Morgunblaðið - 17.11.2016, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2016
✝ Ólafur IngiRósmundsson
fæddist í Reykjavík
27. desember 1941.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 3.
nóvember 2016.
Foreldrar hans
voru Rósmundur
Tómasson bifreiða-
stjóri, f. 20. febr-
úar 1913, d. 24.
október 1976, og Berga Guð-
ríður Ólafsdóttir húsfreyja, f.
21. júní 1919, d. 13. ágúst 2007.
Systur Ólafs Inga voru Guðrún
Rósmundsdóttir húsfreyja, f.
13. mars 1947, d. 31. mars
1995, og Birgitta Rósmunds-
dóttir húsfreyja, f. 15. júní
1961.
hildur Dóra Elíasdóttir, f. 12.
júlí 1991, Halldór Ingi Elíasson,
f. 1. október 1996. 2) Ólafur
Már Ólafsson endurskoðandi, f.
9. mars 1968, giftur Sigríði
Stefaníu Óskarsdóttur flug-
freyju, f. 17. janúar 1971. Börn
þeirra eru Védís Rún, f. 1. mars
2002, og Viktor Bjarki, f. 4. júní
2008. 3) María Erla Ólafsdóttir
félagsliði, f. 8. ágúst 1979.
Ólafur Ingi ólst upp í Reykja-
vík. Hann lauk námi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1961 og Cand. oecon. frá Há-
skóla Íslands árið 1966. Ólafur
Ingi var starfsmaður endur-
skoðunardeildar Landsbankans
frá árinu 1962 og síðar kerf-
isfræðingur í rafreiknideild
bankans. Árið 1974 hóf Ólafur
störf sem framkvæmdastjóri
kerfissviðs Reiknistofu bank-
anna og síðar sem innri endur-
skoðandi, þar til hann lauk
starfsævi sinni.
Ólafur Ingi verður jarðsung-
inn frá Langholtskirkju í dag,
17. nóvember 2016, klukkan 13.
Ólafur Ingi gift-
ist 14. desember
1963 Karítas Har-
aldsdóttur hús-
freyju, f. 8. janúar
1944. Foreldrar
hennar voru Har-
aldur Jónsson
prentari, f. 18. júní
1888, d. 9. sept-
ember 1977, og
Guðrún Ragnhild-
ur Guðmundsdótt-
ir, f. 17. janúar 1906, d. 12.
október 1984. Börn þeirra: 1)
Alda Rós Ólafsdóttir, f. 1. ágúst
1964, d. 17. október 2016, eft-
irlifandi eiginmaður hennar er
Elías Guðmundsson húsasmíða-
meistari, f. 14. febrúar 1964.
Börn þeirra eru: Elín Rut Elías-
dóttir, f. 12. júlí 1989, Ragn-
Elsku pabbi minn, við höfum
átt margar góðar stundir í gegn-
um tíðina. Það er ekki hægt að
hitta á traustari mann til að reiða
sig á og í gegnum samskipti okk-
ar hefur alltaf verið hægt að
treysta ráðum þínum og aðstoð.
Það var sama hversu mikið þér
fannst ég fara út úr réttum far-
vegi, sérstaklega á unglingsár-
um, alltaf varstu þétt við bakið á
mér. Það er gott að búa við al-
gjört öryggi þegar maður vex úr
grasi.
Pabbi fæddist þann 27. desem-
ber 1941 og var því steingeit. Það
segir um steingeitina að sá sé
jarðbundinn og leggi áherslu á að
ná áþreifanlegum árangri og
standa traustum fótum í tilver-
unni. Þetta átti svo sannarlega
við um pabba. Ef pabbi ákvað að
gera eitthvað vildi hann láta
athöfn fylgja orðum. Hann var
alltaf raunsær og var tiltölulega
laus við óskhyggju.
Við systkinin ólumst upp í
þessum trausta farvegi. Okkur
voru allar leiðir færar vegna þess
að við höfðum öruggt bakland í
pabba og mömmu. Dugnaður var
þeim eðlislægur og ekkert verk-
efni óviðráðanlegt fyrir fram. Á
upphafstímum upplýsingatækn-
innar vann pabbi ákveðið braut-
ryðjandastarf við uppbyggingu á
Reiknistofu bankanna. Þegar
tölvur voru ekki til og fáir veltu
hlutverki þeirra fyrir sér til
framtíðar þurfti orkumikla ein-
staklinga til að koma þannig
tölvutengdu upplýsingartækni-
fyrirtæki á laggirnar. Einhverja
með sterka ábyrgðarkennd sem
leyst geta hvert mál af kostgæfni
og fullkomnunarþörf. Enda tókst
vel til og starfaði pabbi lengi í
Reiknistofu bankanna, fyrst sem
kerfisfræðingur og síðar sem
innri endurskoðandi félagsins.
Jafnvel það starf, að vera innri
endurskoðandi, var nánast
óþekkt og tókst pabbi því enn og
aftur á hendur að sinna starfi
sem móta þurfti til framtíðar.
Pabbi átti góða starfsævi og var
stoltur af því verki sem hann
vann.
Pabbi var barngóður og vildi
allt fyrir alla gera. Ábyrgðar-
kennd hans var mikil og tók hann
mikinn þátt í námi þeirra sem í
kringum hann voru. Hann gat
leiðbeint öllum í náminu með eig-
in visku en ef honum fannst hann
ekki geta útskýrt nógu vel eða
þurfa að vita meira sjálfur tók
hann sig til og lærði námsefnið til
að geta miðlað því áfram til ann-
arra. Þannig var hann langt kom-
inn í hjúkrunarfræði undir það
síðasta vegna þess að barnabarn-
ið hans var í þannig námi. Að
þýða námsefnið yfir á íslensku til
að auðveldara væri að lesa það
fyrir aðra var ekkert tiltökumál í
hans augum.
Við fjölskyldan ferðuðumst
mikið og kannski meira en vani
var á þeim árum. Ferðalögin
voru innanlands og erlendis og
mínar minnisstæðustu ferðir
voru með kórum Langholts-
kirkju á Íslendingaslóðir til Kan-
ada og víðar. Við fengum ótrú-
lega mikil tækifæri til að sjá
heiminn þegar ferðalög erlendis
voru ekki daglegt brauð.
Pabbi var lengi slæmur af slit-
gigt en þráaðist við að segja frá
líðan sinni, hann var líklega
miklu veikari vegna þess og ým-
issa annarra kvilla löngu áður en
við áttuðum okkur á því. Aldrei
að kveinka sér og ástæða þess
var að hluta til sú að erfitt var
fyrir pabba að upplifa erfiðleika
dóttur sinnar sem einnig féll frá
fyrir skömmu. Við fundum
hvernig mótstaðan minnkaði
hratt þegar hún féll frá og var
sem baráttukrafturinn hyrfi við
þau tíðindi. Það er erfiðara en
hægt er að lýsa að standa bjarg-
arlaus hjá þegar svona atburðir
eiga sér stað en nú eruð þau sam-
einuð á ný á góðum stað. Það er
gott til þess að hugsa á þessum
tíma.
Ég á margar góðar minningar
frá fyrri tíma sem geymast vel í
hjarta mínu. Hvíl í friði, elsku
pabbi.
Þinn sonur
Ólafur Már Ólafsson.
Það er ómetanlegt að eignast
góða tengdaforeldra og ekki
sjálfgefið. Ég get með sanni sagt
að Óli Rós hafi verið góður
tengdapabbi. Hann tók vel á móti
mér þegar ég kom inn í fjölskyld-
una fyrir rúmum 15 árum og hef-
ur reynst mér og fjölskyldu
minni vel alla tíð.
Við erum bæði steingeitur og
steingeitin segir oft að hún hafi
engan áhuga á því að stjórna,
hún vilji einungis hjálpa og viti
stundum betur en aðrir hvernig
best sé að vinna ákveðin verk,
þarna vorum við nokkuð lík en
fórum þó misjafnar leiðir í út-
færslunni.
Óli Rós var endalaust hjálp-
samur og kom því vel til skila að
hann vildi hjálpa. Eljan og þol-
inmæðin í honum að hjálpa börn-
unum sínum og síðar barnabörn-
unum í náminu er aðdáunarverð
og búa þau að því alla tíð.
Það var ýmislegt sem ég
komst upp með að gera við
tengdó frekar en aðrir eins og að
plokka eitt og eitt villihár á milli
augna og drekka fínasta koníakið
hans en að mega kalla hann
„gamla“ var af og frá, honum
fannst það bara ekki eiga við þar
sem hann væri alls ekki orðinn
gamall og þar við sat.
Eitt af okkar sameiginlega
áhugamáli var að leysa Mogga-
krossgátuna. Endalaust gat ég
spurt hann þegar mig rak í vörð-
urnar en það var ósjaldan sem ég
stolt sendi honum SMS af full-
kláraðri krossgátu á sunnudags-
morgni með orðunum „búin“ en
þá kom til baka frá honum um
hæl „löngu búinn“. Hann var
glettinn hann Óli og hagyrtur og
á góðum stundum átti hann það
til að lesa upp fyrir okkur stökur
sem hann hafði ort og skildi okk-
ur jafnvel eftir með efri part sem
við áttum svo að botna.
Hann var kannski ekki sá fljót-
asti á fæti enda slitgigtin alltaf að
stríða honum, eins og hann orðaði
það sjálfur, en hann fór þangað
sem hann vildi fara. Minningarn-
ar með honum í útlöndum eigum
við nú og varðveitum í hjörtum
okkar og með sól í sinni því best
fannst honum að vera þar sem
sólin skein.
Undanfarnir mánuðir hafa
reynst okkur fjölskyldunni hans
erfiðir þar sem við höfuð staðið
hjálparlaus hjá og horft upp á
ástvini glíma við erfið veikindi.
Það var ekki í hans anda að ein-
hver hefði áhyggjur af honum og
vildi hann allra helst að lífið gengi
áfram sinn vanagang. Sannarlega
gerir það það en það er erfiðara
en tárum taki að horfa á eftir Óla
Rós, tengdapabba mínum og
dóttur hans Öldu Rós, mágkonu
minni með svo stuttu millibili. Ég
trúi því að nú sé hann kominn til
hennar þar sem enginn er sárs-
aukinn og alltaf er bjart og hlýtt
og þaðan fylgjast þau með fólkinu
sínu og halda verndarhendi yfir
því. Það er okkar að halda í minn-
ingarnar um yndislegt fólk og
miðla þeim áfram til litlu
barnanna sem eru á leiðinni inn í
líf okkar á þessum erfiðu tímum.
Takk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Sigríður St. Óskarsdóttir.
Þegar ég sest niður og skrifa
minningargrein um afa minn
kemur fyrst upp í huga minn
hvað hann var stríðinn og hjálp-
samur. Afi hringdi hvern einasta
1. apríl og reyndi allt til þess að
láta mig hlaupa hann og það tókst
í 1-2 skipti og hann hló sig alveg
máttlausan, honum fannst hann
svo fyndinn, ég man þetta eins og
það hafi gerst í gær. Einnig var
afi rosalega góður á bókina og
alltaf til í að aðstoða mig. Ef hann
vissi ekki neitt um fagið bað hann
um bókina og las hana alla, settist
svo niður og kenndi mér þangað
til ég kunni fagið. Það átti líka við
um stærðfræðina, sem mér hefur
alltaf reynst mjög erfið, hann
reiknaði dæmið aftur og aftur
þangað til hann fékk réttu út-
komuna og sýndi mér svo hvernig
ætti að gera dæmið. Þeir voru
örfáir sveitarúntarnir sem þú
fórst með okkur barnabörnin þín
í og ömmu í gegnum tíðina, þér
fannst ekkert skemmtilegra en
að keyra um sveitirnar í yndis-
legu veðri. Þú og amma komuð
líka á hverjum laugardegi um
verslunarmannahelgina upp á
Flúðir með eplakökur og með því,
borðuðuð með okkur kvöldmat-
inn og keyrðuð svo aftur í bæinn,
þér fannst nefnilega aldrei leið-
inlegt að keyra um sveitirnar af
hvaða tilefni sem var. Afa var
einnig margt til lista lagt og gerði
hann ófá gullfalleg málverk sem
hann gaf svo í jólagjafir til
barnanna sinna og barnabarna.
Það var rosalega skrítin tilfinn-
ing og erfið að þurfa að kveðja
þig tveimur vikum eftir að
mamma, dóttir þín, kvaddi þenn-
an heim allt of snemma. En þú
hefur viljað fara í hvíldina með
henni og ég trúi ekki öðru en þið
séuð á sólarströnd í steikjandi
hita núna að njóta ykkar saman,
laus við veikindin og kvalirnar
sem fylgdu.
Allar þær minningar sem ég á
um þig, elsku afi minn, verða í
hjarta mínu alla tíð. Hugsaðu vel
um mömmu fyrir okkur, við mun-
um sakna ykkar sárt.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir.
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þó sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þitt barnabarn,
Elín Rut.
Elskulegi afi minn.
Það er virkilega sárt að hugsa
til þess að þú sért farinn. Það
huggar mig þó að þú sért kominn
til mömmu og að þér líði mun
betur en þér gerði hér hjá okkur
undir það síðasta. Þið hugsið vel
um hvort annað og takið á móti
okkur hinum þegar okkar tími
mun koma. Þú varst alltaf svo
skemmtilegur og góður. Þú hafð-
ir einstakan hæfileika að stríða
okkur barnabörnunum þínum og
fannst þér fátt skemmtilegra. Ég
mun aldrei gleyma því þegar þú
og amma fóruð sér ferð fyrir mig
út í búð vegna þess að þið vissuð
að ég væri að koma í heimsókn
svo þið ættuð nú örugglega til
harðfisk fyrir mig, þér fannst nú
ekki hægt að ég kæmi og þið ætt-
uð hann ekki til. Ég hlakkaði allt-
af rosalega til að koma til þín og
ömmu og gista hjá ykkur því þið
stjönuðuð svo mikið við okkur og
vilduð allt fyrir okkur gera. Þú
vildir samt meina að ég væri
voðalega hávær og að þú fengir
illt í eyrun en samt varstu ávallt
tilbúinn að taka á móti mér. Þú
studdir mig í öllu sem ég tók mér
fyrir hendur og reyndir að hjálpa
mér á allan mögulega máta sem
þú gast. Þú meira að segja tókst
þig til þegar ég skráði mig í klás-
us í hjúkrunarfræði og þýddir
fyrir mig eina bókina sem ég
skildi lítið í, svo kenndirðu mér
hana með glæsibrag þannig að ég
komst auðvitað áfram. Þú varðst
svo ólýsanlega stoltur og ánægð-
ur þegar ég var hjá þér og fékk
fréttirnar að ég væri komin í
gegn. Þú varst alltaf mikilvægur
hluti af lífi mínu og munt ávallt
vera það. Þú varst ofboðslega
stoltur þegar ég eignaðist Kar-
ítas Öldu og gerði þig að langafa.
Mér fannst virkilega gaman að
fylgjast með því hvað þú lagðir
þig mikið fram í því að reyna að
fá langafabarnið til þess að tala
við þig. Þú hafðir einnig orð á því
þegar hún kom til þín upp á spít-
ala að hún stytti dagana töluvert.
Þú sýndir strax frá fyrsta degi
skilyrðislausa ást í garð langafa-
barnsins þíns og fann ég alltaf
þegar við litum við hvað heim-
sóknirnar skiptu þig miklu máli.
Þú varst einstakur maður og
hafðir mikið fram að færa þegar
kom að vitneskju en það sem mér
þótti sérstaklega skemmtilegt í
fari þínu var hversu lunkinn þú
varst að snúa út úr fyrir manni.
Alltaf þegar ég spurði hvort þú
nenntir að gera eitthvað fyrir
mig svaraðir þú að þú værir ekki
í neinu nennifélagi en þú gætur
nú samt alveg gert hlutina. Þú
hafðir að geyma einstakan per-
sónuleika og finnst mér virkilega
erfitt að segja með orðum hversu
miklu máli þú skiptir mig og
hversu mikið ég elska þig. Ég
sakna þín alveg ofboðslega mikið
og á rosalega erfitt með að
kyngja því að núna sértu farinn
og finnst mér virkilega erfitt að
ég muni aldrei sjá þig meira. Á
svona stundu er gott að eiga góð-
ar minningar og upplifðum við
margar góðar stundir. Þar stend-
ur sérstaklega upp úr Flórída-
ferðin okkar góða sem við fórum
í seinustu jól. Þú alveg ljómaðir
af gleði að geta farið með allri
fjölskyldunni þinni út og naust
tímans alveg til hins ýtrasta.
Minning þín mun lifa með mér
um ókomna tíð, ég vona að þér
líði betur þar sem þú ert núna afi
minn.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Ragnhildur Dóra Elíasdóttir.
Afi minn, Ólafur Ingi Rós-
mundsson, eða afi Óli eins og ég
kallaði hann alltaf. Við afi vorum
alltaf gott teymi og alltaf var
hann tilbúinn að hjálpa mér og
gera allt fyrir mig. Hann er
ásamt móður minni stór partur
af því hvernig mér gekk í gegn-
um grunnskóla og svo mennta-
skóla. Það skipti engu máli hvað
ég bað hann um hjálp með, ef
hann kunni það ekki, þá setti
hann sig inn í það og endaði á því
að hann kunni það betur en
kennarinn. Hann vildi allt fyrir
mann gera. Það sem situr svolítið
eftir hjá mér er að þegar hann lá
uppi á spítala og afmælið mitt
nálgaðist, þá spurði hann mig
hvað ég vildi í afmælisgjöf og ég
sagði við hann að það eina sem
skipti máli var að hann myndi
komast á lappir og labba fyrir
mig, það væri besta gjöfin. Hann
stóð við þau orð eins og alltaf, og
daginn eftir tók hann sig til og
labbaði tvisvar sinnum yfir dag-
inn. Hann stóð alltaf við það sem
hann sagði við mann og trúði svo
innilega á mann að maður lagði
sig alltaf 110% fram. Ég sakna
þín á hverjum degi, afi, og veit að
þið mamma vakið yfir okkur öll-
um og hugsið um okkur. Það
heldur á manni hlýju að hugsa
um allan tíman okkar saman og
Flórídaferðina sem við fórum öll
saman í.
Halldór Ingi Elíasson.
Elsku besti bróðir minn er lát-
inn. Ég á ekki til orð sem lýsa
sorg minni og fyrir nokkrum
dögum fór einnig elsku frænka
mín, dóttir þín, og nú ferð þú til
hennar. Lífið er stundum órétt-
látt. Ég sagði þér oft að ég elsk-
aði þig og þætti ótrúlega mikið
vænt um þig og þú sagðir það
sama um mig. Ótal góðar og
skemmtilegar minningar á ég frá
samvistum okkar og ég minnist
stríðni þinnar og hláturs með
bros á vör og tár á hvarmi. Ég
kveð þig með þessu ljóði:
Ljúfum ferli lokið er,
lífsins bók er skráð,
upp þú skerð af akri hér,
eins og til var sáð.
Til ljóssins heima lífið snýr,
langt með dagsverk þitt,
Drottinn sem þér bústað býr,
barnið þekkir sitt.
Í margra huga er minning skær,
og mynd í hjarta geymd.
Stöðugt okkur stendur nær,
stund sem ekki er gleymd.
Nú komið er að kveðjustund,
klökkvi hjartað sker,
gengin ertu Guðs á fund,
sem góður líknar þér.
(Kristján Runólfsson)
Þín systir,
Birgitta Rósmundsdóttir.
Óli Rósmunds. var eitt af sum-
arbörnunum á Búrfelli í Gríms-
nesi á árum áður. Þau öll eru
okkur systkinunum mjög eftir-
minnileg og ekki síst Óli, þar sem
fjölskylda hans tengdist okkur
sterkum vinaböndum, en foreldr-
ar Óla höfðu bæði verið starfandi
hjá okkur. Móðir hans, Berga
Ólafsdóttir, í nokkur sumur, en
faðir hans, Rósmundur Tómas-
son, frá unga aldri. Það voru því
miklir kærleikar með okkur öll-
um.
Óli var einstaklega ljúfur og
dagfarsprúður drengur, alltaf
tilbúinn að hjálpa til við hin
margvíslegu sveitastörf. Á Búr-
felli var tvíbýli og því margir
krakkar á báðum bæjum og voru
því sumarkvöldin og helgarnar
notaðar til leikja og íþrótta, og
gleymast þessar góðu stundir
seint. Óli var sérlega flinkur með
boltann hvort heldur var í fót-
bolta eða yfir. Hann átti frábæra
foreldra og tvær góðar systur.
Hann fékk því góðan stuðning til
náms og lauk viðskiptafræðiprófi
frá Háskóla Íslands og starfaði
lengst af hjá Reiknistofu bank-
ana.
Við systkinin frá Búrfelli
sendum fjölskyldu hans og ætt-
ingjum einlægar samúðarkveðj-
ur og minnumst góðs drengs.
Ragnheiður Pálsdóttir.
Ólafur Ingi
Rósmundsson
Móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR EYJÓLFSDÓTTIR,
Teigagerði 10,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
þriðjudaginn 8. nóvember.
Útförin fer fram frá Seljakirkju mánudaginn
21. nóvember klukkan 15.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Eyjólfur Bjarnason.
Faðir minn, afi, sonur og bróðir,
JÓN B. SÆMUNDSSON,
lést á heimili sínu þriðjudaginn
8. nóvember. Útförin fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 17. nóvember, kl. 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir
en þeim sem vilja minnast hans er bent á Höfða, hjúkrunar- og
dvalarheimilið á Akranesi.
.
Þórhildur M. Jónsdóttir,
Andri Snær og Orri Freyr Tryggvasynir,
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
Sigríður S. Sæmundsdóttir, Valgeir Sigurðsson,
Halldóra Sæmundsdóttir, Ragnar Viktor Karlsson,
Guðrún Sæmundsdóttir,
Helgi Sæmundsson
og fjölskyldur.