Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.1997, Qupperneq 27

~M^~ristín Pálsdóttir er, auk þess að vera hjúkrunarforstjóri og framkvœmdastjóri á heilsugœslustöðinni á
JL\.Sólvangi í Hafnarfirði, margfaldur Islandsmeistari í golfi. Um 25 ára skeið hefur hún verið iðin við
sveifluna og fátt látið hindra sig í að komast á golfvöllinn. Hún veit ekki alveg hvað það er sem heillar
við golfið en margt kemur til greina. Kannski er það glíman við erfiða íþrótt, spennan sem kitlar í
keppni, sérstök fágun og stíll sem kylfingar temja sér eða slökun og vellíðan sem fylgir útivist ífallegu
umhverfi og þœgileg, vœrðarleg þreytan á eftir. Ilvað sem því líður stefnir Kristín nú að því að spila
betra golf en nokkru sinni fyrr og verja Islandsmeistaratitil sinn meðal öldunga í sumar.
Hvemig kviknaði áhuginn á golfíþróttiimi?
Ég fékk 1/2 golfsett að gjöf árið 1972 en hafði verið
að velta golfinu fyrir mér um hríð. Ég hef verið í
íþróttum frá því ég var krakki og stundað ballett,
skíði og handbolta. Golf sameinar þetta allt, útiveru,
hreyfingu og slökun. Það er eitt af því sem mér finnst
spennandi við þessa íþrótt. Með nýja golfsettið fór
ég út á æfingasvæði á Hvaleyrarvellinum í Hafnar-
firði, út á „geðdeild“ eins og kylfingar kalla æfinga-
svæðin á golfvöllunum, og fór að slá undir hand-
leiðslu kennara. Ég fann fljótt að mér gekk vel að
hitta kúluna og ákvað um haustið að stunda golf af
alvöru. Ég kenndi við Hjúkrunarskóla Islands og var
með dóttur mína á barnaheimili í Engihlíð. Það
pasaði vel að sækja hana og fara beint á æfingu
innanhúss. Það var mjög sérstakt í þá daga að hægt
var að æfa innandyra sem aftur á móti þykir sjálf-
sagt núna. Eg æfði þrisvar í viku og er ég viss um að
þarna lagði ég grunninn að því að ég get hitt kúluna
sæmilega í dag. Æfingin skapar jú meistarann í golfi
eins og öðru. Um vorið hélt ég áfram að stunda æf-
ingasvæðið og hafði aldrei spilað allan völlinn þegar
ég var beðin að taka þátt í meistaramóti klúbbsins.
Þetta fyrsta mót mitt var skelfilegt. Ég spilaði á 126
liöggum að ég held báða hringina og um tíma hélt ég
að ég myndi ekki lifa mótið af. Það var ekki nóg að
hitta kúluna heldur þurftu stutta spilið og púttin að
ganga upp en ég hafði lítið æft mig í því. Fyrrverandi
þjálfari minn í handbolta skráði mig á landsmótið
þetta sumar og tók af mér loforð um að verða ekki í
neðsta sæti. Ég endaði sem íslandsmeistari og næstu
árin liélt ég þeim titli í 1. flokki kvenna og síðan í
ineistaraflokki kvenna.
Golfmanuna
Kristín var nú fyrir alvöru komin með golfbakterí-
una en jafnframt stœkkaði fjölskyldan. Hvernig
skyldi það hafa farið saman?
Arið 1974 varð ég aftur Islandsmeistari, komin 6
mánuði á leið með annað barnið mitt. Eg lét aldrei
barneignirnar stoppa mig. Fjölskyldan aðstoðaði mig
mikið en ég tók börnin líka oft með á völlinn.
Vissulega þurfti stundum töluvert fyrir því að hafa
en mín skoðun er sú að maður finni tíma og aðstæður
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 2. TBL. 73. ÁRG. 1997
91