Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2006, Qupperneq 29

Elsa B. Friðfinnsdóttir Anna Gyða Gunnlaugsdóttir Sigrún Sveinbjörnsdóttir Anna Björg Aradóttir Jackie Green
að vera í takt við þarfir samfélagsins og
tilgang heilbrigðisþjónustunnar og miða
að velferð þjóðarinnar. Leiðarljósið og
sóknarfæri hjúkrunarfræðinga fælust í
inntaki hjúkrunar, umhyggju, virðingu,
trausti og heildrænni sýn og leiðtogar í
hjúkrun þyrftu að marka brautina.
Anna Gyða fjallaði um sérfræðinga í
hjúkrun og lyfjaávísanir hjúkrunarfræð-
inga. í fyrirlestri hennar kom m.a. fram að
af þeim 1300 hjúkrunarfræðingum, sem
starfa á LSH, eru 70% með a.m.k. BS-próf,
16 hjúkrunarfræðingar með sérfræðileyfi

og 10 ráðnir í stöðu sérfræðings, oft
nefndir klínískir sérfræðingar. Hún rakti
sögu sérfræðinga í hjúkrun. Hún sagði
litla hefð á íslandi fyrir sérfræðingum í
hjúkrun og „nurse practitioners" og því
mætti e.t.v. byggja á hugmyndafræði
beggja og móta nám og störf og laga að
íslenskum aðstæðum. Þá fjallaði hún um
iyfjaávísanir hjúkrunarfræðinga í Bretlandi
og Bandaríkjunum og þær breytingar
sem þeim hefðu fylgt. Hún lagði áherslu á
að fjölmargir sjúklingar tækju lyf ekki rétt
og rannsóknir erlendis og gæðaúttektir
á LSH sýndu að fyrirmælum lækna
væri verulega ábótavant. Að auki væri
margt sem benti til að mistök varðandi
lyfjagjafir hjúkrunarfræðinga væru hulið
vandamál. Mikilvægast væri því að stuðla
að ábyrgari vinnubrögðum og aukinni
samvinnu heilbrigðisstarfsfólks varðandi
lyfjameðferð sjúklinga.
Sigrún Sveinbjörnsdóttir útskýrði hvað
felst í hugtakinu „nurse practitioner"
og hlutverki þeirra en það felst m.a.
í heildrænum tökum á viðfangsefninu,
þeir sinna bráðum og langvinnum
vandamálum, sinna forvörnum og
heilbrigðisfræðslu, hafa gott samstarf
við aðrar heilbrigðisstéttir, veita öðrum
hjúkrunarfræðingum ráðgjöf á sínu sérsviði
og skrifa upp á lyfseðla. Hún ræddi
síðan ávinning af menntun þeirra, en hún
getur nýst mjög vel úti á landsbyggðinni
og í heilsugæslu á höfuðborgarsvæðinu,
svo sem í ungbarnavernd, skólahjúkrun,
hjúkrunarmóttöku og heimahjúkrun, og
gæti haft í för með sér meiri samfellu
í þjónustunni. Helstu ókostirnir væru
þeir að skortur væri á skilningi innan
hjúkrunarstéttarinnar og meðal annarra
heilbrigðisstétta.
Að loknu kaffihléi sagði Jackie Green frá
reynslu sinni af því að reka hjúkrunarstofu
í Bretlandi og nefndi helstu kosti þess
að skrifa upp á lyfseðla fyrir sjúklinga.
Hún sagði mikilvægt að gera sér grein
fyrir því í upphafi hver markmið stofunnar
ættu að vera, aðgengi sjúklinga, þær
hindranir sem búast mætti við, gætu
verið í veginum, hverjir gætu tekið að
sér sjúkdómsgreiningar, hvaða hæfileikar
væru nauðsynlegir til að reka slíka stofu
o.s.frv. Til að setja upp slíka stofu í
Bretlandi þurfa hjúkrunarfræðingar að
hafa minnst 5 ára reynslu og menntun
sem er sambærileg við meistaranám.
Þá ræddi hún kosti og galla við rekstur
slíkra hjúkrunarstofa í Bretlandi og
einkum þyrfti að meta hvort slíkar stofur
hefðu bætt þjónustu við sjúklinga, heilsu
þeirra og ánægju. Þá ræddi hún um
lyfjagjafir hjúkrunarfræðinga í Bretlandi en
markmiðið með þeim er að bæta aðgengi
sjúklingi að þeim lyfjum sem þeir þurfa og
nýta hjúkrunarfræðinga betur í starfi. Hún
rakti sögu lyfjagjafa hjúkrunarfræðinga og
menntun og að hjúkrunarfræðingar hefðu
með því tekið aukinn þátt í umönnun
sjúklinga í Bretlandi.
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2. tbl. 82. árg. 2006
27