Morgunblaðið - 17.11.2016, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2016
✝ Jan AntonJuncker Niel-
sen fæddist 6. apríl
1946 í Kaupmanna-
höfn. Hann lést á
líknardeild Land-
spítala í Kópavogi
11. nóvember 2016.
Hann var sonur
hjónanna Elis Agn-
ar Nielsen, f. 27.
maí 1916, d. 7. októ-
ber 2010, og Iris
Inger Johanne Juncker, f. 4. júní
1917, d. 27. janúar 1965. Jan á
eftirlifandi bróður, Arne Junc-
ker, f. 10. júní 1941.
Jan kvæntist Guðrúnu Elínu
Magnúsdóttur, f. 13. nóvember
1948. Gengu þau í hjónaband 26.
júlí 1969 í Fríkirkjunni í Hafnar-
firði. Sonur þeirra er Kim Magn-
ús Juncker Nielsen,
f. 9. nóvember 1970.
Eiginkona hans er
Kristín Lilja Björns-
dóttir, f. 6. desem-
ber 1979. Þeirra
börn eru Ísbjörg El-
ín, Ari Brynjólfur
og Jón Birnir.
Jan lauk sveins-
prófi í málaraiðn í
Danmörku og fékk
meistararéttindi á
Íslandi 1976. Hann starfaði við
iðn sína þar til hann hóf störf hjá
ÍSAL í Straumsvík og starfaði
þar til hann lét af störfum vegna
aldurs árið 2012.
Jan verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag,
17. nóvember 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Það sem mér er efst í huga,
þegar ég hugsa um Jan, er að
ég hitti hann aldrei án þess að
vera faðmaður fast, hrósað og
fenginn til að hlæja. Hvort sem
það var í stuttu innliti til að
hjálpa með sjónvarpið eða í
matarboði. Að öllu gat hann
gert grín og ekki síst sjálfum
sér.
Allt til að fá fólk til að hlæja
og fólk sem skildi ekki „íslensk-
una“ hans hló samt – því það
skynjaði húmorinn og viljann til
að gleðja. Alltaf fór maður frá
honum líðandi vel og ef ekki
brosandi, þá þurrkandi í burtu
tár eftir hlátursköst. Jan hélt
húmornum fram að lokastund
og sagði brosandi frá því að
hann myndi líklega deyja með
sjónvarpsfjarstýringuna í hend-
inni.
Það er erfitt að kveðja, en
það er líka erfitt að hugsa til
Jans án þess að byrja ekki að
brosa og hlæja að öllum þeim
minningum sem maður hefur af
honum. Forréttindi og heppni
að hafa kynnst Jan og fengið að
smitast reglulega af gríninu og
góðmennskunni.
Ég er þakklátur fyrir allar
þær minningar sem ég hef af
Jan. Þær og sögurnar sem eru
reglulega sagðar af honum gera
lífið léttara og skemmtilegra.
Jan Juncker Nielsen, takk
fyrir mig. Þín verður sárt sakn-
að.
Birgir Vestmar Björnsson.
Það sem okkur er efst í huga
er þakklæti fyrir að fá Jan í
fjölskylduna. Góður maður og
hjartahlýr, hann var ætíð til
staðar til að gleðja og hjálpa.
Skemmtilegur með eindæmum
og gat alltaf reytt af sér brand-
ara hvernig sem á stóð. Ella og
Jan voru mjög samrýnd hjón.
Þær eru ófáar stundirnar sem
við hjónakornin höfum átt sam-
an. Puðið í „den“ þegar við öll
vorum að eignast fyrstu íbúð-
irnar, öll aukavinna var tekin
til að borga og við gerðum allt
sjálf sem hægt var. Þá kom Jan
sterkt inn með málningarvinn-
una enda lærður málari, brand-
ararnir fuku og allt var gaman
eitt. Það var oft glatt á hjalla,
Kim Larsen – Sjúbí Dúa sett á
fullan styrk, grillað, danskt
smörrebröd borðað af hlaðborði
eða skellt í pönnukökur. Nú er
mikils að sakna en við eigum
þessar dásamlegu minningar.
Aðalbjörg og Björn,
Anna og Þórður,
Emma og Hjörtur.
Stóri maðurinn með breiða
faðminn, stóra hjartað og húm-
orinn á réttum stað og gat
faðmað heilan saumaklúbb í
einu faðmlagi. Þessi lýsing á
við um Jan Anton Juncker
Nielsen.
Jan greindist með illvígan
sjúkdóm snemma á þessu ári
sem hann varð að lúta fyrir.
Jan var málarameistari að
mennt og fékkst við þá iðju
framan af í lífinu og eftir að
hann réði sig til Ísal tók hann
að sér hin ýmsu málarastörf í
vaktafríum.
Við Björg, Jan og Ella ferð-
uðumst talsvert saman á okkar
yngri árum og minnumst ávallt
Grikklandsferðanna. Við æfðum
brimbrettasiglingar og enduð-
um oft á hafi úti og örygg-
isverðir komu og buðu aðstoð
gegn þóknun sem var oftast
þegin. Okkur fannst nú verðið
síga allhratt upp á við. Ein-
hverju sinni vorum við á mikilli
siglingu og komnir langt á haf
út, þá koma þessir drengir og
bjóða far í land. Jan var orðinn
þreyttur og þáði aðstoðina. Ég
spurði „hversu mikið?“og þegar
ég fékk töluna afþakkaði ég
snarlega aðstoðina og hélt
áfram að róa brettinu í land.
Ég var næstum dauður. Það
var orðið skuggsýnt þegar að
landi var komið en mér var
ákaft fagnað.
Jan réði mig sem kylfusvein
þegar hann fór í golfmót. Ég
vissi ekkert um golfreglur, en
fljótlega sá ég að það skipti
máli hvaða kylfa og tækni væri
notuð við mismunandi aðstæður
til að Jan næði árangri. Tæknin
fólst í því að rétta Jan réttu
kylfurnar og bjóða öðrum í
hópnum einnig aðstoð um
kylfuval og önnur góð ráð. Jan
náði árangri í sínum hópi en því
ævintýri lauk með að mér var
ekki boðið oftar að vera kylfu-
sveinn.
Jan tók veikindum sínum af
æðruleysi, viðurkenndi að hann
væri veikur og bjóst reyndar
við því að hann gæti lifað eitt-
hvað áfram með okkur. Hann
kvartaði aldrei. Við hringdum
oft hvor í annan og alltaf sagði
Jan með sínum dönsku
áherslum, „sæll Kiddí mín“, og
þegar ég spurðist fyrir um líð-
an sagði hann: „jag har det
fint“. Jákvæður og húmoristi
fram að síðustu stundu.
Það var yndislegt að heim-
sækja Jan og Ellu í sumarbú-
staðinn (Bárugerði) í Vaðnesinu
nú seinni ár og naut Jan þess
mikið. Hann átti forláta brúsa
sem var á pallinum og í honum
danskt öl og mikil serimonía
þegar kíkt var í brúsann.
Jan kom stöðugt á óvart með
uppátækjum sínum og ekki
vissi ég að hann væri músík-
alskur, en það kom í ljós þegar
ég spilaði búgí búgí á píanóið,
þá settist hann með afturend-
ann á nótnaborðið og kom inn á
réttum tíma. Það kallaði hann
rassapolka. Ótrúlega skemmti-
leg tilvik sem áttu sér stað.
Það var allt svona í kringum
þennan elskulega dreng. Hann
var jákvæður, drengur góður,
leið mjög vel í því sem hann tók
sér fyrir hendur, leið vel á sín-
um vinnustað, Ísal, og í kring-
um okkur félagana og fjöl-
skyldu, en fjölskylda Ellu,
Sjónarhóls-fjölskyldan, var
hans stoð og stytta. Ég verð að
minnast þess að við sem vorum
við sjúkrarúmið hjá Jan síðustu
klukkutímana sem hann lifði
fórum að segja skemmtisögur
um Jan og hlógum innilega og
ávallt kom ný saga og ég er
viss um að hann heyrði til okk-
ar og skömmu síðar, þegar
sögustundinni lauk, fór hann
frá okkur.
Við vottum Ellu, Kim Magn-
úsi og fjölskyldu hans, fjöl-
skyldu Ellu og fjölskyldu Jans,
samúð og mun minning hans
ávallt lifa með okkur
Kristinn Arnar
Jóhannesson.
Nú hefur þú lagt upp í þína
hinstu för, kæri vinur. Ég
minnist þín með hlýju og kær-
leik, þú mikli húmoristi og
gleðigjafi. Þakka þér fyrir allt
og allt Jan, minning um ein-
stakan mann mun lifa um
ókomna tíð.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Ella, Maggi og fjöl-
skylda, megi Guð gefa ykkur
styrk og huggun í sorginni.
Kveðja,
Ingimar.
Jan Anton
Juncker Nielsen
✝ Jón B. Sæ-mundsson
fæddist 17. mars
1954. Hann lést á
heimili sínu á
Galtarlæk í Hval-
fjarðarsveit 8.
nóvember 2016.
Hann var sonur
Sæmundar Helga-
sonar, f. 1925, d.
2008, frá Gvend-
arstöðum í Ljósa-
vatnshreppi í Suður-
Þingeyjarsýslu, og Guðbjargar
Guðmundsdóttur, f. 1927, frá
Veiðilæk í Þverárhlíð. Þau
bjuggu lengst á Galtarlæk. Jón
var næstelstur af sex systk-
inum. Hin eru: Guðmundur
Andrésson, sammæðra, f.
1948, d. 2011, eftirlifandi eig-
inkona er Guðrún Jónsdóttir,
Sigríður Sigurborg, f. 1957,
gift Valgeiri Sigurðssyni og
eiga þau fjögur börn, Hall-
dóra, f. 1959, gift Ragnari
Viktori Karlssyni, hún á þrjú
börn, Guðrún, f. 1960, hún á
fjögur börn, Helgi, f. 1962,
hann var kvæntur
Helenu Gerðu
Óskarsdóttur, d.
2010, þau eiga
eina dóttur. Dóttir
Jóns og Guðrúnar
Ágústu Árnadótt-
ur er Þórhildur
María, f. 1974, hún
á tvo syni, Andra
Snæ Tryggvason,
f. 2001, og Orra
Frey Tryggvason,
f. 2004.
Jón fæddist á Veiðilæk í
Þverárhlíð en frá fjögurra ára
aldri ólst hann upp á Galt-
arlæk og bjó þar nánast alla
sína tíð. Hann stundaði nám
við Gagnfræðaskólann á Akra-
nesi og Iðnskólann í Reykja-
vík. Hann var mikill tónlistar-
unnandi og hafði mest dálæti á
blús og rokki. Hann starfaði
lengst hjá Íslenska járnblendi-
félaginu og svo hjá Norðuráli.
Útför Jóns fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 17. nóv-
ember 2016, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Elsku bróðir minn, takk fyrir
allt. Ég mun sakna þín.
Einstakur er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi eða sólarlagi eða manni
sem veitir ástúð með brosi eða
vinsemd.
Einstakur lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga
hjörtu annarra.
Einstakur á við þá sem eru dáðir og
dýrmætir og hverra skarð verður
aldrei fyllt.
Einstakur er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Sigríður (Didda) systir og
Valgeir (Valli) mágur.
Elsku Nonni minn.
Það var mér mikill harmur
þegar ég frétti að þú værir far-
inn til hans Munda míns og Sæ-
mundar. Það var alltaf svo gott
að koma til þín og setjast saman
yfir kaffisopanum. Þú tókst allt-
af svo vel á móti mér og ynd-
islegt var það þegar ég fékk að
gista hjá þér á Galtarlæknum.
Mér finnst alls ekki eins og þú
sért farinn en vonandi hittumst
við aftur og þá öll saman seinna.
Þín mágkona
Guðrún (Gunna).
Kæri vinur.
Það syrgir mig svo hræðilega
mikið að þurfa kveðja þig, elsku
vinur kær. Það eru engin orð
sem lýsa þeim harmi nægilega
vel. Kvöldið sem þú fórst sagði
ég nokkrum sinnum við fólkið
okkar að þessi verkefni sem
herrann þarna uppi setur okkur
fyrir væru oft á tíðum óskilj-
anleg og óréttlát. Mér líður eins
og kletturinn í tilverunni á Galt-
arlæknum sé farinn. Að þú
varst alltaf þarna til staðar fyrir
börnin okkar – þau gátu alltaf
skottast yfir til þín. Hvað á ég
núna að gera við hann Binna
minn án mánudagsstundanna
ykkar, án kaffispjallanna og úr-
vinnslu eftir leikinn sem þið átt-
uð alltaf saman. Vinátta okkar
hefur vaxið með árunum og þá
sérstaklega eftir að við fluttum
hingað á Galtarlækinn. Ég er
svo ólýsanlega þakklát fyrir að
hafa fengið að vera hluti af lífi
þínu og að hafa kynnst dásemd-
ar Þórhildi dóttur þinni og afa-
strákunum. Fegurra fólk er
vandfundið enda öll komin frá
þér. Það er margt sem við höf-
um brallað saman í gegnum tíð-
ina – ferðirnar heim að Hólum í
Hjaltadal til hennar Þórhildar
okkar voru mikið fjör og gaman,
Ris á la mande-hádegin okkar á
jólunum og undarlegt nokk end-
aði mandlan aldrei hjá þér, ára-
mótin hér heima á Galtarlæk
voru mikil gleði. Grúskið í garð-
inum um hvort ég mátti klippa
þetta eða ekki. Það gæti verið
að aðeins fleiri greinar hafi fok-
ið en ég sagði þér frá en það var
líka hluti af gleðinni og gamn-
inu. Því gleði og gaman var
aldrei langt undan hjá þér. En
það sem ég á eftir að sakna
mest er sú einfalda staðreynd
að þú ert ekki heima á gamla
bænum, farinn til Munda afa og
Sæmundar langafa. Mínar
dýpstu samúðarkveðjur fara til
hennar Boggu minnar, lang-
ömmubarnanna og Þórhildar og
afastrákanna þinna. Til þinna
kæru systkina og alls fólksins
þeirra. Megi allar góðar vættir
vaka yfir okkur öllum og gefa
okkur ást og kærleika. Þín vin-
kona
Guðrún Dadda.
Jón B.
Sæmundsson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÍÐUR RÓSA BJÖRGVINSDÓTTIR,
áður til heimilis að Grashaga 10,
Selfossi,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund sunnu-
daginn 6. nóvember. Útförin fer fram frá Selfosskirkju
föstudaginn 18. nóvember klukkan 13.30.
.
Kristín Ólafsdóttir, Helgi Garðarsson,
Björgvin Ólafsson,
Magnús Ólafsson, Rut Bjarnadóttir,
Þórir Ólafsson, Helga Guðmundsdóttir,
Ólafur Jökull Ólafsson, Astrid Bleeker,
Guðný Ólafsdóttir,
Þengill Ólafsson, Margrét Ýr Flygenring
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð, vináttu og
hlýhug vegna andláts og jarðarfarar
ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SÓLRÚNAR BENTSÝAR
JÓHANNESDÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Ísafold,
Garðabæ,
sem lést föstudaginn 28. október síðastliðinn.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á hjúkrunarheimilinu
Ísafold fyrir góða umönnun.
.
Siggeir Stefánsson, Hrafngerður Ösp Elíasdóttir,
Elsa Stefánsdóttir,
Jóhannes Stefánsson,
barnabörn og fjölskyldur.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar yndislegs
föður okkar, sonar og bróður,
ÓLAFS BJÖRNS BALDURSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
.
Emil Örn, Alma María og Kári Freyr Ólafsbörn,
Baldur Ólafsson og María Frímannsdóttir,
Rósa Kristín Baldursdóttir.
Eiginkona, móðir, tengdamóðir og amma,
SÓLVEIG AÐALBJÖRG SVEINSDÓTTIR
kennari, frá Víkingavatni,
lézt á heimili sínu 15. nóvember.
Útför fer fram frá Háteigskirkju föstudag
25. nóvember klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á MND-félagið.
.
Ágúst H. Bjarnason
Hákon Ágústsson Þóra Kristín Bjarnadóttir
Björn Víkingur Ágústsson
Vigdís Tinna Hákonardóttir Sólveig Freyja Hákonardóttir
Hjartkær eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, stjúpmóðir, systir, mágkona,
amma og langamma,
J. SIGRÍÐUR ELENTÍNUSDÓTTIR,
Ásbraut 15,
200 Kópavogi,
lést á LSH í Fossvogi mánudaginn
14. nóvember. Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 24. nóvember kl. 13.
.
Haukur Reynir Ísaksson
Sigurður Sverrir Witt Rachel Parker Witt
Ingunn H. Hauksdóttir Þröstur Þorbjörnsson
Svanhildur Elentínusdóttir Einar Hjaltested
barnabörn og barnabarnabarn.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar