Morgunblaðið - 30.11.2017, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 30.11.2017, Blaðsíða 14
14 DAGLEGT LÍF MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2017 TOPPLYKLASETT BORVÉL M12 VERKFÆRASKÁPUR 3/8” 12stk BPD-202c 2x2Ah 7 skúffu Toppar: 10, 12, 13, 14, 15, 17, 18 og 19mm. Nett borvél, tveggja hraða með höggi. Sterkur verkfæraskápur með góðum brautum. MW 48229001 MW 4933441940 TJ TBR3007B-X 7.900 kr. 25.900 kr. 39.900 kr. Verkfærasalan Síðumúli 11 - 108 Reykjavík | Dalshraun 13 - 220 Hafnarfjörður 560-8888 • www.vfs.is Öll verð eru birt með fyrirvara um prentvillur og áskilinn er réttur til breytinga. Tilboð gildir til 30.nóv - 24.des 2017. Morgunblaðið/Ásdís Eðaltöffari Algero heima í Colonnata, litla fjallaþorpinu forna. Kristín Heiða Kristinsdóttir khk@mbl.is Nú er ég gamall og frið-samur, en hér áður fyrrvar ég alltaf að mót-mæla. Núna sér sonur minn alfarið um að standa í því,“ segir Algero sem býr í hinu forna fjallaþorpi Colonnata, í marmara- fjöllunum í Toscana á Ítalíu. Algero er mótmælandi af hugsjón og hann kynnir sig alltaf sem stjórnleysingja, enda var hann mjög virkur anarkisti á sínum yngri árum og er stoltur af því. „Ég var fyrir vikið oft settur í fangelsi, en það stoppaði mig ekki, af því við verðum að virða frelsi ein- staklings, líka frelsi hans til að mót- mæla,“ segir Algero með handa- slætti og hitnar allur við að rifja upp gamla daga. „Ég byrjaði að vinna fullan vinnudag aðeins 14 ára. Og ég er ennþá grjótharður,“ segir Algero og glottir með sígarettu í munnviki, en hann er á áttræðisaldri og víst er að návist hans ber vott um að þarna fer alvöru töffari. Enda er hann orðinn goðsögn, þessi anarkisti sem hefst við hátt uppi í fjöllunum. Byssuhvellir í fæðingu „Mamma var í andspyrnuhreyf- ingunni og þegar hún fæddi mig í seinni heimsstyrjöldinni þá glumdu byssuhvellir allt um kring. Ég drakk uppreisnarandann í mig með móður- mjólkinni. Mamma var harðdugleg kona sem þurfti að hafa mikið fyrir lífinu. Hún var ein þeirra kvenna sem fótgangandi báru mat handa námuverkamönnunum á höfðinu hingað upp í marmaranámurnar. Þessar konur voru kallaðar stjörn- urnar, Le Stelle, af því ljósin sem þær báru með sér lýstu í myrkrinu þegar þær fóru saman í hópum með mat í körfum. Þær gengu 15 kíló- metra leið upp brattar hlíðar fjalls- ins að námunum, með matarskammt til nokkurra daga. Það er ekki lengra síðan en svo að níræð kona sem enn býr hér í þorpinu, hún sinnti þessu starfi í 60 ár.“ Marmaravinnslan í fjöllunum hjá honum Algero hófst á dögum Rómaveldis og í þessar marmara- námur komu gömlu meistararnir fyrir 500 árum, Michelangelo og fleiri, til að sækja sér efniðvið í verkin sín, því Luni-marmarinn frá Carrara er hágæða fyrirbæri, sérlega mjúkur og auðvelt að höggva í hann. Það er enn lífs- hættulegt starf að vinna inni í fjallinu í námunum, og enn deyr fólk við þau störf, þó minna sé um það nú en áður. Jafnvel steinarnir hér eru anarkistar Óhætt er að mæla með að fólk á ferð um Toscana-hérað á Ítalíu geri sér ferð í marmaranámurnar í Carrara, þar sem ferðamenn geta keypt sér rúnt inn í nám- urnar. Í leiðinni er hægt að koma við í fjallaþorpinu Colonnata og staldra við á litlum veitingastað hjá meistara Algero sem býr til Lardo, gæðaálegg að mestu úr svínafitu sem liggur í kryddi og marinerast í marga mánuði í sérstökum marm- arakerjum. Anarkistinn Algero er töffari sem tekur vel á móti fólki. Marmarakerin Þar liggur Lardo- fitan í kryddi í hálft ár eða heilt. Stjarna Móðir Algero bar mat á höfði upp fjallið til námumanna. Marmaravinnsla Carrara-marmarinn er mjúkur, eðal og sérstakur. Lardo Gæðafæða sem sneidd er í þunnar sneiðar ofan á ristað brauð m.a. Strit kallar á orkuríkan mat Algero er ekki aðeins orðlagður fyrir að vera anarkisti, hann er líka frægur fyrir að búa til sérstakt álegg þorpsins, Lardo di Colonnata, gert úr svínafitu og hanterað að fornum hætti. Lardo er víðfrægt um alla Ítalíu og um veröld víða sem mikil gæðafæða. „Hér í fjöllunum getur verið kalt og fólkið sem bjó hér í gamla daga þurfti orkuríkan mat, feitmeti, sérstaklega stritandi námuverka- mennirnir. Þannig kom það til að hér var búið til Lardo, sem er látið marinerast í eldfornum marmara- kerjum sem verða að vera úr hrein- um hvítum marmara. Þar ofan í þeim harðlokuðum er fitan í minnst sex mánuði en mest heilt ár,“ segir Algero og bætir við að krydd- uppskriftin sé að sjálfsögðu háleyni- leg, en kerin eru nudduð að innan með hvítlauk áður en svínafitan, sem kemur af baki svínsins, er sett þar ofan í. Fitan er lögð í kerin í mörgum lögum og milli þeirra eru krydd- jurtir, pipar, sjávarsalt, hvítlaukur, kanill, negull, múskat, anís, kóríand- er, óreganó og rósmarín. Að hálfu ári eða heilu liðnu er Lardo borið fram í þunnum sneiðum, og fer einkar vel með ristuðu brauði. „Áður fyrr var þetta kallaður fátækra manna matur, en nú er þetta orðin víðfræg gæðafæða sem heimsins bestu kokkar bera fram,“ segir Algero og glottir enn og aftur. Píndir róttækir verkamenn Í fjallaþorpinu Colonnata búa aðeins 300 manns og húsin þar kúra í fjallshlíðinni, forn og hlýleg. Þorpið er í nágrenni Carrara, í Apuan- Ölpunum, vegurinn þangað liggur í gegnum þorpin Vezzala og Bedizz- ano. Tilvist litla þorpsins er rakin allt aftur til Rómaveldis, en þá voru fyrstu húsin þar reist til að hýsa verkamenn sem strituðu í marm- aranámunum. Við lok nítjándu aldar var þetta svæði orðið að vöggu an- arkisma á Ítalíu. Samkvæmt grein í New York Times frá 1894 voru verkamenn í marmaranámunum meðal þeirra sem verst höfðu það á allri Ítlalíu. Margir þeirra voru fyrr- verandi sakamenn eða menn á flótta undan réttvísinni. Starf námuverka- manna var svo erfitt að hver sá vilj- ugur sem hafði næga krafta í köggl- um og þrek var ráðinn til starfsins, án þess að saga hans væri könnuð. Skoðanir verkamannanna í marm- aranámunum voru mjög róttækar og anarkismi og almenn róttækni varð með tímanum hluti af arfleifð þeirra. Margir ofbeldisfullir byltingarmenn sem hafði verið úthýst í Belgíu og Sviss fóru til Carrara árið 1885 og stofnuðu fyrsta hóp anarkista á Ítal- íu. Haft er eftir anarkistanum Gali- leo Palla að, „jafnvel steinarnir í Carrara hafi verið anarkistar“. Námuverkamennirnir voru hryggjarstykkið í uppreisninni í Lunigiana í janúar árið 1894.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.