Morgunblaðið - 22.03.2016, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. MARS 2016
✝ Árni Guð-mundsson,
fyrrverandi skóla-
stjóri Íþróttakenn-
araskóla Íslands á
Laugarvatni, fædd-
ist á Sauðárkróki
12. september
1927. Hann lést á
LSH Fossvogi 7.
mars 2016.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Sveinsson frá Hóli í Sæmund-
arhlíð, fulltrúi hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga, f. 11. mars 1893,
d. 19. október 1967, og Dýrleif
Árnadóttir húsmóðir frá Utan-
verðunesi, f. 4. júlí 1899, d. 8.
mars 1993. Árni átti fimm systk-
in sem komust á legg: Sigur-
björg, f. 6. apríl 1920, d. 5. jan-
úar 2006, Sveinn, f. 3. ágúst
1922, d. 29. maí 2013, Anna
Pála, f. 2. september 1923, Hall-
fríður, f. 29. janúar 1931, og
Stefán Sigurður, f. 24. maí 1932,
d. 10. september 2011. Eftirlif-
andi eiginkona Árna er Hjördís
Þórðardóttir frá Ísafirði, f. 5.
júní 1926. Foreldrar hennar
kennaranám við íþróttakenn-
araskóla í Svíþjóð, Finnlandi og
Danmörku. Árni sótti auk þess
fjölmörg námskeið í faginu.
Árni kom heim á Sauðárkrók
þau sumur sem hann var í námi
og sumrin 1943 til 1948 var Árni
leiðbeinandi í íþróttum í Skaga-
firði. Hann starfaði sem íþrótta-
kennari við Barnaskólana á
Hofsósi og Blönduósi 1948 og
1949 ásamt því að vera þjálfari.
Hann var íþróttakennari við
skólana á Laugarvatni 1949 til
1950, kennari við Íþróttakenn-
araskóla Íslands 1952 til 1953 og
1955 til 1956. Hann varð skóla-
stjóri Íþróttakennaraskóla Ís-
lands 1956 og gegndi því starfi í
rúma fjóra áratugi eða til ársins
1997, er hann lét af störfum fyr-
ir aldurs sakir.
Árni tók þátt í rannsóknum á
sviði íþrótta og íþróttameiðsla
og var meðhöfundur á fræði-
greinum í alþjóðlegum vísinda-
tímaritum. Árni var félagi í
Lionsklúbbi Laugardals og var
formaður klúbbsins um skeið.
Árni lét slysavarnir og öryggis-
mál sig varða og var hvatamað-
ur að stofnun Björgunarsveitar-
innar Ingunnar á Laugarvatni
og fyrsti formaður sveitarinnar.
Útför Árna Guðmundssonar
fer fram frá Háteigskirkju í
dag, 22. mars 2016, klukkan 13.
voru Þórður Jó-
hannsson, úrsmiður
á Ísafirði, f. 16. des-
ember 1888, d. 13.
desember 1979, og
Kristín Magnús-
dóttir húsmóðir, f.
22. ágúst 1898, d.
26. september
1991. Sonur Árna
og Hjördísar er
Árni Árnason, f. 6.
febrúar 1963,
kvæntur Dóru G. Wild, f. 4.
október 1962. Sonur Árna og
Dóru er Árni Haukur Árnason,
f. 2. febrúar 1999. Fyrir átti
Dóra Egil K. Wild, f. 9. ágúst
1986, og Agnesi Wild, f. 10.
október 1989.
Árni ólst upp á Sauðárkróki
og gekk þar í barna- og ungl-
ingaskólann. Hann lauk prófi
frá Héraðsskólanum á Laugar-
vatni 1945, Samvinnuskólanum í
Reykjavík 1947, Íþróttakenn-
araskóla Íslands 1948, Kennara-
skóla Íslands 1952 og Statens
Gymnastikkskole í Ósló 1954.
Auk þess sem hann hafði styttri
námsdvöl og kynnti sér íþrótta-
Elsku pabbi, ég þakka þér fyr-
ir öll 53 árin sem við höfum verið
saman. Fyrstu minningarnar eru
bundnar við fjölskylduna á Laug-
arvatni þegar þið mamma dróg-
uð mig á sleða. Smám saman
urðu ferðirnar sem við fórum
saman lengri og meira krefjandi.
Oft var farið á fjöllin í nágrenni
Laugarvatns gangandi eða á
gönguskíðum. Einnig eru
ógleymanlegar stundirnar sem
við áttum við vatnsströndina eða
á báti úti á vatni oft með veiði-
stöng meðferðis. Og ekki má
gleyma skautaferðunum á vet-
urna þegar ætt var um ísilagt
vatnið og ef snjóaði varð ísinn að
gönguskíðasvæði. Þú kenndir
mér einnig snemma að varast
hættur við vötn, ár og fjöll, þann-
ig að vatnið og fjallið ofan við
Laugarvatn varð snemma eitt
helsta leiksvæði okkar vinanna.
Þú kenndir mér að meta og virða
náttúruna, fylgjast með fuglum
og gróðri og njóta þess að sjá lífið
vaxa og dafna. Alltaf hafðir þú
tíma til að ræða málin og þróa
spennandi hugmyndir með ung-
um dreng og margar þessara
hugmynda urðu að veruleika með
þinni aðstoð. Þegar ég óx úr
grasi lá beint við að æfa íþróttir
og þar varst þú frábær kennari
með yfirgripsmikla reynslu og
þekkingu og þær voru margar
æfingarnar og íþróttamótin sem
við fórum saman á. Það var stór-
kostlegt að alast upp á Laugar-
vatni á þessum árum og verða
vitni að þeirri uppbyggingu sem
var í tengslum við Íþróttakenn-
araskólann þar sem þú varst
skólastjóri. Með tilkomu nýja
íþróttahússins og sundlaugarinn-
ar gjörbreyttist öll aðstaða til
íþróttaiðkunar og með auknu
heimavistarrými var hægt að
svara mikilli þörf og áhuga á
náminu með því taka fleiri nem-
endur inn í skólann. Samt kom-
ust alltaf færri að en vildu. En
þessi uppbygging gerðist ekki að
sjálfu sér og krafðist óhemju
vinnu og þrautseigju af þinni
hálfu til margra ára.
Stuðningur þinn við mig í gegn
um allt námið mitt er ómetanleg-
ur, alltaf gast þú gefið góð ráð og
ekki síst í tengslum við rann-
sóknarverkefni í doktorsnámi
mínu, en þar tókst þú virkan þátt
m.a. þegar við gerðum mælingar
á knattspyrnumönnum. Það voru
mikil forréttindi fyrir mig, sem
verða seint þökkuð, að fá að
vinna með þér að slíku verkefni.
Ég lærði líka mikið af þér
varðandi uppeldi sonar míns.
Hann var mikið hjá ykkur
mömmu þegar hann var lítill og
þá hófust aftur gömlu leikirnir
sem ég hafði upplifað sem barn
ásamt lestri Íslendingasagna og
fleiri góðra bóka. Sumarhúsið á
Laugarvatni, ykkar sælureitur,
var einnig vinsæll viðkomustaður
þar sem fylgst var með dýralífi
og gróðri og landið ræktað í sátt
og samlyndi við þann gróður sem
fyrir var á svæðinu. Þú varst
einnig óþreytandi við að segja
honum til við allskonar leiki og
íþróttir, fyrst í garðinum við
sumarbústaðinn og síðar á
íþróttavellinum. Og það er ekki
lengra síðan en síðastliðið sumar
að við fórum allir þrír út á tún og
þú sagðir honum til við kringlu-
kast.
Elsku pabbi, innilegar þakkir
fyrir það frábæra veganesti sem
þú hefur gefið mér út í lífið. Takk
fyrir að kenna mér að virða nátt-
úruna og lífríkið og að líta á
björtu hliðarnar í lífinu. Guð
blessi minningu þína, þinn sonur
Árni Árnason.
Elsku afi minn. Takk innilega
fyrir allar stundirnar sem við
höfum átt saman. Þú hefur kennt
mér svo margt og verið mér svo
góður og ég er óendanlega þakk-
látur fyrir að hafa fengið að
kynnast þér. Þú varst allaf til
staðar fyrir mig þegar ég þurfti á
því að halda og varst alltaf tilbú-
inn að hjálpa þegar þess þurfti.
Þú varst og verður alltaf einn af
mínum bestu vinum og ég á mjög
erfitt með að ímynda mér heim
þar sem ég get ekki spurt þig
ráða, hlustað á sögurnar þínar
eða bara skroppið í heimsókn og
spjallað. Takk fyrir að vera þú,
elsku afi minn, og ég vona að ég
geti orðið að eins góðum manni
og þú varst.
Í eigin heimi stjarfur stari,
veit ei hvað skal segja.
Ég tala en býst ekki við svari,
afi ekki deyja.
Góður maður kvatt nú hefur,
ég vildi að mig væri að dreyma.
Í hinsta svefni nú þú sefur,
ég aldrei mun þér gleyma.
Nú hvílir þú afi kroppinn lúna,
en ég græt ekki vegna þín.
Hvað á ég að gera núna?
Ég græt vegna mín.
Árni Haukur Árnason.
Árni, móðurbróðir okkar, var
góður frændi. Ræddi við okkur
börn eins og fullorðið fólk, hafði
þolinmæði til að hlusta af athygli
og virðingu, leggja til málanna og
hlusta enn. Hann hafði góða nær-
veru, hógvær, nærgætinn og um-
hyggjusamur og aflaði trausts
svo við hann var gott að tala.
Hann valdi íþróttir sem við-
fangsefni og lífsviðurværi, var
leiðandi í íþróttastarfi á Krókn-
um á uppvaxtarárum og síðar
gerður heiðursfélaga Ung-
mennafélagsins Tindastóls. Við-
horf hans var að íþróttir bættu
einstaklinginn, að óregla og aga-
leysi væri íþróttum verst, boðaði
það og lifði og starfaði sam-
kvæmt því. Þessi viðhorf tileink-
aði hann sér ungur fyrir áhrif
heiman að og þeirra Jóns Þ.
Björnssonar, skólastjóra, og Jón-
asar Kristjánssonar, læknis,
þeirra miklu boðbera heilbrigðs
lífernis. Sagði frá því þegar hann
varð fyrir slæmsku einn vetur í
barnaskóla. Fór til Jónasar
læknis sem sagði að strákur
þyrfti frí frá skóla þann vetur til
að vera úti að leika sér. Jón Þ.
samþykkti þetta strax. Jónas bjó
í Læknishúsinu við Suðurgötuna,
gegnt æskuheimili Árna, og á
hverjum degi í hádeginu þennan
vetur kallaði Jónas af götunni til
Árna að koma og halda við tryppi
sem hann átti á meðan Jónas
sótti mjólk handa því inn í hús.
Þegar tryppið hafði drukkið
þurfti að koma því í hús suður í
brekkunni ofan við Flæðarnar og
Jónas sagði að nú tækju þeir
sprettinn. „Og það var góður
sprettur, alveg suður fyrir Ingi-
mund.“ Þannig náði Jónas að
hreyfa sig og tryppið og strákinn
líka. Þegar Árni kom í Héraðs-
skólann á Laugarvatni svaraði
hann berklaprófi jákvætt og
sannfærðist um að Jónas hefði
greint sig með berkla forðum og
læknisráðið var útivist og hreyf-
ing. Þennan vetur vaknaði áhugi
hans á íþróttum og heilbrigðu líf-
erni.
Hin eldri okkar tók Árni til sín
og Hjördísar á Laugarvatni til
vorvistar og námsdvalar við
skóla á Laugarvatni, í annan
heim sem hafði mikil áhrif og
góð. Þau hafa enst.
Ungur fór hann til mennta í
íþróttafræðum í skólum nor-
rænna höfuðborga, kom stundum
heim á Krók á sumrin og þá var
fagnaðarhátíð í Suðurgötunni.
Árni, engum líkur, hafði pláss í
ferðatöskunni fyrir leikföng
handa okkur systkinabörnunum,
svo flott, að þau hafa fylgt okkur
fram á þennan dag – eins og ráð-
in hans í samtölunum forðum og
á Laugarvatni. Þau hafa reynst
gott veganesti á lífsins vegi og
þegar í brekkur kom á þeim vegi
var gott að leita til Árna, alltaf
sami umhyggjusami vinurinn.
Það munum við þakka og muna á
meðan við höldum höfði.
Hjördísi, Árna yngri og fjöl-
skyldu hans vottum við okkar
dýpstu samúð.
Fyrir hönd barna Önnu Pálu,
Árni Ragnarsson.
Í dag er móðurbróðir minn,
Árni Guðmundsson, fyrrverandi
skólastjóri Íþróttakennaraskóla
Íslands, kvaddur hinstu kveðju.
Það er með virðingu og þökk sem
ég vil minnast hans með örfáum
orðum.
Hugurinn leitar aftur í tímann.
Árni fæddist og ólst upp á Sauð-
árkróki, sem var honum einstak-
lega kær sem og Skagafjörður-
inn. Árni bjó lengst af á
Laugarvatni ásamt Hjördísi
konu sinni og syninum Árna
Árnasyni. Samrýmdari hjón en
Árna og Hjördísi held ég að erfitt
hafi verið að finna. Árni var hæg-
ur, rólegur og yfirvegaður í allri
framkomu. Í mínum huga var
hann alltaf ímynd þess hrausta
og trausta og máltækið heilbrigð
sál í hraustum líkama fannst mér
alltaf sniðin fyrir Árna frænda.
Ég var alin upp á þeim tímum
þegar fjölskyldurnar fóru í bíltúr
á sunnudögum. Því urðu þær
nokkuð tíðar ferðirnar austur á
Laugarvatn í heimsókn til Árna
og Hjördísar. Við systkinin feng-
um líka stundum að dvelja hjá
þeim um tíma. Þá var farið á ára-
bát út á vatn að veiða silung, sem
síðan var borðaður með bestu
lyst. Oft fór Árni með okkur upp í
íþróttakennaraskóla þar sem við
fengum að leika okkur í íþrótta-
salnum eða fara í sundlaugina.
Þá dvöldum við bróðir minn í
mánuð hjá þeim þegar systir
okkar fæddist.
Hús Árna og Hjördísar á
Laugarvatni var sérlega fallegt.
Í öðrum enda stofunnar var stórt
blómabeð með alls kyns plöntum
en inn á milli þeirra afar fallegir
steinar, kuðungar og fleira úr
náttúrunni sem naut sín svo vel
þarna í skeljasandinum. Þarna
sat ég oft á gólfinu við þetta
blómabeð og naut þess að horfa á
þetta allt. Í kjallaranum var
heimavist stúlknanna sem voru á
íþróttakennaraskólanum. En
drengirnir bjuggu í litlu timbur-
húsi þar rétt hjá. Umhverfið í
kring fannst mér líka alltaf æv-
intýri líkast. Þarna var Laugar-
vatnið sjálft rétt hjá húsinu og
gufuhverinn þar sem við fengum
að fara með þeim að baka rúg-
brauð sem grafið var niður í
sandinn og sótt aftur eftir sólar-
hring. Betra brauð var varla
nokkurs staðar hægt að fá. Þá
var sundlaugin mikið notuð. Þar
lærðum við systkinin að synda
hjá krökkunum á íþróttakenn-
araskólanum, þegar þau voru að
æfa sig í sundkennslu á vorin. Á
kvöldin settist svo Hjördís stund-
um við píanóið og kenndi okkur
aragrúa af lögum, vísum og bæn-
um. Ég man enn í dag hvað mér
fannst þetta skemmtilegar
stundir.
Einn er sá hlutur í eigu minni
sem er mér hvað kærastur. Það
er servéttuhringur úr silfri sem
Árni gaf mér í skírnargjöf. Á lít-
inn miða inni í öskjunni skrifaði
Árni með fallegu rithöndinni
sinni:
„Gæfunnar hendur þig geymi
um gleðina og friðinn þig dreymi.“
Þetta læt ég verða mín loka-
orð.
Ég votta Hjördísi, Árna, Dóru
og börnunum innilega samúð.
Dýrleif Egilsdóttir.
Mig langar til að minnast Árna
með nokkrum orðum. Ég kynnt-
ist þeim mætu hjónum Árna og
eftirlifandi eiginkonu hans Hjör-
dísi fyrir um það bil 20 árum þeg-
ar dóttir mín Dóra giftist syni
þeirra Árna. Þetta voru góðir
tímar, við hittumst oft og áttum
góðar stundir saman, fórum í
ferðalög á haustin til að tína ber,
en þau hjón voru með ólæknandi
berjadellu eins og ég. Árni var
mjög hógvær maður og hafði
góða nærveru, aldrei heyrði ég
hann hallmæla nokkrum manni.
Börnum dóttur minnar af
fyrra hjónabandi, þeim Agli og
Agnesi, fagnaði hann jafn inni-
lega og sonarsyni sínum, Árna
Hauki. Vil ég þakka af alhug fyr-
ir það. Elsku Hjördís, missir
þinn er mikill. Ég sendi þér, syni
ykkar, tengdadóttur og barna-
börnum innilegar samúðarkveðj-
ur. Kveð Árna með söknuði og
óska honum góðrar heimkomu.
María Guðmundsdóttir.
Kveðja frá Íþrótta- og
heilsufræðibraut HÍ
á Laugarvatni
Látinn er Árni Guðmundsson,
fyrrverandi skólastjóri Íþrótta-
kennaraskóla Íslands á Laugar-
vatni. Ötult lífsstarf Árna beind-
ist fyrst og fremst að því að efla
og styrkja menntun íþróttakenn-
ara á Íslandi. Alla tíð barðist
Árni fyrir aukinni menntun
þeirra, færði námið úr einu ári í
tvö og vann að því að koma nám-
inu á háskólastig sem og varð um
það bil sem hann hætti störfum
sökum aldurs. Sem dæmi um
framsýni og atorku Árna þá var
hann frumkvöðull í að láta
byggja frábært fjölnota íþrótta-
hús, sundlaug, fullkominn keppn-
isvöll fyrir knattspyrnu og frjáls-
íþróttir og fleira sem enn stendur
fyrir sínu.
Við sem störfuðum með Árna
á Laugarvatni fengum að njóta
skýrrar leiðsagnar hans við
kennslu og alúð við nemendur.
Það var heiður að fá að starfa
með Árna og framfylgja síðan
hugsjónum hans.
Hjördísi, Árna og fjölskyldu
sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur.
Hafþór B. Guðmundsson,
námsbrautarstjóri.
Árni
Guðmundsson
Elsku mamma
mín. Það er erfið-
ara en tárum taki
að þú sért farin og
að hugsa til þess að geta ekki
hringt í þig, hitt þig, faðmað og
spjallað. Ég þakka nú fyrir
þann tíma sem við vorum sam-
an í Gautaborg síðustu vikurnar
þínar og að hafa getað verið til
staðar fyrir þig. Þetta var erf-
iður tími en það komu líka góð-
ar stundir sem ég þakka fyrir,
nú þegar ég hef þig ekki lengur
hjá mér. Við spjölluðum saman
og skipulögðum það sem við
ætluðum að gera þegar við
Heiðrún Guðbjörg
Alfreðsdóttir
✝ Heiðrún Guð-björg Alfreðs-
dóttir fæddist 10.
september 1946.
Hún lést 25. febr-
úar 2016. Útför
Heiðrúnar fór fram
18. mars 2016.
kæmum heim aftur
og það var svo ná-
lægt því að það
tækist, aðeins 10 til
14 dagar í heimferð
þegar kallið kom
skyndilega. Símtal-
ið sem ég fékk um
nóttina er það erf-
iðasta sem ég hef
fengið. Þú varst
farin og það voru
þung og erfið spor
að fara heim án þín elsku
mamma mín. Það er örlítil
huggun að nú líður þér vel og
þjáningarnar sem þú hafðir
gengið í gegnum í allt of mörg
ár loksins á enda. Elsku
mamma mín. Ég vil þakka þér
fyrir að hafa alltaf verið til stað-
ar fyrir mig og fyrir allt það
sem þú hefur gert fyrir mig og
mína. Megi algóður guð vaka
yfir þér og þú verður ætíð í
huga okkar. Börnin mín og fjöl-
skyldur þeirra biðja fyrir
kveðju til þín og minnast þín
sem þeirrar kærleiksríku ömmu
og langömmu sem þú ætíð varst
þeim. Hvíl í friði elsku mamma
mín. Þín dóttir að eilífu,
Friðfinna Lilja
(Lilla).
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Kvödd hefur verið yndisleg
vinkona mín og frænka eftir
erfið veikindi.
Það var árið 2005 sem ég
kynntist Heiðrúnu á ríkisspít-
alanum í Danmörku en þar lág-
um við vegna veikinda okkar. Í
fyrstu vissum við ekki af skyld-
leika okkar en hann kom í ljós
við nánari kynni. Heiðrún var
alltaf glöð og kát, alveg sama
hvernig á stóð vegna veikinda
hennar.
Oft gisti hún hjá mér og fjöl-
skyldu minni þegar hún þurfti
að leita til læknis í Reykjavík
og iðulega kom hún með fal-
legar prjónagjafir handa
ömmustelpunum mínum og
mér, því Heiðrún var sí-prjón-
andi fram á síðasta dag. Oft
hittumst við vinkonurnar fjórar
sem erum allar samskonar líf-
færaþegar. Það verður því
skarð fyrir skildi þegar Heiðrún
er ekki með okkur næst þegar
við hittumst.
Í sumar fór ég og systur
mínar ásamt nöfnu minni sex
ára gamalli í heimsókn til Heið-
rúnar og Símonar að Bæ á
Höfðaströnd en þar dvöldum
við í fimm daga og nutum mik-
illar gestrisni þeirra hjóna og
skemmtum okkur vel en það
eru ógleymanlegir dagar.
Hennar er sárt saknað af
mér, systkinum mínum og fjöl-
skyldu minni.
Við viljum senda Símoni og
fjölskyldu hans ásamt móður
hennar innilegar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning
hennar.
Erla Sölvadóttir
og fjölskylda.
á Hótel Borg
Hlý og persónuleg þjónusta
Hótel Borg | Pósthússtræti 11| Sími 578-2020