gegn-
um þessa erfiðu tíma.
Álfheiður Eymarsdóttir.
Kveðja frá Lionsklúbbnum
Seylu
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Guð blessi minningu Magn-
hildar Gísladóttur.
Guðrún H. Össurardóttir.
Elsku amma mín.
Takk fyrir allt sem
þú gafst mér. Þú
varst einstök kona með fallegt
hjarta og minningin um þig mun
lifa með mér alla tíð.
Þegar ég baka pönnukökur,
fer með faðirvorið eða reyni við
handavinnu hugsa ég til þín.
Allt þetta kenndir þú mér,
elsku amma mín.
Þín er sárt saknað.
Steinþóra
Guðlaugsdóttir
✝ Steinþóra Þor-björg Guð-
laugsdóttir fæddist
15. júlí 1924. Hún
lést 9. febrúar
2016.
Útför Steinþóru
fór fram 4. mars
2016.
Ég man það sem barn
að ég margsinnis lá
og mændi út í þegjandi
geiminn,
og enn get ég verið að
spyrja og spá,
hvar sporin mín liggi
yfir heiminn.
En hvar sem þau verða
mun hugurinn minn,
við hlið þína marg-
sinnis standa,
og vel getur verið í síðasta sinn
ég sofni við faðm þinn í anda.
(Þorsteinn Erlingsson)
Bið að heilsa honum afa, það er
gott að hugsa til þess að hann
hefur tekið vel á móti þér.
Þín
Alexandra (Alex).
Hann var nátt-
úrugreindur og
næmari en gengur
og gerist og sérlega
vel af Guði gerður til hugsunar og
heilla. Þeir annmarkar sem hann
bjó við í lífsins melódí miðað við
hversdagskröfur meðalsamfélags-
ins okkar orkuðu mun minni en
kostirnir sem lífsandi hans fylgdi.
Sigurgeir Kristinsson frá
Norðurgarði í Ofanbyggjara-
byggð Vestmannaeyja var til
moldar borinn um áttrætt frá
Þorlákshafnarkirkju 27. feb. sl.
Sigurgeir
Kristinsson
✝ SigurgeirKristinsson
fæddist 6. desem-
ber 1935. Hann lést
18. febrúar 2016.
Útför Sigurgeirs
fór fram 27. febr-
úar 2016.
Geiri í Norðurgarði
var dásamleg per-
sóna, heill, traustur,
tryggur, fjárbóndi,
smiður og kvistur
sem kryddaði til-
veruna allt í kring.
Hann átti þess ekki
kost að stunda
skólanám á sínum
tíma og hafði stund-
um orð á því að sér
hefði þótt það mið-
ur, en hins vegar velti maður því
stundum fyrir sér hvort útfærsla
hans á lífinu með tæru brjóstviti
væri ekki meira virði en margt
sem skólakerfið stimplar inn sem
lausn á öllu.
Geiri var forkur duglegur,
hreinskiptinn og skemmtilega út-
sjónarsamur. Lífskröfurnar voru
skynsamlegar og varkárar.
Þegar hann seldi síðasta bílinn,
að verða áttræður, keypti hann
sér vélhjól til þess að þeysa um
og hitta mann og annan og auð-
vitað var Geiri í Drullusokkun-
um, heiðursfélagi vélhjólaklúbbs
Vestmannaeyja. Hann lagði í út-
rás um þrítugt frá Eyjum til Þor-
lákshafnar. Þar varð hann þess
láns aðnjótandi að hitta Laufeyju
og Heimi í Trésmiðju Heimis.
Þau urðu fjölskylda hans, vinir,
félagar og forsvarsmenn á auga-
bragði og hafa reynst honum með
ólíkindum vel alla tíð nær hálfa
öld. Voru sverð hans og skjöldur
og hann hafði sína hentisemi í
öllu. Hann hafði alltaf vinnu hjá
Trésmiðjunni, allt sem hann
þarfnaðist og vildi og honum leið
mjög vel í þessu samfélagi. Þegar
Geiri spurði Heimi um vinnu á
sínum tíma, ókunnur maðurinn,
spurði Heimir hvenær hann gæti
byrjað. „Strax,“ svaraði Geiri og
sótti hamarinn sinn út í bíl. Ævi-
starfið var klárt. Þorlákshafn-
arbúar reyndust honum af-
bragðsvel og hlýja þeirra og
gæska var eitt af skjólum Geira í
Norðurgarði í lífshlaupi hans.
Fyrir hönd okkar Ofanbyggjara
vil ég þakka þeim manngæskuna
og kærleikann.
Geiri átti ótal skemmtileg til-
svör eins og falla oft hjá þeim
sem binda ekki bagga sína sömu
hnútum og aðrir.
Einu sinni sem oftar fóru Lauf-
ey og Heimir með starfsmönnum
Trésmiðju Heimis í helgarreisu til
London. Þau komu um kvöld og
gistu á Regent-hóteli við Regent
Street-breiðstræti. Fátt fólk var á
ferli um kvöldið þegar þau komu
til London en næsta morgun var
gatan sneisafull. Þá kemur Geiri
út á svalir til Heimis og segir
stundarhátt þar sem hann lítur yf-
ir mannfjöldann: „Það hafa aldeil-
is margar flugvélar lent hér í
morgun.“
Megi góður Guð vernda Geira
og gæta ástvina hans yndislegra
og velunnara. Það verður stíll á
Eyjapeyjanum þegar hann þeys-
ir á vélfák sínum að hásæti Herr-
ans, ábyggilega með nokkrar
kartöflur í soðið í poka á stýrinu
og hrútinn í aftursætinu, þessi
yndislega, náttúrugreinda Guðs
gjöf.
Árni Johnsen.