Morgunblaðið - 15.03.2018, Síða 73

MINNINGAR 73
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. MARS 2018
Elsku vinur minn.
Ég veit ekki hvar
ég á að byrja. Þú
varst fyrsti vinur
minn. Við kynntumst ungir á leik-
skólanum Laut og við smullum
svona líka vel saman. Tveir rauð-
hærðir pjakkar sem unnu að því
að gera fóstrurnar gráhærðar. Við
vorum bara venjulegir strákar og
lékum okkur alla daga saman.
Egill Guðjónsson
✝ Egill Guð-jónsson fæddist
25. júlí 1984. Hann
lést 6. febrúar
2018.
Útför Egils fór
fram 16. febrúar
2018.
Einu sinni vorum
við spurðir hvort við
værum bræður og
mér fannst svo
geggjað að einhver
skyldi halda það því
mig langaði alltaf að
vera bróðir þinn.
Enda vorum við nán-
ast eins og bræður
þegar við vorum
yngri.
Við brölluðum
ýmislegt saman á þessum tíma og
ferðirnar með mömmu þinni og
pabba á Flúðir fannst mér alltaf
skemmtilegar. Það var svo
skemmtileg tilviljun þegar við
hittumst óvænt í útilegu á Flúðum
fyrir nokkrum árum. Þú með
stelpuna þína og ég með strákinn
minn. Að fá að sjá þig í pabba-
hlutverkinu, spjalla saman og
spila kubb var ómetanlegt.
Við fórum líka ófáar ferðirnar
með pabba þínum á rekann að tína
baujur, belgi og allskonar dót sem
hafði skolast upp í fjöruna.
Við byrjuðum ungir í bisness
þegar við gengum í hús að selja
rauðmaga, gamla fólkinu í Grinda-
vík til mikillar gleði. Það var held-
ur ekki leiðinlegt að geta farið
með gróðann í sjoppuna á eftir.
Við áttum það til að stelast nið-
ur á bryggju, sem við máttum að
sjálfsögðu ekki en fórum samt til
að fylgjast með bátunum koma
inn og þegar við vorum búnir fór-
um við í mat til mömmu þinnar í
Vísi.
Það var alltaf mikið um að vera
heima hjá þér í Mánasundinu og
manni leiddist aldrei þar. Alltaf
eitthvað að gera og sérstaklega
gaman þegar bræður þínir og
pabbi voru allir í mat.
Áður en við kláruðum grunn-
skóla byrjuðum við að fara hvor í
sína áttina en þrátt fyrir það vor-
um við alltaf vinir. Við rákumst oft
hvor á annan síðustu árin og þú
varst alltaf jafn glaður og bros-
mildur og sýndir öllu í mínu lífi
mikinn áhuga. Spurðir um fjöl-
skylduna og hvað væri að frétta af
krökkunum mínum. Þú varst oft í
huga mér og ég reyndi alltaf að fá
fréttir af þér og krökkunum þín-
um. Þó ég vildi óska að við hefðum
átt meiri tíma saman þá mun ég
alltaf geyma góðar minningar frá
tímanum sem við áttum. Takk fyr-
ir allt.
Elsku Ella, Gaui og fjölskylda.
Innilegar samúðarkveðjur. Hugur
minn er hjá ykkur og börnunum.
Ragnar Daði.
Traustur og góð-
ur vinur okkar
Kristrúnar, Bjarni
Gottskálksson, er til
moldar borinn í dag.
Hugur minn hefur verið hjá hon-
um síðustu daga. Við vorum mjög
nánir þau átta ár sem ég var ráð-
herra og hann var vinur fjölskyld-
unnar. Ekki síst föður míns og
höfðu þeir margt að spjalla og
nutu samvistanna báðir tveir.
Það er mikið þolinmæðisverk
að vera bílstjóri ráðherra og þurfa
að hlíta duttlungum hans. En það
kunni Bjarni og leysti vel af hendi.
Með árunum urðum við góðir vinir
og samrýndir. Hann fór með mig
heim í átthagana austur á Síðu,
sýndi mér Heiði og sagði mér frá
fólkinu austur þar. Og ferðinni
lauk í Skálmarbæ. Þar var tekið
vel á móti okkur. Gísli bóndi var
sérstakur persónuleiki, ávallt
glaður og bjó yfir fróðleik um
reynslu kynslóðanna. „Katla setur
í herðarnar áður en hún gýs,“
sagði hann. Og svo var haldið til
veiða í Kúðafljóti, því að til þess
var leikurinn gerður. Ég reyndi
Bjarni Jón
Gottskálksson
✝ Bjarni JónGottskálksson
fæddist 11. maí
1926. Hann lést 28.
mars 2018.
Útför Bjarna fór
fram 12. mars 2018.
fyrir mér með stöng
en varð ekki var.
Bjarni og Gísli drógu
fyrir og gengu rösk-
lega til verks.
Bjarni var ein-
stakur persónuleiki.
Aldrei heyrði ég
hann halla orði til
nokkurs manns og
hann lagði gott til
mála. Mér var óhætt
að treysta trúnaði
hans og þagmælsku. Hann var lip-
ur í umgengni og brást skjótt og
vel við ef til hans var leitað. Eng-
inn skyldi þó halda, að hann hafi
verið skaplaus. Og hann tók
þykkjuna upp fyrir vini sína ef svo
bar undir. Hann hafði hógværan
og skemmtilegan húmor. Og hann
var mikill fjölskyldumaður. Það
fann ég glöggt þegar talið barst að
börnum hans. Hann var glaður og
stoltur yfir velgengni þeirra.
Bjarna Gottskálkssyni á ég
margt að þakka og við Kristrún.
Um hann á ég engar minningar
nema góðar. Guð blessi minningu
hans.
Halldór Blöndal.
Þegar þú verður ráðherra 34
ára og hefur í tíu ár skrifað leiðara
um ráðherrabíla sem snobbtíkur
þá er málið flókið. Ég byrjaði á því
að taka leigubíla milli staða; það
kostaði mikið en samt minna en
ráðherrabíllinn. Þá var mér bent á
að hafa kannski alltaf sama leigu-
bílinn. Það fannst mér góð hug-
mynd. Þá kom Bjarni. Þegar hann
sótti mig á Holtsgötuna þá bað ég
hann að bíða eftir mér á Fram-
nesveginum af tveimur ástæðum.
Sú fyrri var sú að svört drossían
frá BSR teppti umferðina í göt-
unni, en síðari var að dóttur minni
fannst það svo ógeðslega hallær-
islegt að hafa svona bíl nálægt sér.
Hún var 14 ára; ég var reyndar
sammála henni. Bjarni keyrði mig
í fimm ár til 1983. Svarti bíllinn
hans var að vísu ekki notaður
lengi heldur keyptur mikið minni
bíll, rauður. Það var í eina skiptið
á fimm árum sem Bjarni var mér
bersýnilega ósammála. Bjarni og
ritarinn Sæunn Eiríksdóttir urðu
hornsteinar vinnunnar og héldu
utan um mig eins og son sinn í
fimm ár í þremur ráðuneytum.
Bjarni Gottskálksson hét hann,
lést í hárri elli á Hrafnistu, eftir að
hafa verið nokkuð utan heims um
skeið.
Hann var gersemi hann Bjarni.
Áreitnislaus, snyrtilegur,
myndarlegur á velli, kunni á mal-
arvegina því hann hafði keyrt áður
olíubíla um allt land. Ekki undir-
gefinn, uppréttur, sagði sínar
skoðanir umbúðalaust. Bjarni var
reyndar svo glæsilegur að þegar
Hallvard Bakke, viðskiptaráð-
herra Noregs, kom til mín í opin-
bera heimsókn þá gekk einn eldri
fylgdarmanna Bakkes beint að
Bjarna og heilsaði honum sem
ráðherra, fannst Bjarni ráðherra-
legri en ég.
Ég sat alltaf aftur í ráðherra-
bílnum; var þá að rísla við gögn
sem ég þurfti að glöggva mig á
fyrir næsta fund. En þegar þurfti
þá skiptumst við á orðum, töluðum
lítið um pólitík. En mest töluðum
við um sveitina. Hann um Heiði.
Hann sagði mér stoltur frá börn-
unum sínum Gottskálk, Ragnari,
Heiðu og Hinriki; þau spönnuðu
allt mannlífið. Einn spilaði á gítar
annar átti risakrana, allt þar á
milli. Miklu seinna kom svo Jón til
sögunnar. Bjarni var nákvæmlega
eins og ráðherrabílstjórar eiga að
vera. Drengur góður, lipur, viljug-
ur, mætti alltaf korteri áður en
hann var beðinn um að mæta.
Hafði einn galla: Hann gerði aldr-
ei kröfur um neitt fyrir sjálfan sig.
Í fimm ár vorum við saman í bíl
kannski tíu sinnum á dag, það liðu
aldrei meira en nokkrir dagar á
milli samfunda okkar nema þrír
mánuðir einu sinni á milli ríkis-
stjórna. Alltaf þægilegt, aldrei
vesen. Ráðherrar Alþýðubanda-
lagsins fóru ekki í frí. Þeir vissu að
þeir myndu gera stuttan stans í
ráðuneytunum og þess vegna
þyrfti að klára allan heiminn áður
en við gengjum þaðan út.
Þegar ég fór utan til sendi-
herrastarfa strjáluðust samfundir
okkar. Frétti þó af honum líta inn
hjá stelpunni sem vildi ekki ráð-
herrabílinn í Holtsgötuna. Um
þau erindi segi ég ekkert hér.
Með þessum línum flyt ég fjöl-
skyldu Bjarna Gottskálkssonar,
börnum, tengdabörnum og niðj-
um samúðaróskir okkar Guðrúnar
og þakkir fyrir langa og trygga
samfylgd frá mér og börnunum
mínum.
Svavar Gestsson.
Elskulega amma
mín hefur nú kvatt
þennan heim. Ég
hugsa til hennar
með hlýju og þakk-
læti fyrir allan þann tíma sem
hún var til staðar, fátt var henni
mikilvægara en afkomendur sínir
enda veitti hún okkur öllum gott
atlæti og umhyggju í gegnum tíð-
ina og dekraði við okkur með mat
og kökum. Pönnukökur, flatkök-
ur og rifsberjasulta voru þó hvað
mest í uppáhaldi hjá mér.
Amma var svo hugguleg og
myndarleg kona, dálítið smávax-
in en fríð, með fallega brún augu,
alltaf svo snyrtilega til fara og
átti svo fallegt heimili, þar sem
við barnabörn og barnabarna-
börn vorum alltaf velkomin.
Amma fylgdist alltaf vel með út-
varpi, blöðum, sjónvarpi, sam-
félagsmálum og stjórnmálum,
Inga Dagmar
Karlsdóttir
✝ Inga DagmarKarlsdóttir
fæddist 15. apríl
1913. Hún lést 25.
febrúar 2018.
Útför hennar fór
fram 12. mars 2018.
hún vildi jafnræði
og var miðjumann-
eskja. Það var hægt
að ræða allt við
ömmu milli himins
og jarðar og án
hennar hefði lífið
verið fátæklegra því
hún var svo mikill
klettur og samein-
ingartákn fjölskyld-
unnar.
Elsku amma mín,
megi Guð umvefja þig blessun.
Takk fyrir allt og allt og megir þú
hvíla í friði.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín sonardóttir
Hafdís Karlsdóttir.
Okkar ástkæra Inga í Barma-
hlíð er látin, nærri 105 ára gömul.
Inga Dagmar Karlsdóttir
sýndi okkur það að með jákvæðn-
ina að vopni er hægt að ná háum
aldri. Inga og fjölskylda bjuggu
lengstum á okkar uppeldisárum í
Barmahlíð og þess vegna kölluð-
um við hana alltaf Ingu í Barma-
hlíð.
Inga giftist Lása (Nikulási)
bróður pabba okkar (Péturs)
1943 og byrjuðu þau búskap á
Grettisgötu 67.
Á Grettisgötu hefur verið mik-
ið um að vera á fyrstu búskapar-
árum Ingu og Lása, þau bjuggu í
risinu ásamt Ingunni ömmu.
Pabbi og mamma bjuggu í kjall-
aranum (Pétur og Bagga).
Bróðir Lása og Péturs, Loftur
Þór, og Guðrún kona hans
bjuggu einnig þarna ásamt for-
eldrum hennar og bróðir og mág-
kona Guðrúnar, Einar Sæm og
Sísí, á hæðunum á milli. Í risinu
hjá Ingu og Lása var ekkert sal-
erni, þannig að þau þurftu að fara
með koppana sína í kjallarann til
að losa þá. En þetta hefur samt
verið aldeilis dýrlegt. Og frjó-
samt. Á Grettisgötunni eignuðust
Inga og Lási þrjú börn; þau
Helgu, Einar og Karl, Þuríður
fæddist seinna.
Á svipuðum tíma eignuðust
mamma og pabbi Odd og Ing-
unni. Loftur Þór og Guðrún eign-
uðust Jón og Einar, og Einar
Sæm og Sísí fluttu að norðan á
Grettisgötuna með börnin sín
fjögur; Einar, Ólaf, Vilhjálm og
Jónínu. Svo það segir sig sjálft
að á Grettisgötu 67 hefur verið
mikið fjör á þessum árum.
En af þessari eldri kynslóð
sem þarna bjó á þessu árabili
gekk Inga í Barmahlíð, tæplega
105 ára gömul, síðust af velli.
Inga okkar allra sem okkur þótti
svo afskaplega vænt um og vor-
um svo stolt af að þekkja og geta
sagt að væri ein af okkur.
Það er alveg magnað að rúm-
lega aldargömul manneskja
skuli hafa munað nöfn okkar
allra, barnanna okkar og maka.
Kannski vissi hún líka nöfn
barnabarna okkar? Hver veit.
Við erum öll sammála um að
Inga var falleg manneskja, ekki
bara í útliti heldur líka að innan.
Hún var líka svo sterk. Þessi
lágvaxna kona sem átti örugg-
lega ekki alltaf þægilegt líf. Hús-
móðir sem þurfti að hafa fyrir
tilveru sinni og sinna og umbera
eins og móðir okkar bræður tvo,
sem voru ekki alltaf þeir auð-
veldustu.
Góðmennsku og fórnfýsi Ingu
er vel lýst að hún eftirlét pabba
okkar legstað sinn við hlið Lása,
sem hún var búin að taka frá fyr-
ir sjálfa sig.
Þær góðu minningar sem hún
skilur eftir í huga okkar eru dýr-
mætar.
Ingunn, Einar, Loftur
Þór og Linda Björg.
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, sonar, tengda-
sonar, afa, langafa og bróður,
SIGURJÓNS ÞÓRMUNDSSONAR
húsasmíðameistara.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á blóðlækningadeild 11G og
göngudeild lyflækninga 11B, Landspítalanum, Hringbraut, fyrir
einstaka umhyggju, virðingu og alúð.
Ragnheiður Lilja Georgsdóttir
Ingibjörg Brynja Hlynur Hjaltason
Þórmundur Haukur Ragna Pálsdóttir
Dagbjört Hlín Steinar Magnússon
Hólmfríður Arndal Jónsdóttir
Georg Franzson
afabörn, langafabarn og systkini
Okkar yndislega móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
BJÖRG GUÐRÚN PÉTURSDÓTTIR,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri sunnudaginn
11. mars.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 20. mars klukkan 13.30.
Þeir sem vilja minnast hennar mega gjarnan leyfa Ljósinu,
endurhæfingar- og stuðningsmiðstöð, að njóta þess. Sérstakar
þakkir færum við öllu því starfsfólki á LHS og SAk sem annaðist
hana í veikindum hennar.
Björg Unnur Sigurðardóttir Rúnar Ingi Kristjánsson
Kolbrún Sigurðardóttir Margeir Steinar Karlsson
Rúna Kristín Sigurðardóttir Haukur Arnar Gunnarsson
Kristján Ingi, Kristinn Arnar, Aron Ingi, Stella Rún,
Dögg, Björgvin Páll,
Hafsteinn, Pétur, Dagný og fjölskyldur
Þökkum innilega auðsýnda hluttekningu,
samúð og virðingu við andlát og útför
föður míns, sonar okkar, bróður, mágs
og frænda,
JÓHANNS JÓHANNSSONAR
tónskálds,
sem lést í Berlín níunda febrúar.
Sérstaklega viljum við þakka vinum úr tónlistarheiminum sem
heiðrað hafa minningu hans með eftirminnilegum hætti.
Karólína Jóhannsdóttir
Edda Þorkelsdóttir Jóhann Gunnarsson
og fjölskylda
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR GUNNAR BOGASON,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 4. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Minning þín lifir í hugum okkar.
Fanney Gunnarsdóttir
Eyþór Gunnarsson Þyri Hall
Linda Gunnarsdóttir Kolbeinn Konráðsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku drengurinn okkar, bróðir og
barnabarn,
EINAR SIGURBJÖRNSSON,
lést á heimili sínu 6. mars.
Útför hans fer fram frá Lindakirkju,
Kópavogi, þriðjudaginn 20. mars
klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Samhjálp,
banki 322-26-40040, kt. 551173-0389.
Brynja Jónsdóttir
Sigurbjörn Einarsson Karen Sif Þorvaldsdóttir
Eggert Árni Sigurbjörnsson
Magnús Þorkell Sigurbjörnsson
Dagur Steinn Arnarsson
Haukur Logi Arnarsson
Hilmar Örn Arnarsson
Hanna Ósk Jónsdóttir Jón Sigurðsson
Guðrún Edda Gunnarsdóttir Einar Sigurbjörnsson