Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.1997, Qupperneq 20

Hjakninarþmg 1996
s
Ísíðasta blaði voru birt tvö erindifrá Hjúkrunarþingi Félags íslenskra
hjúkrunarfrœðinga, sem haldið var 25. október 1996. Það voru erindi Sigríðar
Snœbjörnsdóttur, hjúkrunarforstjóra, og Kristínar Björnsdóttur, dósents.
Hér birtast tvö til viðbótar eftir Þórunni Olafsdóttur, hjúkrunarforstjóra,
og Ragnheiði Haraldsdóttur, skrifstofustjóra.
t
ÞÓRUNN ÓLAFSDÓTTIR
hjúkrunarforstjóri heilsugæsUistöóvariniiar á Seltjamamesi
Hjúknrn sjuklinga í samfélaginu
— irdmtíbdt&^n
/þessari grein rœði ég urn hlutverk hjúkrunarfrœðingsins í hjúkrun
einstaklinga í samfélaginu og hvernig við útfœrum þá hjúkrun sem veitt er
í samfélaginu núna og hvernig við viljum sjá þróunina verða í framtíðinni.
Ruth B. Freeman skilgreinir hjúkrun í samfélaginu í bók sinni
„Community health nursing practice“ á eftirfarandi hátt:
„Samfélagsleg hjúkrun er meira en hjúkrun utan sjúkrahúsa. Hún er
meira en framkvœmd aðgerða til að verncla heilsu almennings. Hún er
sérstök blanda hjúkrunar og forvarna samtvinnuð í mannlega þjónustu. Ef
hún er vel útfœrð og aðlöguð getur hún haft gífurleg áhrif á vellíðan þeirra
sem hennar njóta.“
Þessi skilgreining er orðin 27 ára gömul því bókin var fyrst gefm út 1970,
en hún lýsir á áhrifamikinn hátt því að „takast á við hjúkrun í samfélaginu“.
Hún fœr mann til að nálgast kjarnann á ný og horfast í augu við þá
möguleika sem í boði eru ef vandað er til verksins og efling heilbrigðis og
fyrirbygging sjúkdóma er höfð að leiðarljósi.
Hlutverk hjúknmarfræðingsins
Þeir hjúkrunarfræðingar, sem starfa í heilsugæslu,
líta oft á sig sem forsvarsmann skjólstæðingsins. Ekk-
ert er varðar fjölskylduna eða einstaklinginn er
hjúkrunarfræðingnum óviðkomandi meðan einstakl-
ingur eða fjölskyldan þurfa á aðstoð að halda.
Hjúkrunarfræðingur gegnir margþættu hlutverki.
Hann þarf að hafa yfirsýn yfir hina ólíku þætti sam-
félagshjúkrunar, eins og mæðravernd, ungharna- og
smábarnavernd, skólahjúkrun, heimahjúkrun, for-
varnir, slysavarnir, ónæinisaðgerðir, fjölskylduráð-
gjöf, almenna ráðgjöf og svona mætti lengi telja.
Líta verður á Jiessa tegund hjúkrunar sem fjöl-
skylduhjúkrun Jtar sem hjúkrunarfræðingurinn
stefnir að ákveðnu markmiði sem e.t.v. er efling heil-
brigðis innan fjölskyldunnar eða að hjálpa fjölskyld-
unni að takast á við ákveðið vandamál. Sérhæfing
hjúkrunarfræðingsins felst í Jiví hve vel liann þekkir
fjölskylduna, veikleika hennar og styrkleika. Þetta
vill oft gleymast þegar talað er um sérhæfingu og sér-
84
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 2.TBL. 73. ÁRG. 1997