Morgunblaðið - 17.11.2016, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2016
✝ SigurbjörgSkagfold
Kristinsdóttir
fæddist 26. októ-
ber 1929 á Siglu-
firði. Hún lést á
Landspítalanum
11. nóvember
2016.
Foreldrar Sig-
urbjargar voru
Kristinn Sæmunds-
son, f. 1901, d.
1957, verkamaður frá Ólafs-
firði og Aðalheiður Svein-
björnsdóttir húsmóðir úr
Skagafirði, f. 1898, d. 1981.
Systir Sigurbjargar er Hlíf
Skagfold og býr hún í Finsp-
ang í Svíþjóð. Hlíf var gift
Svan Magnússyni málarameist-
alheiður Kristín Frantzdóttir,
f. 28. febrúar 1949, hún á syn-
ina Finnbjörn Ragnar, f. 1969,
og Pétur Gísla, f. 1973, og
barnabörn hennar eru sex. 2)
Pétur Ingi Frantzson, f. 6.
mars 1955, er giftur Sigríði El-
ísabetu Sigmundsdóttur, f. 9.
mars 1964. Pétur á tvo syni, þá
Frantz, f. 1982, og Jón Guðna,
f. 1985, og Elísabet á fjögur
börn, þau Erling Bjarna, f.
1981, Geir, f. 1987, Diljá Ösp, f.
1990, og Gígju, f.1996. Saman
eiga þau síðan níu barnabörn.
3) Jón Þórir Frantzson, f. 9.
apríl 1961, er kvæntur Elfu
Dögg Þórðardóttur, f. 11. júní
1972, saman eiga þau þrjú
börn: Arnór, f. 1997, Söndru, f.
2000, og Einar Dag, f. 2006.
Fyrir átti Jón soninn Birki, f.
1986, móðir hans er Kristín Jó-
hannsdóttir. Birkir á eitt barn.
Útför Sigurbjargar Skag-
foldar fer fram frá Áskirkju í
dag, 17 nóvember 2016, klukk-
an 13.
ara, f. 1930, d.
2005, saman áttu
þau þrjú börn:
Magnfríði Hafdísi,
f. 1950, Kristin, f.
1955, d. 1994, og
Aðalheiði, f. 1959.
Yngsta systir var
Sigríður Skagfold,
f. 1935, d. 1936.
Eftirlifandi eig-
inmaður Sigur-
bjargar er Frantz
Pétursson, fæddur í Kirkjubæ
við Laugarnesveg í Reykjavík,
5. maí 1930. Foreldrar Frantz
voru þau Pétur Þorgrímsson
og Ísafold Helga Björnsdóttir.
Frantz og Sigurbjörg gengu í
hjónaband þann 24. júlí 1950.
Börn þeirra hjóna eru: 1) Að-
Mamma mín, þú varst besta
mamma í heimi!
Hvernig er hægt að kveðja
mömmu sína sem er svo ljóslif-
andi, hress og kát í afmælinu
sínu núna fyrir þrem vikum.
Mamma mín, þú varst alltaf
til staðar sama á hverju gekk,
ég á þér svo mikið að þakka í
gegnum árinn. Ég var kannski
ekki auðveldasta barnið þitt,
fastagestur á slysavarðstofunni
og það hefur eflaust reynt á þig
að ef einhver grátur eða vein
heyrðust utan af götu var vitað
mál hver það var, annaðhvort
fastur putti í reiðhjólakeðjunni,
gat á höfði eða eitthvað álíka.
Það eru mörg minningarbrotin
sem flugu um kollinn þegar ég
hélt í hönd þína núna síðustu
vikur og er mér minnisstæð
hringferðin sem við fórum í, ég,
þú og pabbi, þar sem stoppað
var á mörgum skemmtilegum
stöðum og meðal annars á
steinasafninu hennar Petru á
Stöðvarfirði og ætluðum við
pabbi aldrei að ná þér þaðan út,
svo gaman var hjá ykkur stelp-
unum. Þú heillaðist af Mjóafirði
þó svo að þér litist ekkert á veg-
slóðann þar niður eftir. Og ég
man hvað þú gast hlegið að
pabba sem sat aftur í þegar
hann var að segja mér til um
keyrslulag niður Hellisheiði
eystri. Færeyjaferðin er mér
ógleymanleg og mamma mín, ég
ætla ekkert að telja upp allt sem
við brölluðum þar og alls ekki
þegar þú varst tekin í tollinum.
Mamma mín, ég gleymi aldrei
svipnum á þér þegar við Lísa
giftum okkur öllum að óvörum
og presturinn bað þig að koma
með pokann sem þér var treyst
fyrir og máttir ekki kíkja í en í
honum voru hringarnir. Þú rétt-
ir mér pokann hlæjandi og sagð-
ir „Vitleysingurinn þinn“ en það
hefur þú ansi oft sagt við mig
hlæjandi í gegnum árin.
Mamma mín, nú þegar jólin
nálgast verður mér hugsað til
fyrstu jólanna okkar Lísu hér í
Hveragerði sem þið deilduð með
okkur og voru það ein mín bestu
jól.
Ég gæti endalaust talið upp
skemmtilegar minningar en við
ræðum um þær seinna, mamma
mín.
Mamma mín, hjartað mitt er
fullt af söknuði og þakklæti til
þín. Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og börnin.
Saknaðarkveðja.
Þinn sonur
Pétur Ingi.
Faðmlag, kossar, væntum-
þykja, hlý orð, hvatning, hlátur,
jákvæðni og fordómaleysi, allt
þetta saman komið í einni konu.
Elsku mamma, söknuðurinn er
ólýsanlegur, lífið mitt og nánast
allra sem ég þekki er samofið
þínu. Það er ekkert sem getur
fyllt tómið sem er nú í hjarta
mínu annað en minningar,
minningar um konu sem kenndi
mér allt fram á síðasta dag
hvernig maður á að lifa lífinu.
Ég viðurkenni það fúslega og
stoltur að ég er 55 ára gamall
mömmustrákur. Allt mitt líf hef
ég átt öruggt skjól hjá þér. Þeg-
ar ég byrja að rifja upp líf mitt
eruð þið pabbi eiginlega alls
staðar, hvort sem er í æsku eða
nú síðustu árin. Það er að ég
held svolítið merkilegt að þegar
ég hitti vini sem ég hef ekki hitt
í mörg ár spyrja þeir alltaf um
foreldra mína. Ástæðan er ein-
faldlega sú að heimilið ykkar
stóð alltaf öllum opið. Ég veit
ekki hvað þið pabbi hafið tekið
marga að ykkur í gegnum árin,
ef einhver missti ástvini, átti
ekki pening eða þurfti einhverja
aðstoð þá var það bara sjálfsagt
að segja já, verið velkomin.
Börnin mín fjögur hafa öll svo
góðar minningar um hana
ömmu og nú er afi búinn að lofa
þeim yngsta að haldinn verði
sérstakur pönnukökudagur, þá
ætlum við að hittast og minnast
þín. Við munum aldrei geta gert
pönnukökur eins og þú en við
munum viðhalda góðum minn-
ingum og reyna að innræta og
kenna eins og þú. Þinn sonur,
Jón Þórir.
Í dag verður ástkær tengda-
móðir mín lögð til hinstu hvílu.
Með nokkrum fátæklegum orð-
um langar mig til að minnast
hennar. Siddí, eins og hún var
jafnan kölluð, var lítil, nett og
óskaplega falleg kona en jafn-
framt svo stór og sterk. Það var
fyrir tíu árum þegar ég og Pétur
minn tókum saman að ég hitti
þau Siddí og Frantz í fyrsta sinn
og er ég afskaplega þakklát fyr-
ir þennan stutta en þó vel nýtt-
an tíma sem við áttum saman.
Siddí og Frantz hafa alltaf lagt
mikla rækt við fjölskyldu sína
og ef það var veisla voru þau
mætt því tengdamamma elskaði
veislur. Mér er minnisstætt
þegar þau, 85 ára gömul, lögðu í
svaðilför austur á Úlfljótsvatn í
blindbyl og fárviðri til að fagna
með mér fimmtugsafmæli mínu
um kvöldið. Sjálf var ég stödd í
Reykjavík þegar tilkynning
barst um að verið væri að loka
heiðinni þannig að það var ekk-
ert annað að gera en að drífa sig
austur og komst ég við illan leik
að Litlu Kaffistofunni, legg bíln-
um og stekk inn og verð ég að
segja að sjaldan hef ég verið
eins hissa að hitta nokkrar
manneskjur eins og tengdafor-
eldra mína, sem sátu þarna og
tóku á móti mér, tengdapabbi
skælbrosandi og tengdamamma
eins og drottning með sitt hvíta
hár uppsett og fín rétt eins og
ekkert amaði að veðrinu sem
geisaði úti og sagði við mig:
„Lísa mín, við verðum að fá far
með þér.“ Í stuttu máli kom-
umst við klakklaust austur í Úlf-
ljótsskála í tíma með aðstoð
björgunarsveitarmanna og
slógu þau tengdaforeldrar mínir
ekki slöku við í dansinum þá um
kvöldið.
Siddí var mikil garðyrkju-
kona sem elskaði að liggja í beð-
unum og reyta arfa og gera fínt í
kringum sig og nú síðustu ár í
Reykjahlíð, sumarbústaðnum á
Ólafsfirði, sem skartar fallegum
lystigarði með fjölbreyttum
trjá- og blómategundum sem
hún sjálf hefur gróðursett.
Elsku Siddí mín, ég sagði þér
það kannski ekki en ég vona þó
svo innilega að þú hafir fundið
hvað mér þótti óskaplega vænt
um þig og bar mikla virðingu
fyrir þér og þá fyrst og fremst
fyrir það að aldrei var hægt að
sjá eða finna hvort börnin mín
væru blóðtengd þér eða ekki, öll
voru þau ömmubörnin þín og
svo líka hvernig þú tókst á móti
mér.
Elsku tengdamamma, ég
kveð þig með söknuði og þakk-
læti. Þín,
Sigríður Elísabeth.
Elsku Siddý amma mín, nú
þegar þú ert komin til Guðs
finnst mér eins og ég eigi eftir
að þakka þér fyrir svo margt og
mikið. Alla dagana sem þið
Frantz afi á Hofteignum tókuð á
móti mér úr skólanum. Þá beið
oft eftir mér kaffi og homeblest-
kex sem við mauluðum saman.
Ekki gleymi ég heldur þeim ótal
mörgu ísblómum sem ég fékk
hjá þér, ekki síst ef ég var eitt-
hvað dapur. Þeim fylgdi alltaf
heilræði og huggun. Það er svo
ljúft að hugsa til þeirra stunda
þegar við lágum eins og klessur
og horfðum á Leiðarljós í sóf-
anum inni í sjónvarpsherbergi.
Að ekki sé minnst á hvernig þú
stjanaðir í kringum okkur börn-
in þegar við komum í heimsókn.
Þú sagðir einu sinni við mig að
ég mætti eiga allt nammi sem ég
fyndi og auðvitað vissum við
bæði að þú faldir suðusúkkulað-
ið alltaf í neðstu skúffuni. Ég
veit, amma mín, að þú ert löngu
búin að fyrirgefa mér það, þeg-
ar þú sendir mig sjö ára polla út
í búð að kaupa mjólk með fimm
hundruð kall. Ég keypti mjólk
fyrir allan peninginn og þurfti
að fara tvær ferðir með alla
pottana. Þá kom svipur á ömmu.
En nú játa ég loksins fyrir þér
að það var ég sem pissaði í
blómapottinn og klippti sokka-
buxurnar sem afi hjálpaði mér
að nota í háfana.
Og tíminn leið og alltaf voruð
þið afi jafn góð við mig og alltaf
var jafn gaman að heimsækja
ykkur á Dalbrautina og í
Reykjahlíð. Við erum líka afar
þakklát fyrir allar þær fjöl-
mörgu stundir sem þið áttuð
með okkur, Karen Ósk og börn-
unum okkar Bjarti Mána, Kar-
ítas Máísól og Snædísi Nótt.
Það var líka svo gaman þegar
þið afi komuð um daginn í af-
mælið hans Bjarts Mána. Þú
varst svo hlý og góð eins og
endranær. Það sást langar leiðir
að þú varst börnunum okkar
jafn góð langamma og mér sem
amma. Engan grunaði að þú
værir að fara frá okkur eftir
nokkra daga. Takk, amma mín,
fyrir að vera alltaf til staðar fyr-
ir alla og gefa eins og þú gafst af
þér til allra sem þekktu þig.
Ég veit að Guð varðveitir þig
og styrkir afa í sorginni, hann
hefur misst svo mikið. Það er
svo sorglegt að þurfa að kveðja
þig núna en yndisleg huggun í
því að rifja upp allar góðu minn-
ingarnar sem við geymum um
þig í hjarta okkar. Það er gott
að vita að börnin mín hafa eign-
ast svona góðan verndarengil.
Guð blessi þig, elsku amma
mín.
Frantz og fjölskylda.
Mikið lán og mikil gæfa fylgir
því þegar traust og sönn vinátta
flyst milli kynslóða. Þannig var
því farið með yndishjónin
Frantz Pétursson og Sigur-
björgu Kristinsdóttur, sem í
dag er kvödd hinstu kveðju og
hér eftir verður nefnd Siddý.
Þau voru vinafólk foreldra okk-
ar og tengdaforeldra, en Frantz
og Halldór voru starfsfélagar
hjá SVR í fjölda ára og spiluðu
saman í hljómsveit sem á árum
áður hélt skemmti- og danssam-
komur. Einnig hafði Frantz for-
göngu að stofnun Söngfélaga
SVR árið 1958, nú Strætókór-
inn. Það var á þeim vettvangi
sem samverustundir okkar voru
hvað ríkastar. Saman sungum
við karlarnir og konurnar voru
okkar sterku bakhjarlar og
aðdáendur og tóku þátt í kór-
starfinu af alúð og eindrægni.
Þar var Siddý fremst í flokki,
drottning kórsins, glæsileg bæði
til orðs og æðis. Hún var stolt
okkar á mannamótum, einkan-
lega á Norrænu mótunum í sín-
um glæsilega þjóðbúningi. Til
að minnast langrar vináttu og
þeim hjónum til heiðurs héldum
við systkinin þeim sið sem til
var stofnað af þeim hjónum að
efna til svokallaðs „Drottning-
arkvölds“ þar sem við gerðum
vel við okkur í mat, drykk og
söng einu sinni á ári. Þrátt fyrir
vaxandi aldur hélt Siddý glæsi-
leik sínum, kjarki og persónu-
töfrum allt fram í andlátið.
Margs er að minnast frá langri
vegferð með þeim hjónum. Of-
arlega í minni eru heimsóknirn-
ar til þeirra í sælureitinn í
Ólafsfirði, en þar reistu þau sér
sumarhús sem þau nefndu
Reykjahlíð. Einnig sú stund er
þau héldu upp á demantsbrúð-
kaup sitt í Félagsheimilinu
Tjarnarborg í Ólafsfirði 24. júlí
2009 og í framhaldi af því þegar
„Koníakssteinninn“, sem var
demantsbrúðkaupsgjöf og kom
úr Héðinsfjarðargöngunum, var
reistur við Reykjahlíð þremur
dögum síðar. Líkt og farfugl-
arnir stefndu þau hjón í norður
ár hvert um eða upp úr miðjum
júní og voru þar oftast fram yfir
berjatíð. Þar var gott að vera og
lognkyrru kvöldin í Ólafsfirði
eru engu lík. Nú er skarð fyrir
skildi þegar okkar yndislega
Siddý hefur hvatt þennan heim.
En það er huggun harmi
gegn að síðasti dagurinn í lífi
hennar var einstakur hamingju-
dagur því þá fagnaði hún 87 ára
afmæli sínu með börnum,
tengdabörnum, barnabörnum
og barnabarnabörnum. Fór síð-
an með eiginmanninum út að
borða á Lauga-ás og lauk deg-
inum með því að tala við systur
sína Hlín, sem býr í Svíþjóð.
Árla næsta morgun fékk hún al-
varlegt hjartaáfall og komst
ekki til meðvitundar eftir það.
Hún andaðist á Landspítalanum
í Fossvogi aðfaranótt 11. nóv-
ember. Við systkinin þökkum
Siddý fyrir gefandi vináttu,
elsku og alúð með eftirfarandi
orðum.
Á langri vegferð á veginum góða
vináttu gafst þú sanna en hljóða
með hógværð þú heillar oss öll.
Af alhug við þökkum elsku þína
einstakar minningarperlur skína
við þín hljómfögru hlátrasköll.
(Hafþór Jónsson)
Elsku Frantz, Aðalheiður,
Pétur, Jón og fjölskyldur. Okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi góður Guð blessa okkur
öllum dýrmætar minningar um
mæta konu. Hún hvíli í friði.
Þórhallur, Guðbjörg, Már,
Jóna, Hafþór og Lilja.
Siddý, elskuleg vinkona okk-
ar til margra áratuga, hefur
skyndilega kvatt þennan heim
okkur öllum vinum hennar að
óvörum, þrátt fyrir 87 árin sem
hún hélt upp á með fjölskyldu
sinni daginn áður en hún
kvaddi.
Hún var bæði líkamlega og
andlega hress, alltaf eins og
ung stúlka, kvikk, glæsileg, fal-
leg og alltaf vel tilhöfð. Siddý
var listakona og bar heimili
þeirra hjóna þess glöggt merki
um handverk og myndarskap
hennar hvar sem á var litið.
Ekki óraði okkur fyrir því er
við litum inn til þeirra hjóna
fyrir tveimur vikum að þetta
væri okkar hinsta samveru-
stund með henni.
Þau hjón voru alla tíð mjög
samstillt og einkenndist hjóna-
bandið af ástúð, virðingu og
elsku. Sýndi Frantzi okkur
ósjaldan flíkur sem hann hafði
keypt á hana enda haft alla tíð
einstakt fegurðarskyn og næmt
auga fyrir fallegum flíkum og
naut hún þess ríkulega.
Úr sjóði minninganna er af
svo mörgu að taka. Okkar
fyrstu kynni voru 1979 þegar til
stóð að endurreisa Strætókór-
inn, sem hafði legið niður um
nokkur árabil. Í framhaldi af
því var fyrirhuguð ferð til Berg-
en. Var þetta allt mjög spenn-
andi fyrir okkur yngri konurn-
ar, en hún var reynslubolti og
miðlaði okkur óspart af reynslu
sinni þar, sem hún hafði farið í
slíkar ferðir áður.
Hún lagði ríka áherslu á að
við tækjum þátt kórstarfinu
með eiginmönnum okkar. Og
eru ógleymanleg kaffikvöldin
sem við héldum hvert hjá öðru á
fyrstu árum okkar til fjáröflun-
ar fyrir kórstarfið.
Þarna hófust okkar óslitna
vinátta gegnum árin ásamt
ógleymanlegum ferðum okkar
bæði utan lands og innan, þeim
ævintýrum sem því fylgdi. Allt-
af bar Siddý af þar sem hún
skartaði sínu fegursta í íslensk-
um búningi og þau hjón vöktu
hvarvetna athygli fyrir glæsi-
leik, jákvæðni og hressilegt við-
mót.
Verður hennar sárt saknað
ásamt öðrum félögum sem
fallnir eru frá úr þessum fé-
lagsskap. Blessuð sé minning
þeirra allra.
Elsku Frantzi minn, við vott-
um þér og fjölskyldunni þinni
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Eygló og Reynir.
Sigurbjörg Skag-
fold Kristinsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elskulega vinkona.
Þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar okkar frá
barnæsku til elliáranna.
Er hinsti svefninn hjarta stöðvar
mitt,
herra, sál mín þráir ríki þitt.
Í arma þína andinn glaður flýr,
um eilífð sæll í návist þinni býr.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
María Sigríður
(Didda á Tjörn).
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
VIGDÍS HALLGRÍMSDÓTTIR NILSSON
kennari,
Karlsborgsvägen 235,
Märsta, Svíþjóð,
lést fimmtudaginn 10. nóvember.
.
Lars Gustav Nilsson,
Gustav Nilsson, Beate Nilsson,
Sven Nilsson,
Þorsteinn Hallgrímsson.
Okkar kæri bróðir, mágur og frændi,
ÞORBJÖRN BERGSTEINSSON
frá Ási í Fellum,
lést á hjúkrunarheimilinu Dyngju á
Egilsstöðum 10. nóvember. Hann verður
jarðsunginn laugardaginn 19. nóvember
klukkan 11. Athöfnin fer fram frá Egilsstaðakirkju en jarðsett
verður á Ási. Þeim sem vilja minnast hans er vinsamlega bent á
styrktarsjóð HHF vegna Dyngju.
.
Jón Bergsteinsson, Birna Stefánsdóttir,
Ásta Magnúsdóttir
og systkinabörnin;
Guttormur, Óli og Bergsteinn Metúsalemssynir,
Margrét, Jón Rúnar og Bergsteinn Brynjólfsbörn,
Jón Steinar og Laufey Jónsbörn
og fjölskyldur.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar