Morgunblaðið - 30.11.2017, Blaðsíða 57

MINNINGAR 57
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2017
✝ Júlíus Sigurðs-son fæddist í
Reykjavík 5. febr-
úar 1943. Hann
lést af slysförum
18. nóvember síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
eru Magnhildur
Sigurðardóttir,
fædd í Efstadal í
Laugardal 4.
desember 1922, og
Sigurður Friðrik Jónsson
fæddur á Grund í Svarf-
aðardal 12. október 1914, d. 3.
janúar 2003. Systkini Júlíusar
eru Sigurður, f. 1945, Jórunn,
f. 1951, Sigrún, f. 1955, Jón, f.
1957, og Hilmar Steinar, f.
1963.
Júlíus giftist 1963 eftirlif-
andi eiginkonu sinni Jóhönnu
Ellý Sigurðardóttur, fædd í
Keflavík 1943. Börn þeirra
eru: 1) Erlendur Ásgeir, f.
braut og síðar í Skaftahlíð í
Reykjavík. Hann lauk meist-
aranámi í pípulögnum frá Iðn-
skólanum í Reykjavík 1973.
Hann hóf ungur nám á harm-
onikku og síðar saxófón. Júl-
íus var sjálfstætt starfandi
pípulagningameistari og sam-
hliða því starfaði hann sem
tónlistarmaður. Hann spilaði
með ýmsum hljómsveitum,
m.a. Glæsi, Sóló og Lúdó sext-
ett ásamt því að spila og
syngja á jólaböllum og öðrum
skemmtunum. Júlíus veiktist
1998 og markaði það kaflaskil
í lífi hans. Júlíus og Ellý hófu
búskap í Lyngbrekku í Kópa-
vogi og bjuggu um tíma í
Jörfabakka í Breiðholti. Fjöl-
skyldan flutti í Njarðarholt í
Mosfellsbæ og síðar byggðu
þau hús í Lækjarseli í Breið-
holti. Síðustu árin hafa Júlíus
og Ellý búið í Dynsölum í
Kópavogi.
Útför Júlíusar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 30.
nóvember 2017, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
1964, d. 2011,
maki er Guðrún
Stephensen, f.
1958, sonur þeirra
er Jökull, f. 1992.
2) Hildur, f. 1966,
maki er Þorleifur
Rúnar Örnólfsson,
f. 1965, synir
Hildar eru Jóhann
Elí, f. 1992, Eð-
vald Atli, f. 1998,
og Eyþór Alex-
ander, f. 2000, synir Þorleifs
eru Örnólfur Stefán, f. 1988,
og Alexander Maron, f. 1993.
3) Júlíus Þór, f. 1975, maki er
Íris Guðrún Ragnarsdóttir, f.
1975, börn þeirra eru Karen
Lóa, f. 2006, og Ragnar Kári,
f. 2009. 4) Davíð, f. 1978, maki
er Kristín Inga Guðmunds-
dóttir, f. 1973, börn þeirra eru
Helgi Freyr, f. 2002, og Katrín
Sól, f. 2004.
Júlíus ólst upp við Snorra-
Við andlát bróður míns, Júl-
íusar Sigurðssonar, pípulagn-
ingameistara og hljómlistar-
manns, komu fram nokkur
minningabrot liðinna áratuga, en
hann lést 18. nóvember síðastlið-
inn, 74 ára að aldri.
Júlíus var tveimur árum eldri
en ég þannig að óhjákvæmilega
vorum við bræður mjög nánir og
margar minningar tengjast upp-
eldi okkar og síðar samveru-
stundum á ýmsum æviskeiðum
þar sem skiptust á skin og skúrir.
Uppvaxtarárin með systkinum
og fjölskyldu liðu eins og ljúfur
draumur enda mikil samheldni,
tengsl og samgangur í fjölskyld-
unni. Þar sem við bræður vorum
tíðir gestir hjá Steinu frænku,
móðursystur okkar í Múla við
Suðurlandsbraut, var eins og við
ættum annað yndislegt heimili
þar enda samgangur milli fjöl-
skyldna þá mun nánari en gerist í
dag. Einstaka sinnum fengum við
bræður að sitja í hestvagni frá
heimili okkar við Snorrabraut inn
í Múla með Garðari, þar sem
mjólkin var flutt með hestvagni í
bæinn. Þarna í sveitinni við
Suðurlandsbraut fengum við og
frændur okkar, Siggi og Gísli, að
valsa frjálsir um Laugardalinn
og Múlakampinn auk þess sem
heyskapur í Fossvogi á sumrin
gerði þetta æviskeið okkar að
ógleymanlegu ævintýri.
Ekki voru síðri ferðir okkar
með fjölskyldunni að Efstadal í
Laugardal þaðan sem móðir okk-
ar er ættuð, en Júlíus var þar í
sveit um tíma og undi hag sínum
vel enda áttu þeir skap saman
Júlíus og frændi okkar Sigurður
bóndi í Efstadal. Júlíus með sinn
kraft, glaðværð og hæfileika var
mikils metinn í sveitinni enda
mikið um að vera og enginn tími
til að bíða eftir að hlutirnir gerð-
ust af sjálfu sér.
Júlíus fór ungur í fótbolta og
aðrar íþróttir og stóð sig einstak-
lega vel enda sterkur og kraft-
mikill keppnismaður. Þá var
hann leiðandi í útileikjum og
uppákomum í hverfinu svo sem
áramótabrennu og útgerð á
myndarlegan dúfnakofa í
grenndinni. Þetta gat varla verið
betra og við yngri krakkarnir
fengum að vera með.
Fjölþættir hæfileikar Júlíusar
opnuðu fyrir honum margar
eftirsóknarverðar leiðir í lífinu og
veittu honum brautargengi með-
al fólks í ólgusjó lífsins. Hann
lærði ungur að spila á harmóniku
hjá Karli Jónatanssyni og fór
fljótlega að spila á ýmis hljóðfæri
í samkvæmum og á skemmtun-
um um allt land og tók þátt í að
stofna og gera út með félögum
sínum nokkrar hljómsveitir.
Eftir að hann hóf ævistarf sitt
sem pípulagningameistari, spil-
aði hann oftar en ekki einnig í
hljómsveitum um helgar þannig
að hann vann iðulega alla daga
vikunnar. Auk þess bjó hann og
kona hans fjölskyldu sinni ein-
staklega myndarlegt heimili í
glæsilegum húsakynnum og fjöl-
skyldan ræktaði vandlega vin-
áttu við ættingja og vini.
Bróðir minn á sérstakar þakk-
ir skildar fyrir einstaka hjálp-
semi, hlýju og alúð sem hann
sýndi móður okkar alla tíð.
En áður en varir er allt horfið
sem var. Ekkert er eilíft – en
minningar um hjartahlýjan og
góðan dreng lifa.
Elsku Ellý, börn og barnabörn
– missir ykkar er sár og sökn-
uður okkar allra er mikill.
Við fjölskyldan vottum ykkur
innilega samúð okkar.
Sigurður Sigurðsson.
Í dag fer fram útför elsku
pabba, en hann lést sviplega af
slysförum 18. nóvember síðas-
tliðinn. Ég kveð glaðlyndan, um-
hyggjusaman og duglegan mann
sem átti það til að vera fastur á
skoðunum sínum og þrjóskur.
Hann var réttsýnn og átti mjög
erfitt með að umbera óheiðar-
leika.
Ég var svo lánsöm að eiga dag
með honum fyrir stuttu þar sem
við tvö fórum í búðir, heimsóttum
Möggu ömmu, útréttuðum ýmis-
legt og enduðum svo í kaffi
heima. Hann var glaður og
ánægður eftir daginn. Við föðm-
uðumst innilega þegar ég kvaddi
hann seinnipart dags og reyndist
það síðasta faðmlagið okkar.
Margar minningar rifjast upp
frá æskuárum en það er óhætt að
segja að pabbi hafi verið dugleg-
ur og unnið mikið. Fyrir utan að
vinna sem pípulagningameistari
fannst mér eins og hann væri
alltaf að byggja hús yfir okkur
fjölskylduna. Á unglingsárum
var ég í byggingarvinnu hjá hon-
um.
Að auki var hann tónlistar-
maður og því fylgdi mikil vinna
um helgar og þegar aðrir áttu frí.
Sem lítilli stelpu þótti mér ég af-
skaplega lánsöm að eiga pabba
sem spilaði á mjög mörgum jóla-
böllum. Ég hef ekki tölu á því
hvað ég fór oft á jólaböll með
honum þar sem hann spilaði á
nikkuna og söng.
Á unglingsárum fór ég sjálf að
hafa áhuga á söng og tónlist og
þá kom hann mér í kynni við
tónlistarmenn þar sem ég fékk
tækifæri að spreyta mig. Ég á
minningar um upptökur í Hljóð-
rita þegar ég var 16 ára og eins
kom hann mér í samband við fé-
laga sinn Stefán Jökulsson, sem
leiddi til nokkurra ára samstarfs
okkar Stefáns.
Ég á góðar minningar um
tjaldútilegur fjölskyldunnar þar
sem mikið var sungið og spilað.
Síðar byggði pabbi sumarbú-
stað í Biskupstungum fyrir fjöl-
skylduna og þar fannst honum
gott að vera. Þar hafði hann út-
sýni yfir Efstadal þar sem
mamma hans hafði alist upp og
þekkti allt umhverfið vel. Ég átti
margar góðar stundir með
drengjunum mínum í bústaðnum
með honum og mömmu.
Í mínum huga var pabbi hetja.
Í ágúst 1998 varð hann fyrir
miklu áfalli aðeins 56 ára gamall
þegar hann fékk heilablæðingu.
Hann lamaðist og gat hvorki
gengið né tjáð sig fyrst á eftir.
Fram undan var stórt verkefni að
takast á við. Leiðin lá á endur-
hæfingardeild Grensáss og þar
komu þrjóskan og dugnaðurinn
sér vel, því pabbi ætlaði sér að
komast aftur á fætur og í vinnu.
Á stuttum tíma náði hann að
standa upp úr hjólastólnum,
henda frá sér hækjunum og
ganga óstuddur. Á þeim tíma var
talað um hann sem kraftaverkið á
Grensás. Hann náði þeim árangri
að geta ekið bíl aftur en það
skipti hann mjög miklu máli.
Þannig gat hann auðveldlega
verið á ferðinni, boðið mömmu í
bíltúra um Reykjanesið og rækt-
að vini og kunningja. Hann átti
gott samband við móður sína og
undanfarin ár hittust þau nær
daglega.
Elsku mamma, megi góður
Guð styrkja þig í sorginni.
Blessuð sé minningin um
pabba.
Hildur.
Kæri pabbi.
Þú varst skemmtilegur, lífs-
glaður og vinamargur maður. Þú
kynntist mörgum félögum þínum
í gegnum pípulagnirnar og tón-
listina. Ég var ungur þegar þú
varst sem öflugastur í tónlistinni
en þau fáu skipti sem ég fékk að
upplifa þig á sviðinu eru mér dýr-
mætar. Ég man t.d. mjög vel eftir
jólaballi í Norræna húsinu þar
sem ég fékk að fylgjast með þér.
Þú varst einn að skemmta fyrir
fullum sal af börnum og foreldr-
um, spilandi á harmonikkuna og
syngjandi og dansaðir jafnvel um
salinn og spilaðir. Þetta gerðir þú
vel og það eru svona minningar
sem eru mér dýrmætar. Bara ef
ég hefði upplifað fleiri svona
stundir með þér.
Þú lifðir tveimur ólíkum lífum.
Fyrrihlutinn var líf með gleði og
frelsi. Þú gerðir það sem þú vildir
gera. Þú varst þinn eigin herra í
pípulögnunum. Spilaðir á böllum
um helgar og stofnaðir hljóm-
sveitir. Þú byggðir okkur stórt
heimili og sumarhús. Þú varst
mjög vinnusamur og gerðir hlut-
ina vel.
Þegar þú fékkst heilablæðingu
árið 1998 var ég 23 ára og þú
varst 55 ára. Það var mér mikið
áfall og í raun erfitt fyrir okkur
að skilja það fyllilega hvernig þér
leið. Þér, sem varst svo virkur öll
þessi ár, var í raun kippt út úr
öllu og þú varst ekki sami mað-
urinn eftir þetta. Ég skildi þetta
betur eftir því sem árin liðu og ég
varð eldri. Við systkinin vorum
ung þegar þetta gerðist og við
misstum svo stóran hluta af þér í
þessu áfalli. En sem betur fer
varstu áfram í okkar lífi og þú
hefur fengið tækifæri til að fylgj-
ast með okkur öllum í gegnum
árin.
Ég kveð þig nú með söknuði.
Ég óska þess að við hefðum nýtt
okkar tíma betur saman og upp-
lifað meira saman.
Ég sé þig fyrir mér á öðrum
góðum stað, brosandi og hlæj-
andi, eins og þú varst.
Þinn
Júlíus.
Í dag kveð ég stórvin minn,
hann Júlíus Sigurðsson. Við
kynntumst fyrir 63 árum þegar
foreldrar okkar voru að byggja í
Skaftahlíðinni. Á þeim árum vor-
um við saman í Gaggó Aust, spil-
uðum daglega saman fótbolta
ásamt því að bralla ýmislegt sam-
an. Síðan skildu leiðir eins og
gengur og gerist hjá ungum
mönnum en fyrir ca þremur ár-
um endurnýjuðum við vinskap
okkar.
Ég var þá fluttur á öldrunar-
heimili og þótti mjög vænt um
hversu duglegur hann Júlli vinur
minn var að heimsækja mig og
bjóða mér í bíltúra þrátt fyrir
hans veikindi. Minningin um góð-
an mann lifir. Ég sendi fjölskyldu
Júlíusar mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Hvíldu í friði, kæri vinur.
Kristinn J. Sölvason.
Júlíus Sigurðsson
✝ Guðrún Berg-mann fæddist
4. febrúar 1944 í
Kaupmannahöfn.
Hún lést 20. nóvem-
ber 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Helgi M. S.
Bergmann, f. 15.
nóvember 1908,
málarameistari og
listmálari, og Þór-
ey Brynjólfsdóttir,
f. 23. maí 1913, húsmóðir og
föndurkennari. Bræður sam-
mæðra eru Leifur Pétursson, f.
1934, og Ottó Pétursson, f. 1935.
Albróðir er Þórður Helgi Berg-
mann, f. 1945 Maki Guðrúnar,
Árni Brynjólfur Guðmundsson,
f. 16. apríl 1942. Dóttir þeirra er
Þórey Ósk Árnadóttir, f. 16. jan-
úar 1980, maki hennar er
Heiðar Gunnars-
son, f. 27. apríl
1979, dóttir þeirra
er Guðrún Árný
Heiðarsdóttir, f. 28.
ágúst 2013.
Guðrún útskrif-
aðist úr Kvenna-
skóla Íslands. Vann
við skrifstofustörf
framan af starfsævi
hjá Flugfélagi Ís-
lands og síðan
Baader þjónustunni. Hún hóf
nám við Fjölbrautaskóla Breið-
holts og útskrifaðist þaðan sem
matarfræðingur 1992. Hún vann
við það á Landspítala háskóla-
sjúkrahúsi og síðan í Skógarbæ
hjúkrunarheimili.
Útför hennar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 30.
nóvember 2017, klukkan 15.
Það er alltaf sárt að kveðja, en
sorgin gleymir víst engum. Kær
vinkona, hún Sussa, eins og
pabbi hennar nefndi hana, er lát-
in. Sennilega höfum við Sussa
verið um tíu ára gamlar, þegar
við kynntumst.
Við áttum heima í Smáíbúða-
hverfinu.
Sussa var skarpgreind og
skemmtileg, einstaklega barn-
góð og þolinmóð barnagæla/
kona. Hún fór eftir áralanga bar-
áttu við Alzheimer-sjúkdóminn.
Saumaklúbbur, gönguklúbb-
ur, badminton og ekki síst ferða-
lög voru sameiginleg áhugamál.
Sussa og Árni voru oftast
nefnd í sömu setningunni. Árni,
maður Sussu, reyndist henni ein-
staklega vel í veikindum hennar.
Sár er söknuður hans og Þór-
eyjar Óskar, Heiðars og dóttur
þeirra, Guðrúnar Árnýjar.
Við Steini sendum allri fjöl-
skyldu Sussu samúðarkveðjur og
þökkum fyrir liðna tíð. Minning-
arnar ylja.
Kveðja frá okkur og fjölskyld-
um okkar.
Kristín (Stína Tryggva)
og Þorsteinn (Steini).
Ég kynntist Guðrúnu Berg-
mann, Sussu, árið 1963 þegar
hún ásamt Árna, æskuvini eig-
inmanns míns, kom að vitja ný-
fædds frumburðar okkar hjóna.
Smám saman urðum við góðar
vinkonur og vináttuböndin
styrktust ennþá meira þegar við
ásamt nokkrum góðum vinkon-
um stofnuðum saumaklúbb sem
var haldinn reglulega í mörg ár.
Á milli þess fórum við oft saman
í bíó og spiluðum og skemmtum
okkur saman og hittumst reglu-
lega yfir kaffibolla og spjölluð-
um.
Upp úr 1970 fórum við að fara
saman í bústaðarferðir á sumrin
ásamt fleiri fjölskyldum sem eru
fjársjóður minninga, ekki síst
vegna Sussu sem aldrei skorti
orð og var lífleg í góðra vina
hópi. Og þegar Spánarferðirnar
fóru að verða vinsælar fórum við
gjarnan saman fjögur í skemmti-
legar hjónaferðir á nýjar slóðir.
Einn hængur var þó á, að
Sussa og Árni, þráðu að eignast
barn, sem tók mörg ár og tók á
þau, en betur fer lánaðist það
loks árið 1980 þegar augasteinn-
inn þeirra, Þórey Ósk, kom í
heiminn. Það var mikil ham-
ingja.
Þegar Þórey Ósk óx og dafn-
aði og líka okkar yngsti sonur,
Guðmundur Gauti voru fleiri
ferðalög plönuð og fórum við öll
saman í tvær eftirminnilegar
sumarferðir þar sem við ókum
um og skoðuðum Evrópu.
Eftir aldamótin, þegar börnin
voru flogin úr hreiðrinu, lá fyrir
að við myndum fara saman í
ennþá fleiri ferðalög. Áttum við
sérstaklega ánægjuleg sumur
saman á Ísafirði, ýmist í tjald-
vagni eða húsum Ísfirðinga-
félagsins á æskuslóðum eigin-
manna okkar.
Á svipuðum tíma tók sauma-
klúbburinn upp þráðinn og við
stofnuðum vetrargönguklúbb og
nú fengu eiginmennirnir að vera
með. Sussa gekk með okkur á
meðan heilsan leyfði og það var
góður tími.
Fyrir sjö árum fór að bera á
sjúkdómi hjá henni sem engin
lækning er við og nú er Sussa er
farin ein í ferðalagið. Ég mun
ylja mér við margar góðar minn-
ingar.
Víst er þetta löng og erfið leið,
og lífið stutt og margt, sem útaf ber.
En tigið gegnum tál og hverskyns
neyð
skín takmarkið og bíður eftir þér.
(Steinn Steinarr)
Ég, Kristján og fjölskylda
vottum Árna, Þóreyju Ósk og
ykkur öllum okkar innilegustu
samúð.
Takk fyrir samfylgdina og
vináttuna, elsku vinkona.
Þín
Elísabet.
Guðrún Bergmann
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓNAS SKAFTASON,
lést á HSN, Blönduósi, föstudaginn 17.
nóvember. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Börn og fjölskylda hins látna
Okkar ástkæra
HELGA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dalbraut 20,
Reykjavík,
lést á heimili sínu 22. nóvember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 8. desember klukkan 13.
Greta Jónsdóttir
Kolbrún Jónsdóttir
Okkar kæra
SÓLVEIG SIGURÐARDÓTTIR
bóndi á Þingskálum,
lést á hjúkrunarheimilinu Lundi á Hellu
20. nóvember. Útförin fer fram frá
Keldnakirkju á Rangárvöllum laugardaginn
2. desember klukkan 14.
Aðstandendur
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar