Morgunblaðið - 30.11.2017, Síða 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2017
✝ HólmfríðurGísladóttir
fæddist í Reykjavík
13. janúar 1959.
Hún lést á heimili
sínu 22. nóvember
2017.
Foreldrar Hólm-
fríðar voru Guðný
Sigurgísladóttir, f.
4.12. 1926, d. 15.9.
2017, og Gísli J.
Ástþórsson, f. 5.4.
1923, d. 25.8. 2012.
Eiginkona Hólmfríðar er
Gísladóttur, f. 5.11.1956.
Hólmfríður ólst upp í Kópa-
vogi og stundaði nám við Kópa-
vogsskóla og lauk landsprófi
frá Víghólaskóla. Um tíma
stundaði hún nám við Mennta-
skólann í Kópavogi og síðar
Fósturskóla Íslands. Hólm-
fríður var virk í skátastarfi
sem barn og fram á fullorð-
insár.
Hólmfríður vann hjá skrif-
stofu Lögreglunnar á höfuð-
borgarsvæðinu í rúm 40 ár.
Hún var 18 ára þegar hún byrj-
aði að vinna þar. Undanfarin ár
var hún hópstjóri skýrslu-
deildar.
Útför Hólmfríðar fer fram
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag, 30. nóvember 2017,
klukkan 13.30.
Kristín Erla Bol-
and, f. 8.11. 1961.
Sonur Hólmfríðar
og Kristínar er
Eldar Hrafn Bol-
and, f. 24.8. 2007.
Systkini Hólm-
fríðar eru Ástþór
Gíslason, f. 11.10.
1951, kvæntur Erlu
Gunnarsdóttur, f.
4.4. 1953, og
Hrafnkell Sigur-
gísli Gíslason, f. 24.1. 1953,
kvæntur Ragnheiði Dórótheu
Ó, sláðu hægt mitt hjarta
og hræðstu ei myrkrið svarta.
Með sól og birtu bjarta
þér birtist vor á ný.
Og angan rósa rauðra,
mun rísa af gröfum dauðra.
Og vesæld veikra og snauðra
mun víkja fyrir því.
(Steinn Steinarr)
Hólmfríður systir mín er dáin.
Minningarnar hrannast upp og
koma þá fyrst í huga minningar
úr æsku okkar í Kópavoginum.
Kópavogur var barnabær og var
dvalið úti við leiki frá morgni til
kvölds.
Hólmfríður var mikil útivist-
arkona og var virk í skátunum
fram á fullorðinsár.
Hólmfríður var líka mikil fjöl-
skyldumanneskja og var ein-
staklega umhyggjusöm og góð
við frændsystkini sín.
Það var mikið gæfuspor fyrir
hana að kynnast Kristínu Boland
sem seinna varð eiginkona
hennar. Saman eignuðust þær
soninn góða, hann Eldar Hrafn.
Ég kveð systur mína með
þökk í huga og megi góður Guð
halda verndarhendi yfir Kristínu
og Eldari á þessum erfiða tíma.
Hrafnkell (Hrafn).
Það er erfitt að lýsa þeim til-
finningunum sem bærast í
brjóstum okkar frændsystkin-
anna þessa dagana. Stutt er síð-
an við hittumst til að skrifa í
minningu um ömmu Guðnýju og
áttum ekki von á því að sitja hér
saman tveimur mánuðum síðar,
nú að skrifa um elsku Hólmfríði
okkar. Hún var ekki einungis
frænka okkar, heldur góð vin-
kona okkar allra og jafningi. Hjá
Hólmfríði mættum við alltaf
mikilli hlýju og í kringum hana
fundum við aldrei fyrir kynslóða-
bili. Við eigum fjölda dýrmætra
minninga saman sem við erum
einstaklega þakklát fyrir.
Hólmfríður var klárlega
skemmtilegasta frænkan, alveg
frá því að við vorum lítil. Sem
dæmi má nefna að hún skrifaðist
reglulega á við „stóra“ Eldar
sem bjó í Noregi og sendi honum
spólur með vinsælustu lögunum.
Hún bauð Gísla í Skódabíltúra
sem gengu út á að litli frændi
fékk að ráða hvenær og hvert
var beygt. Þegar Erna og Ásta
bættust í hópinn sem litlar stelp-
ur lét Hólmfríður þeim líða sem
hluta af fjölskyldunni frá fyrstu
stundu. Þeir makar sem bæst
hafa við hafa sömu sögu að segja,
enda hafði hún einstakt lag á að
láta fólkinu í kringum sig líða
vel.
Við höfum alltaf litið upp til
töffarans í leðurvestinu með sítt
að aftan og sterka réttlætis-
kennd. Okkur fannst sérstaklega
flott að hún vann hjá löggunni og
þangað var gaman að koma í
kaffi. Hún var alltaf svo glöð og
með stríðnisglampa í augum tók
hún öllum opnum örmum. Þegar
við vorum yngri vorum við alltaf
velkomin í skemmtilegar gisti-
heimsóknir, við áttum margar
sumarbústaðaferðir saman og
hún stóð fyrir árlegum óvissu-
ferðum fyrir yngstu meðlimi
fjölskyldunnar, sem vöktu gríð-
arlega lukku.
Hólmfríður var mikil spila-
manneskja og áhuginn smitaðist
yfir til okkar. Snemma fékk
Hrefna að spila frameftir með
henni og var Hólmfríður jafnan
fyrst að spilaborðinu í jólaboð-
um. Hennar verður sárt saknað í
boðunum í ár sem eftirleiðis.
Hólmfríði fannst sérstaklega
gaman að vinna í spilum en það
var ekki til í henni að vera taps-
ár. Hún var líka einn helsti tjald-
stæðasérfræðingur landsins.
Hún var fyrsta manneskjan sem
við hringdum í þegar við plön-
uðum útilegur, enda gaf hún allt-
af góð ráð og lánaði helstu græj-
ur svo við hefðum það gott.
Hvað Hólmfríður var mikil
vinkona okkar birtist líka í því að
þær Kristín hafa verið duglegar
að bjóða okkur í mat heim í
Hrafnshöfðann, og þá án
mömmu og pabba. Þetta ein-
staka vinasamband sem við átt-
um varð líka til þess að hún fékk
oft að vita ýmislegt á undan for-
eldrunum. Við gátum alltaf
spjallað við hana og treyst henni
fyrir öllu. Hún var líka þeim
kostum gædd að hún var hrein-
skilin og sagði okkur alltaf satt.
Við vissum að í henni Hólmfríði
áttum við traustan bandamann.
Hún var alltaf til staðar fyrir
okkur og að sama skapi verðum
við alltaf til staðar fyrir Kristínu
og Eldar Hrafn.
Það er gott að rifja upp minn-
ingar okkar um Hólmfríði, þó að
þessi orð nái aldrei að tjá al-
mennilega hversu skemmtileg,
góð og heil manneskja hún var.
Við erum óendanlega þakklát
fyrir að hafa kynnst henni og
hafa átt hana að og munum
sakna hennar mikið.
Ásta Lilja, Eldar, Erna,
Eva, Gísli, Guðný, Hrefna,
Sunna og Steffen.
Fyrir tæpum þremur áratug-
um átti ég því láni að fagna að
skyggnast inn í líf þeirra Krist-
ínar og Hólmfríðar, ástföngnu
systradætranna. Frá fyrstu
kynnum þróaðist með okkur ein-
læg og hjartahlý vinátta sem frá
minni hálfu var mjög sérstök og
ég mun alltaf vera þakklát fyrir.
Ég fylgdist með þeim úr fjar-
lægð, en inn á milli hittumst við,
bæði á Flórída með Eldari
Hrafni og svo á fallegu heimili
þeirra í Mosfellsbæ þar sem ég
átti gæðastundir með þessari
yndislegu fjölskyldu. Það er
þyngra en tárum taki að horfa á
eftir Hófi, klettinum í lífi Krist-
ínar og umhyggjusömu móður-
inni sem annaðist son þeirra af
einstakri natni og ást.
Elsku Kristín og Eldar Hrafn,
ég sendi ykkur mínar dýpstu
samúðarkveðjur og bið alla góða
vætti að vera með ykkur um
ókomna framtíð.
Margrét Kjartansdóttir.
Hólmfríður mágkona mín og
vinkona er látin, óvænt og langt
fyrir aldur fram. Það er reiðars-
lag fyrir ættingja hennar og vini.
Hólmfríður var allt of ung til að
kveðja þetta líf og hverfa frá
okkur, frá Kristínu konunni
sinni og Eldari Hrafni stráknum
sínum. Þau áttu eftir að upplifa
svo margt sem fjölskylda og
Hólmfríður átti eftir að gera svo
margt með Eldari Hrafni sem
mömmur gera með börnunum
sínum, bæði til skemmtunar og
uppeldis.
Hólmfríður var litla systir
mannsins míns. Ég hef fylgst
með henni þroskast frá því að
vera smástelpa til fullorðinsára.
Við Hólmfríður höfum frá okkar
fyrstu kynnum verið góðar vin-
konur. Og þegar börnin mín
komu í heiminn varð hún vinur
þeirra, félagi og ráðgjafi – á öll-
um þeirra aldursskeiðum. Hólm-
fríður ræktaði sín vina- og fjöl-
skyldusambönd vel, var
vinamörg og trygg vinum sínum.
Hún hafði áhuga á ferðalögum
og útivist og sameinaði oft þann
áhuga og ræktun vinasambanda
með því að fara með vinum og
ættingjum í útilegur og sum-
arbústaðaferðir víða um land.
Hólmfríður var glöð og
skemmtileg. Hún hafði unun af
því að spila og á okkar yngri ár-
um spiluðum við oft fram á rauða
nótt, síðari ár sjaldnar og skem-
ur. Við vorum saman í sumar-
bústað fyrir mánuði og þar kom í
ljós að við höfðum engu gleymt,
það var spilað fram undir morg-
un og við skemmtum okkur kon-
unglega.
Hólmfríður var félagslynd og
naut þess að vera með fjölskyld-
unni, bæði nánustu fjölskyldu en
líka fjarlægari ættingjum. Hún
lét þá sig varða, fylgdist með
högum þeirra og var í sambandi
við þá.
Hólmfríður og Kristín áttu
gott líf saman sem varð enn rík-
ara þegar Eldar Hrafn fæddist
fyrir rétt rúmum tíu árum.
Hólmfríður var frábær mamma
sem beitti kærleiksríkri, gaman-
samri og leiðbeinandi upp-
eldisaðferð. Og úr varð flottur
strákur.
Hólmfríður var vinnuþjarkur,
hún vann mikið og leysti störf sín
vel af hendi, var vandvirk og
samviskusöm. Hún var mjög
skipulögð og alltaf var allt á sín-
um stað hjá henni, bæði í
vinnunni og heima fyrir.
Hólmfríður las mikið og hafði
í seinni tíð einkum áhuga á sögu-
legum umfjöllunarefnum og ljóð-
um. Eitt af áhugaefnum hennar
var vesturferðir Íslendinga.
Fyrir rúmu ári fórum við Hólm-
fríður, Kristín, Eldar Hrafn og
maðurinn minn saman í einstaka
ferð á slóðir Íslendinga í Vest-
urheimi. Það var gaman að sjá
draum Hólmfríðar rætast um að
koma á þessar slóðir og verða
vitni að því að hún vissi allt um
það sem fyrir augu bar, ekki síð-
ur en okkar fróði og góði leið-
sögumaður.
Það er mikill auður að hafa átt
Hólmfríði að vini, skemmtilegu,
kláru, duglegu, tryggu og gest-
risnu Hólmfríði. Það er mikil
sorg að eiga hana ekki lengur að.
Ég votta Kristínu og Eldari
Hrafni innilega samúð mína, þau
hafa misst yndislegan lífsföru-
naut og móður.
Ég vil gefa þér
aðeins eitt blóm
svo þú sjáir
hve fagurt það er.
Ég vil gefa þér
aðeins eitt tár
til þess að þú finnir
hve tregi minn er djúpur.
Ég vil gefa þér
aðeins einn vin
svo þú vitir
hve auðugur þú ert.
(Þuríður Guðmundsdóttir)
Erla.
Það er þyngra en tárum taki
að þurfa að kveðja Hólmfríði
Gísladóttur, mágkonu mína og
vinkonu. Á einu augnabliki er til-
veran orðin önnur eftir að hún
var skyndilega hrifin brott.
Hólmfríður var einstaklega góð
manneskja og traust. Hún var
ræktarsöm og hlý við alla, fjöl-
skyldu vini og samverkafólk. Ég
er óendanlega þakklát fyrir að
hafa átt hana að vini. Hún hafði
einlægan áhuga á fólki og ég tók
fljótt eftir því hvað hún var dug-
leg að rækta sambandið við
frændfólk sitt og vini, sem hún
átti marga. Hún var mjög náin
foreldrum sínum og var þeim af-
skaplega góð og umhyggjusöm
dóttir. Það varð mín gæfa að hún
tók þátt í lífi mínu og fjölskyldu
minnar af einlægum áhuga. Hún
var allrabesta frænka barnanna
minna og var á sinn hátt jafningi
þeirra þótt hún væri stóra
frænka. Hún var stolt af frænd-
systkinum sínum og fylgdist vel
með þeim og samgladdist við
hvern áfanga í þeirra lífi. Hólm-
fríður var gæfumanneskja og
hamingja hennar og Kristínar
var öllum augljós sem þær
þekktu. Augasteinninn hennar
var sonurinn Eldar Hrafn og það
hefði enginn getað óskað sér
betri mömmu en Hólmfríði.
Samverustundir okkar gegnum
árin eru ótal margar og góðar og
það er henni að þakka fyrst og
fremst. Hún hafði mjög gaman
af ferðalögum, ekki síst útilegum
innanlands og ferðum í sum-
arbústað og þá var sem endra-
nær virkilega gaman að vera
með henni. Fjölskylduboðin sem
nú eru orðin hefð væru örugg-
lega ekki haldin ef hún hefði ekki
átt að þeim frumkvæði. Þar var
hún alltaf hrókur alls fagnaðar
því hún var skemmtileg með af-
brigðum. Hún hafði einlægan
áhuga á lífinu og var alltaf að
hlakka til einhvers, hvort sem
það var hittingur yfir góðum
mat, ferð í leikhús eða á tónleika,
en samnefnarinn í því var alltaf
samveran með öðrum. Ef eitt-
hvað bjátaði á var heldur enginn
kærleiksríkari og betri en hún.
Hólmfríður var góðum gáfum
gædd, skarpgreind og vel lesin á
bókmenntir og sagnfræði. Hún
hafði yndi af allskonar tónlist og
það var ævinlega gaman að fara
með henni á tónleika og í leikhús
þar sem hún var hrifnæm og lifði
sig inn í það sem við sáum hverju
sinni. Það var svo margt sem
hún átti eftir að gera með okkur
sem nú verður aldrei og við sitj-
um eftir með sorg í hjarta. Elsku
Kristín og Eldar Hrafn. Ykkar
er missirinn mestur. Ég óska
þess að sá fjársjóður af dýrmæt-
um minningum sem þið eigið um
góða konu og mömmu, megi ylja
ykkur og hugga á þessum erfiðu
tímum. Elsku Hólmfríður mín,
ég sakna þín, þú varst best. Guð
geymi þig.
Ragnheiður Gísladóttir.
Hvernig getur staðið á því að
ég var svona viss um að hafa
Hólmfríði Gísladóttur alltaf í lífi
mínu? Að þessi vinkona mín yrði
alla tíð einhvers konar föst stærð
í tilverunni? Kannski af því að ég
var bara 12 ára þegar ég kynnt-
ist henni og hin árin mín 39 hefur
hún verið órjúfanlegur hluti af
lífi mínu. Alltaf mjög nálæg,
jafnvel þegar hún var fjarri. Og
nú er hún ekki lengur hér, ekki
lengur í lífum okkar og það er
óvænt og gríðarlegt áfall.
Hólmfríður var þess háttar
manneskja sem skilur eftir sig
spor í okkur hinum. Stór karakt-
er, eðlisgreind og athugul, þoldi
illa hálfkák, var hreinlynd í garð
fólks og hataðist við undirferli.
Ófeimin við að segja mér til
syndanna hvenær sem henni
þótti þörf á öll árin 39, en líka sú
manneskja sem deildi af alveg
fölskvalausri einlægni með mér
sorgum og gleði. Það var líka
sérlega gott að hlæja með henni.
Það er langur vegur að baki.
Ég trítlaði rétt komin af ung-
lingsaldri á eftir henni gegnum
Þjóðleikhúskjallarann og Óðal
ásamt Tobbu, aðeins eldri inn og
út af Laugavegi 22 þar sem
stundum urðu ballantínsk upp-
hlaup en var oftar gaman. Þegar
fram liðu stundir um myndlistar-
og tónleikasali, um vegi sam-
bands við Önnu og svo sorgar-
innar þegar hún horfði á eftir
kærum vinum sínum Tobbu og
Kjartani, góðum frænkum og
þar á meðal Róró og Hrefnu, föð-
ur sínum og nú síðast móður, því
mikla sómafólki. Við ferðuðumst
nokkur skipti saman um landið
og Hólmfríður var fróð um bæði
sögu og náttúru. Iðulega rædd-
um við bókmenntir, þ. á m. sög-
urnar sem við þráðum að skrifa.
Hún sagði mér af foreldrum sín-
um og bræðrum, mágkonum,
frændum og frænkum, vinum og
lífinu á lögreglustöðinni og
stundum var allt þetta fólk eins
og viðstatt þó við værum tvær á
tali í þokunni af grænum Salem.
Ég fylgdist með henni berjast
fyrir lífi sínu sem samkyn-
hneigðri og þar vann hún per-
sónulega sigra á grundvelli
mannkosta sinna, hreinskiptni
og seiglu. Hún krafðist heiðar-
leika og sanngirni af öðrum og
var oftast hugrökk og stefnuföst.
Svo kom Kristín Erla Boland
okkar til sögunnar og þá var lífs-
förunauturinn fundinn. Hóffí
sneri sér heil og óskipt að þeirri
vegferð sem átti eftir að skipta
hana mestu máli í lífinu. Þær
eignuðust svo dugnaðardreng-
inn sinn fallega og góða, Eldar
Hrafn, sem er guðsonur okkar
hjóna.
Hóffí og Kristín voru sérlega
flottar saman, ákveðnar og sam-
hentar, duglegar að vinna með
það sem á bjátaði, ötulir og
elskuríkir foreldrar og bara
vænar manneskjur sem löðuðu
að sér alvörufólk sem hafði eitt-
hvað til málanna að leggja.
39 ára samferð og þessi kjarn-
mikla manneskja og trausti vin-
ur er nú á bak og burt. En alveg
eins og menn og málefni nútíðar
og fortíðar urðu Hólmfríði stöð-
ug umhugsunar- og frásagnar-
efni verður minning hennar
kjarnmikil og lifandi og sögur af
henni sjálfri munu verða sagðar
og bera vitni um hversu djúp
spor hún skilur eftir sig í lífum
Hólmfríður
Gísladóttir
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
SIGFRÍÐAR RUNÓLFSDÓTTUR,
Hraunbúðum, Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hraunbúða fyrir
kærleiksríka og einstaka umönnun.
Erna Alfreðsdóttir Sigurður Kristinsson
Sigurlaug Alfreðsdóttir Sigurjón Óskarsson
Runólfur Alfreðsson María Gunnarsdóttir
barnabörn og fjölskyldur
Eiginkona mín,
EIÐNÝ HILMA ÓLAFSDÓTTIR,
Didda,
Gauksstöðum, Skaga,
lést á HSN Sauðárkróki 17. nóvember.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 2. desember klukkan 11.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Jón Skagfjörð Stefánsson
HILDIBRANDUR BJARNASON,
bóndi í Bjarnarhöfn,
verður jarðsunginn frá Bjarnarhafnarkirkju
laugardaginn 2. desember klukkan 13.
Útsending frá athöfninni verður í
safnahúsinu í Bjarnarhöfn.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað.
Hrefna Garðarsdóttir
börn, tengdabörn og barnabörn
Yndisleg móðir okkar,
MARGRÉT ÁRNADÓTTIR,
frumkvöðull og hönnuður
frá Hánefsstöðum í Seyðisfirði,
lést á Landspítalanum 24. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Valgeir Guðjónsson
Guðrún Arna Guðjónsdóttir
Sigríður Anna Guðjónsdóttir