Ráðunautafundur - 15.02.1994, Qupperneq 123

115
Sýni úr heyjum, kjamfóðri og leifum var safnað fyrir hvert fóðrunartímabil til þurrefnis-
ákvörðunar og efnagreiningar. Efnainnihald heyja og kjamfóðurs er að finna í viðauka í 2. og
3. töflu.
Slátrun
Þegar nautin náðu dlætluðum þunga voru þau send næsta fimmtudag eða miðvikudag í slátur-
hús KEA á Akureyri milli klukkan 11 og 12 eftir að hafa verið vigtuð og brjóstmæld. Þeim var
síðan slátrað milli klukkan 13-14. Ein undantekning var á þessari reglu en þá voru tvö naut
send í sláturhús miðvikudagskvöldið 13. janúar 1993 og þeim síðan slátrað morguninn eftir.
Nánar verður sagt frá afleiðingum þess í niðurstöðum kjötrannsóknanna.
Heilsufar og þrif
Fyrstu vikumar eftir að kálfamir komu í fjósið kom upp skita. Skitan var sérstaklega slæm í
íslensku kálfúnum enda vom þeir yngri en blendingamir þegar þeir komu í fjósið. Skitu-
kálfamir vom meðhöndlaðir með 1,5 1 glukósa blöndu í 3-6 mál og mjólkurblöndu í 2-5 mál.
Prófaður var sýrður broddur en hann virtist hafa engin áhrif. Alls fengu 24 kálfar (67%) skitu,
þar af 10 sem þurftu á endurteknum meðferðum.
Kálfur nr. 208 fékk blóðlitaða skitu í byijun febrúar 1992 og var honum fyrst gefið
ormalyf og síðan súlfa og varð honum gott af. í framhaldinu var öllum kálfunum gefið ormalyf.
I desember 1991 varð vart við hárlausa bletti í þremur blendingum í kring um augu og
eym. Þetta breiddist síðan út á aðra kálfa í sömu stíu. í fyrstu vom þeir meðhöndlaðir með
AUREAMYCIN. Þegar það bar engan árangur var borið á sveppasýkingarlyfið VIOFORME.
A endanum kom í Ijós að hér var um lúsafaraldur að ræða. Alls vom 15 kálfar og 3 kýr í
fjósinu meðhöndlaðar, fyrst með "The Lincoln louse powder" og síðan með NEGUVON. Ekki
varð vart við lús eftir það.
í ágúst 1992 fór að bera á sljóleika í kálfi nr. 205 og var hann sprautaður 21.8. 1992
með 8 ml seleni, 10 ml fecuvit auk þess sem hann fékk ormalyf. Þann 1.9. fékk hann aftur 10
ml fecuvit en þá var hann hættur að standa í lappimar. Þann 3.9. var honum slátrað og innyfli
og lappir sendar að Keldum til rannsóknar. Út úr rannsókninni kom ekki ákveðin niðurstaða,
en einkennin líktust E-vítamínskorti og efnaskiptatmflunum sem afleiðingu af því. í tilraunina
kom inn varanaut (nr. 204). Það reyndist hins vegar svo frábmgðið forveranum að ákveðið var
að taka hann ekki með í uppgjöri fóðurtilraunanna.
Kálfamir áttu það til í fyrstu að losna af básunum og skapaði það mikil læti og óróa í
fjósinu. Þá vildu þeir slasa hvom annan í látunum. Meiðsl vom yfirleitt smávægileg nema einu
sinni þegar naut nr. 114 marðist illa á mjöðm og þurfti nokkum tíma til jafna sig. Prófaðar voru
ýmsar gerðir lása á hálsbönd sem ýmist brotnuðu við átök eða opnuðust við nudd. Þá voru
nokkur naut sérfræðingar í að smeygja hálsböndunum fram af sér. Að endingu voru hálsböndin
fest við keðjur með segulnagla og u-tengi.