Morgunblaðið - 30.11.2017, Blaðsíða 56

56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2017
✝ Bára BjörgOddgeirsdóttir
fæddist í Reykjavík
31. maí 1945. Hún
lést á Landspítal-
anum við Hring-
braut 20. nóv-
ember 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Sesselja
Kristín Kristjóns-
dóttir húsfreyja,
fædd 9.1. 1915 á
Skólavörðustíg 26 í Reykjavík,
d. 12.8. 2004, og Oddgeir Bárð-
arson, sölustjóri í Ræsi hf.,
fæddur 28.6. 1913, í Bolung-
arvík, d. 27.3.1992. Bróðir Báru
var Jón Rúnar, fulltrúi, f. 28.10.
1938, d. 28.7. 2006. Bára Björg
giftist 26. október 1968, Gunn-
ari Gregor Þorsteinssyni
Helgasyni, viðskiptafræðingi,
síðast staðgengill forstjóra
Samkeppnisstofnunar, f. 8.5.
1946 í New York. Foreldrar
Gunnars voru Helgi Þor-
Björgu, f. 1.2. 2009, og Hjördísi,
f. 1.2. 2009. c) Katrín Erla
Gregor, félagsfræðingur, f.
24.6. 1979, gift Elís Rúnarssyni,
stjórnmálafræðingi, f. 15.11.
1981, og eiga þau tvö börn: Mó-
eyju Mörtu, f. 29.7. 2012, og
Flóka Frey, f. 27.8. 2015.
Bára Björg gekk í Gagn-
fræðaskóla Réttarholts og lauk
gagnfræðaprófi frá versl-
unardeild Hagaskóla. Hún fór
til Danmerkur og stundaði nám
í Rødding Højskole árin 1962-
1963. Bára lauk prófum frá FB
síðar á ævinni ásamt því að
stunda sjálfsnám í spænsku.
Hún vann í tvö ár í sparisjóði
Útvegsbankans þar til hún
gerðist flugfreyja hjá Loftleið-
um síðar Icelandair og starfaði
hún sem flugfreyja í 45 ár. Hún
gegndi trúnaðarstörfum fyrir
FFÍ og er ein af stofnfélögum
Svalanna, góðgerðarfélags
flugfreyja. Bára gekk í Odd-
fellowregluna árið 1997 og hef-
ur verið virk í starfi í Rb St.
Nr. 4 Sigríði og RBB Nr. 2 Þór-
unni.
Útför Báru Bjargar verður
gerð frá Háteigskirkju í dag,
30. nóvember 2017, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
steinsson, fram-
kvæmdastjóri, f.
6.10. 1906, d. 19.2.
1967, og Elizabeth
Steel Þorsteinsson,
fædd Gregor, f.
6.11. 1908, d. 26.12.
1950. Stjúpmóðir
Gunnars var Þor-
björg Ólafsdóttir, f.
17.12. 1917, d. 6.1.
2012. Bára og
Gunnar eiga þrjár
dætur. Þær eru: a) Kristín
Birgitta, grafískur hönnuður,
MBA, f. 25.2. 1966, gift Mar-
teini Stefánssyni, tölvunarfræð-
ingi, f. 10.8. 1962, sonur þeirra
er Ásgeir, f. 31.5. 1996. Sonur
Kristínar og Viktors Jens Vig-
fússonar, f. 20.7. 1967 er Stefán
Andri, f. 17.11. 1991. b) Helga
Gregor viðskiptafræðingur, f.
26.4. 1969, gift Jónasi Þórð-
arsyni, viðskiptafræðingi, f.
24.1. 1970 og eiga þau þrjú
börn: Gunnar Þórð, f. 8.2. 2007,
Elsku yndislega mamma mín,
blómarósin mín, minn besti vinur
og fyrirmynd.
Kveðjustundin er runnin upp.
Sá dagur sem ég hef óttast að
takast á við frá því ég var lítil
stúlka.
Þú varst alla tíð minn helsti
aðdáandi og ég þinn. Ekkert var
fegurra en ljómi augna þinna
þegar augu okkar mættust.
Kossar þínir og faðmlög ætíð svo
yfirfull af ást og umhyggju. Ást
þín var alla tíð skilyrðislaus,
djúp og sönn. Ég er ævinlega
þakklát fyrir samband okkar,
það var með sanni einstakt.
Það er hugljúft og gefandi að
rifja upp allar skemmtilegu og
góðu minningarnar sem við eig-
um. Allar utanlandsferðirnar, af-
mælisveislurnar sem voru klár-
lega þær flottustu og
skemmtilegustu, enda ávallt
ævintýraljómi yfir heimili flug-
freyjunnar. Í aðdraganda
jólanna naustu þín svo vel enda
mikill snillingur í skreytingum
og huggulegheitum. Jólin með
þér voru einstök og falleg.
Þú varst líka dásamlegur sam-
starfsfélagi. Það var svo gaman
að ná að vinna með þér og fylgj-
ast með þér vinna. Þú nostraðir
við farþega líkt og þeir væru
gestir á þínu eigin heimili. Sam-
starfsfélagarnir báru virðingu
fyrir þér enda reynslumikil, ljúf
og skemmtileg í samstarfi.
Mannleg samskipti lágu vel fyrir
þér. Nærvera þín og útgeislun
var einstök. Fólk laðaðist að þér
og manneskjur urðu betri í ná-
vist þinni. Þú lýstir sannarlega
upp allt í kringum þig.
Ekkert gladdi þig meira en
elsku ömmubörnin. Þú varst
fyrirmyndaramma, alltaf til í
leik, föndur eða að búa til ein-
stakan ævintýraheim með
ömmublómunum þínum. Það er
sorglegt að þau fái ekki að njóta
þín lengur.
Lífið verður tómlegt án þín,
elsku mamma, en þakklæti er
mér efst í huga.
Minning þín mun lifa um
ókomna tíð, í hjörtum okkar sem
og öllum okkar gjörðum.
Ég kveð þig með þessu fallega
ljóði sem við ræddum svo oft um.
Það minnir á að lífið er stutt en á
sama tíma svo fallegt, og á mik-
ilvægi þess að njóta lífsins.
Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt
sérhver alda rís en hnígur jafnan
skjótt
hverju orði fylgir þögn
og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli stund
skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra enginn
flýr
enginn frá hans löngu glímu aftur
snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Þín
Katrín Erla.
Við söknum þín öll svo mikið.
Undanfarna daga hafa minning-
ar um þig streymt fram, við eig-
um svo góðar minningar tengdar
þér.
Ég mun aldrei gleyma hve vel
þú tókst á móti mér fyrir rúm-
lega fimmtán árum þegar ég
kom inn í fjölskylduna. Hlýjar
móttökur þínar voru einstakar,
falleg orð og væntumþykja. Ég
sá fljótt hversu næm þú varst á
mannleg samskipti og velviljuð.
Við þessi fyrstu kynni okkar
sannfærðist ég um að ég hefði
líka unnið í tengdamömmuhapp-
drættinu.
Ég mun aldrei gleyma heim-
sóknum og matarboðum í Álfta-
mýrina. Það var alltaf svo gott
að koma til ykkar Gunnars,
heimilið svo fallegt, hlaðið fal-
legum hlutum sem þú hafðir
viðað að þér og stillt upp með
ákveðnum listamannsbrag. Í
fyrstu heimsókn minni til ykkar
var ógleymanleg myndasýning
þar sem farið var yfir liðin ár. Í
matarboðum ykkar var ekkert til
sparað. Ég veitti því fljótlega at-
hygli að jafnmikið var lagt upp
úr eldamennsku og skreytingum.
Þar naut sín svo vel listamað-
urinn í þér. Þú varst mikið hátíð-
arbarn og á jólum og páskum
var heimili þitt sem listaverk.
Ég mun aldrei gleyma ferða-
lögum okkar saman, í sumarbú-
staði eða annað. Þegar þú varst
með í för var drifið í að gera hina
ólíklegustu hluti og alltaf var
glatt á hjalla. Þér fylgdi svo mik-
il glettni og jákvæð orka.
Ég mun aldrei gleyma hversu
hlý þú varst börnunum okkar,
umvafðir þau og faðmaðir. Á jól-
um og í afmælum naust þú þín
vel, þér fannst svo gaman að
hitta fólk og gleðja með góðum
gjöfum sem voru fallega pakk-
aðar inn. Sérstaklega minnist ég
þess þegar þú færðir Gunnari
Þórði afmælisgjöf að kveldi
afmælisdags hans síðasta vetur.
Þann sama dag hafðir þú fengið
slæmar fréttir um framvindu
sjúkdómsins en vildir samt færa
honum gjöfina á sjálfan afmæl-
isdaginn. Ég var þakklátur fyrir
það, við föðmuðumst og tárin
streymdu. Við vissum bæði að
þetta gat orðið síðasti afmælis-
dagurinn sem þú yrðir með
börnunum en við ræddum það
ekki, héldum auðvitað í vonina.
Þetta var lýsandi dæmi um þig
og þínar gjörðir, þú hugsaðir
alltaf fyrst til fjölskyldunnar og
vildir allt fyrir hana gera.
Í minninganna landi er himinninn svo
heiður,
hæg er sunnangolan og liturinn er
skær.
Þangað liggur vegurinn alltaf beinn og
breiður,
þar búum við í fortíð, sem alltaf var í
gær.
Þar geng ég oft í huganum og hugsa
stundum mikið
ef hentar mér að flýja þá stund, er
skugga á ber.
Því hvenær sem ég vil get ég í sólskin-
inu setið
í sófanum með kaffi í stofunni hjá þér.
(Hólmfriður Bjartmarsdóttir
á Sandi.)
Guð blessi minningu þína,
Bára, þitt skarð verður ekki
fyllt. Ég kveð þig með sömu
þremur orðum og síðustu orð þín
til mín voru þegar þú lást á dán-
arbeðinum, þú varst yndisleg.
Þinn tengdasonur,
Jónas Þórðarson.
Elsku Bára tengdamóðir mín
hefur nú kvatt okkur. Þrátt fyrir
að sorgin sé nú allsráðandi eru
minningarnar ljúfar og fallegar.
Minningar um glæsilega og hlýja
konu sem sá fegurðina í lífinu.
Hún hafði einstaka nærveru, tók
manni alltaf fagnandi og umvafði
mann með sinni jákvæðu hlýju.
Þegar Bára færði manni
heimagerða kæfu eða sultu var
það ekki bara ljúffengt. Það kom
aldrei öðruvísi en í handskreyttri
krukku með fallegum merki-
miða, slaufu og með ást. Þar
sameinaði hún einstaka hæfi-
leika sína við matargerð, skreyt-
ingar og vilja til að gleðja aðra.
Rúmlega tvítug bjuggum við
Katrín í kjallaranum í Álftamýr-
inni hjá þeim Gunnari og Báru.
Þau tvö ár voru dásamleg og
reyndust þau okkur unga parinu
einstaklega vel. Yfirleitt gerðu
þau ráð fyrir okkur í mat og vita
allir sem þekkja Báru hversu
mikil gæfa það er. Matmaður
eins og ég var þarna kominn í
góðar álnir, enda maturinn hjá
Báru himneskur. Ég minnist
þessa tíma með mikilli hlýju.
Fyrir þetta verð ég ævinlega
þakklátur. Heimili þeirra í Álfta-
mýri er hlýlegt og fallegt. Garð-
urinn einstakur sælureitur og
þar hafa kostir Báru heldur bet-
ur fengið að njóta sín. Bára
kunni þá list að rækta garðinn
sinn og gerði sér grein fyrir
mikilvægi þess. Það er merkilegt
að sitja þar á fallegum degi og
virða fyrir sér afrakstur garð-
yrkjuhæfileika Báru og þeirra
hjóna. Blómin í garðinum nutu
sömu ástúðar og væntumþykju
og allt annað sem Bára tók undir
sinn verndarvæng. Það eru for-
réttindi að fá að vera blóm í
garði Báru.
Bára var sérstaklega góð
amma. Hlý, áhugasöm og hug-
myndarík. Það var alltaf mikið
ævintýri að fara til elsku ömmu
Báru. Hún var alltaf til í leika við
ömmubörnin. Hún hafði unun af
því að föndra með þeim, bjóða
þeim í húsdýragarðinn og gera
eitthvað skemmtilegt með afa
Gunnari og ömmu Báru. Bára
kunni vel við sig í ömmuhlut-
verkinu og þar skinu hennar fal-
legu kostir skært. Það er mikill
missir fyrir ömmubörnin að
ömmu Báru njóti ekki lengur
við. Það eru þó forréttindi þeirra
að hafa átt hana að. Minningin
um elskulega ömmu mun lifa
með þeim alla tíð eins og með
okkur hinum. Við höldum minn-
ingu hennar lifandi. Verðum
dugleg að tala um hana og hugsa
til hennar. Hversu heppin og
glöð við séum að eiga hana í
hjarta okkar. Og í hvert sinn
sem við föndrum, tínum blóm og
gerum eitthvað Bárulegt og fal-
legt munum við minnast elsku
ömmu Báru.
Það er með sorg í hjarta og
einlægu þakklæti sem ég kveð
elsku Báru. Glæsileiki, hlýja og
jákvæðni Báru hafa ratað í
hjörtu fjölskyldu hennar og af-
komenda og bera börn hennar
og barnabörn sterk merki um
þessa dásamlegu eiginleika.
Þannig lifir Bára áfram í huga
og hjörtum okkar sem erum svo
heppin að hafa verið henni sam-
ferða. Minningarnar um Báru
veita okkur yl og birtu, þakklæti
og von. Með kosti Báru að leið-
arljósi hlúum við hvert að öðru.
Sorgin er afrakstur þess að við
nutum einstakrar góðmennsku,
alúðar og skilyrðislausrar vænt-
umþykju. Eins og blómin í garði
Báru.
Elís Rúnarsson.
Við þekkjum flest tilfinn-
inguna sem um okkur fer þegar
nær dregur fyrsta fundi við
verðandi tengdamóður. Í mínu
tilfelli veraldarvön, tignarleg
kona, sem flaug um allan heim,
vildi taka á móti mér. Ég hafði
dottið í lukkupottinn og náð að
fanga hug elstu dótturinnar. Nú
myndi reyna á að sýna sínar
bestu hliðar. Þetta voru óþarfa
áhyggjur og ég hafði ekkert að
óttast. Bára tók á móti mér af
hlýju og sýndi mér og því sem ég
hafði fyrir stafni strax áhuga.
Það kom fljótt í ljós að við áttum
vel saman og aldrei bar neinn
skugga á samskipti okkar. Við
deildum sömu lífsgildum og urð-
um fljótt mjög góðir vinir. Við
áttum bæði auðvelt með að sjá
það spaugilega í lífinu og slógum
við oft á létta strengi þegar við
ræddum málefni líðandi stundar.
Hún var eiginlega drauma-
tengdamóðir.
Bára var mikill fagurkeri og
gekk aldrei frá óloknu verki.
Hún og Gunnar bjuggu sér og
sínum fallegt og hlýlegt heimili
sem bar vott um fágað hand-
bragð húsfreyjunnar. Hún var
fyrirmynd fyrir dætur sínar.
Fyrstu ár okkar hjóna áttum
við Báru svolítið fyrir okkur sjálf
þegar við fórum að eignast börn.
Heimili Báru og Gunnars var
ávallt opið fyrir syni okkar og
hverskonar hjálp ef á þyrfti að
halda. Það kom þó að því að
yngri dæturnar kynntu til sög-
unnar sína vonbiðla og við urð-
um því að deila henni með fleir-
um. En Bára hafði nóg að gefa
enda reyndust þetta vænstu
menn sem mér stóð engin ógn af.
Við vorum ásáttir um að hún hafi
þó verið heppin með tengdasyni.
Nærvera Báru var einstak-
lega þægileg. Hún sýndi öðrum
einlægan áhuga og dró aldrei at-
hyglina að sjálfri sér. Henni
tókst að ná því besta fram í fólki,
reynd í því að stjórna hlutunum í
háloftum um borð í flugvélum
Icelandair megnið af sínum
starfsframa þar sem hún öðlaðist
virðingu síns samstarfsfólks.
Ferðalög voru hennar áhuga-
mál og eftir að hún lauk farsæl-
um ferli sem flugfreyja voru
hjónin duglega að ferðast til ann-
arra landa og fóru þau að dvelja
lengur á stöðum sem þau kynnt-
ust og líkaði vel við.
Þetta ár sem nú er að líða var
Báru erfitt sökum snöggra um-
skipta í heilsu og ekki varð við
neitt ráðið. Hún tókst á við sjúk-
dóminn af æðruleysi, kvartaði
aldrei og vildi ekki að við hefðum
áhyggjur af sér. Gunnar tengda-
faðir minn hefur sýnt sannkallað
sálarþrek í hennar umönnun og
á mína samúð.
Það er erfitt til þess að hugsa
að ég muni ekki lengur heyra út-
undan mér löng símtöl þeirra
mæðgna á laugardagsmorgnum
þar sem hamingjan ein ríkti.
Hennar verður sárt saknað og
við yljum okkur við minningar
um góða konu sem við elskuðum
og dáðum.
Ég kveð Báru mína með þakk-
læti en veit að ég verð þó að
sætta mig við hið orðna.
Marteinn Stefánsson.
Elsku amma mín.
Ég er sorgmædd og leið yfir
því að þú sért dáin. Allir eru að
hugsa til þín. Það er leiðinlegt að
geta ekki knúsað þig aftur. Það
var alltaf svo gaman að vera með
þér, búa til hálsfestar með þér,
spila lúdó, föndra, skoða öll
blómin þín í garðinum, og borða
myntu og jarðarber úr garðin-
um. Það var líka svo gaman að
vera á Tenerife með ykkur afa.
Við hlógum svo mikið í apagarð-
inum. Þú varst skemmtileg. Ég
sakna þín mikið. Ég ætla alltaf
að hugsa til þín þegar ég sé fal-
leg blóm.
Ég leitaði blárra blóma
að binda þér dálítinn sveig,
en fölleit kom nóttin og frostið kalt
á fegurstu blöðin hneig.
Og ég gat ei handsamað heldur
þá hljóma, sem flögruðu um mig,
því það voru allt saman orðlausir
draumar
um ástina, vorið og þig.
En bráðum fer sumar að sunnan
og syngur þér öll þau ljóð,
sem ég hefði kosið að kveða þér einn
um kvöldin sólbjört og hljóð.
Það varpar á veg þinn rósum
og vakir við rúmið þitt,
og leggur hóglátt að hjarta þínu
hvítasta blómið sitt.
Ég veit ég öfunda vorið,
sem vekur þig sérhvern dag,
sem syngur þér kvæði og kveður þig
með kossi hvert sólarlag.
Þó get ég ei annað en glaðzt við
hvern geisla, er á veg þinn skín,
og óskað, að söngur, ástir og rósir,
sé alla tíð saga þín.
(Tómas Guðmundsson)
Þitt ömmublóm
Móey Marta.
Ég kynntist henni Báru þegar
hún giftist Gunnari bróður
mínum og saman gengu þau
lífsins veg hönd í hönd. Gleðin og
bjartsýnin voru einkenni mág-
konu minnar frá því ég fyrst
man eftir henni fyrir margt
löngu. Ungur drengur var um-
vafin umhyggju og ást á þeirri
stund í lífinu þegar tilveran var
dimm og drungaleg. Það verður
seint fullþakkað. Nú er hún farin
frá okkur allt of snemma og svo
skyndilega.
Það er margt sem kemur upp
í hugann. Hún var móðir
barnanna sinna og umhyggjan
fyrir þeim og barnabörnum tók
hug hennar allan. Mér fannst
hún alltaf líka vera dálítið
mamma mín, svo innilega sem
hún passaði upp á mig alla tíð.
Hún var sem gluggi út í um-
heiminn fyrir lítinn dreng sem
hlustaði hugfanginn á allar sög-
urnar frá útlandinu. Mér fannst
ég ekki vera að koma í fyrsta
skipti til New York þegar ég
löngu seinna var þar á ferð.
Helstu staðarheitin hafði ég
heyrt oft og mörgum sinnum í
ótalmörgum frásögnum í gegn-
um tíðina. Það voru dýrmætar
stundirnar sem við áttum saman
úti í Kaupmannahöfn í þau skipti
þegar hún og Gunnar heimsóttu
okkur Dóru þar. En tíminn er
skrítin trunta. Steinn orti svo
fallega:
Tíminn er eins og vatnið
og vatnið er kalt og djúpt
eins og vitund mín sjálfs.
Og tíminn er eins og mynd,
sem er máluð af vatninu
og mér til hálfs
Og tíminn og vatnið
renna veglaust til þurrðar
inn í vitund mín sjálfs
(Steinn Steinarr)
Farðu í friði, elsku Bára mín.
Hörður.
Í dag kveðjum við kæra vin-
konu, Báru Björgu Oddgeirs-
dóttur. Það eru liðin tæp 50 ár
frá því að Gunnar kynnti okkur
fyrir Báru sinni og allar götur
síðan höfum við fylgst að og átt
ótal ánægjustundir. Hér á
heimaslóðum, á ferðalögum um
landið okkar og víða erlendis.
Við og Bára og Gunnar áttum
sama giftingardag, með árs
millibili, og smám saman fórum
við að halda upp á daginn sam-
eiginlega. Þegar svo í ljós kom
að annað vinapar okkar, Dröfn
og Örn, átti einnig sama gifting-
ardag bættust þau í hópinn. Upp
á ýmsu var tekið til að gera sér
dagamun og þar má nefna ferðir
til Kaupmannahafnar, en sú
borg var okkur öllum mjög kær.
Það var alveg sama hvað margar
borgir bættust í safnið hjá flug-
freyjunni Báru, alltaf þurfti að
kíkja til Kaupmannahafnar. Síð-
ustu ferðina til Kaupmannahafn-
ar fórum við með Báru og Gunn-
ari fyrir síðustu jól og áttum þar
yndislega daga.
Skömmu síðar greindist hún
með þann sjúkdóm sem nú hefur
lagt hana að velli. Allt of
snemma og við erum á ný
óþyrmilega minnt á hve skjótt
veður getur skipast í lofti.
Bára var glæsileg kona og
einkar alúðleg í viðmóti. Þessir
kostir hennar nutu sín vel í flug-
freyjustarfinu sem hún gegndi
með miklum sóma í áratugi.
Bára var félagslynd og sýndi vin-
um sínum og samferðafólki um-
hyggju og ræktarsemi.
Við minnumst margra góðra
stunda á fallegu heimili Báru og
Gunnars og ekki spillti fyrir ef
veður var gott að geta setið sam-
an úti á pallinum í garðinum,
þeirra fögru gróðurvin og dást
að rósunum sem Bára var svo
natin við að halda í blóma. Allt
eru þetta dýrmætar minningar
sem við erum innilega þakklát
fyrir.
Hafðu þökk fyrir samfylgdina,
elsku Bára.
Við vottum Gunnari, Kristínu,
Helgu, Katrínu og fjölskyldum
þeirra innilegustu samúð.
Soffía og Georg.
Bára Björg
Oddgeirsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Bára, takk
fyrir að vera alltaf svo góð
við okkur. Við elskum þig
mjög mikið og söknum þín.
Okkur langar til að kveðja
þig með bæninni sem þú
fórst oft með fyrir okkur
áður en við fórum að sofa.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Gunnar Þórður, Björg
og Hjördís.