Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2006, Side 11

umfram allt mannréttindakrafa, þar sem
að svo mörgum þáttum þarf að huga [...]
Ég nefni það aðeins að við höfum kynnt
ráðherra hógværa kröfu okkar um hækkun
ráðstöfunartekna fólks á dvalarstofnunum,
meðan engin breyting verður á fjárræði
fólks þar, vel tekið í hvívetna, kostar
sáralítið fyrir ríkissjóð, en ekkert gerist."
„Gamalt fólk er afgangur í þjóðfélaginu,"
segir í Dagblaðinu 25. október 2005
(Gamalt fólk mætir afgangi, 2005). „Á
Sólvangi eru sums staðar 20 sentimetrar
milli rúma. Þangað kemur fólk úr íbúðum
og húsum og fær bara til ráðstöfunar
rúm og hillu [...] Við erum nógu rík til að
brúa bilið fyrir fólk, sem ekki hefur safnað
í sjóði eða á erfitt með að nálgast hjálp,
sem stendur til boða. Við erum líka nógu
fá til að samþykkja, að hver einstaklingur
komi okkur við, þótt hann sé utangátta."
„Skorturinn á dvalarstofnunum er geig-
vænlegur," segir í sama blaði 27. október
2005. „Fjölskyldur verða að horfa
á eftir foreldrum og ættmennum inn
f troðfullar vistarverur í löngu úreltum
húsum. Starfsfólki er víða boðið upp
á aðstæður sem eru fyrir neðan allar
hellur. Að komast í slíkt pláss þegar
einstaklingar eru ekki lengur sjálfbjarga
eða sjúkir byggist á persónulegum
samböndum, aðstöðu og klíkuskap eða
hreinni frekju við embættismenn. Um
allt land skrimta aldraðir við skammarleg
kjör, í félagslegri einangrun, bæði á eigin
heimilum og stofnunum" (Um aldraða
útburði nútímans, 2005).
Margrét Margeirsdóttir, formaður Félags
eldri borgara, segir f viðtali í DV að
helmingur eldri borgara búi við bág kjör.
„Ég tel það skerðingu á mannréttindum
hvernig farið er með eldri borgara á
íslandi. Á landinu eru rúmlega 33 þúsund
ellilífeyrisþegar og helmingurinn af þeim
hefur það ekki gott," segir Margrét
(Flelmingur ellilífeyrisþega hefur það skítt,
2005). „Flestir sem vistast á stofnun missa
að einhverju eða öllu leyti fjárhagslegt
sjálfstæði sitt. Þettafyrirkomulag stangast
á við hugmyndafræðina um sjálfræði og
sjálfstæði. Þetta er niðurlægjandi fyrir
viðkomandi einstakling."
í leiðara Morgunblaðsins 31. mars segir
m.a.: „Að veita öldruðu fólki þá þjónustu,
sem það þarf á að halda, er erfitt starf, á
stundum mjög erfitt, og þótt sumir þættir
þessara starfa séu mjög gefandi eru aðrir
þættir þannig að fæstir mundu telja þá
eftirsóknarverða. Launakjör þessa fólks
eru óviðunandi með öllu. Það þýðir ekkert
fyrir stjórnvöld að reyna að loka augunum
fyrir þeim veruleika. Það þýðir heldur ekkert
að vísa til gildandi kjarasamninga. Það
þýðir heldur ekkert fyrir fjármálaráðuneytið
að vísa til þess að gerðir hafi verið
þjónustusamningar við þessar stofnanir
og ekki standi til að breyta þeim. Það
þýðir heldur ekki fyrir ráðuneytið að vísa
til þess, að það sé ekki aðili að þessari
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2. tbl. 82. árg. 2006
9