Læknablaðið - 01.07.2018, Blaðsíða 37

LÆKNAblaðið 2018/104 361
Auðvitað þurfa læknar að vera vel launað-
ir. Ég er ekki að tala fyrir öðru. Þeir koma
seint út á vinnumarkaðinn og þurfa að
afla ævitekna á styttri starfsaldri en flestar
aðrar stéttir.“
Samræming læknismenntunar
„Heilbrigðisþjónustan sem slík er í hönd-
um stjórnvalda í hverju landi fyrir sig.
Alþjóðleg samtök lækna hafa kannski
ekki mikil áhrif á það. En það er mjög
margt sem hefur breyst á undanförnum
árum og áratugum, jafnvel er varðar
starfsumhverfi og starfsmöguleika lækna.
Þeir fara á milli landa og eru mjög hreyf-
anlegir í starfi sínu. Það hefur því verið
lögð mikil áhersla á að samræma, sé þess
kostur, menntun og þjálfun lækna í að-
ildarlöndunum svo hægt sé að treysta því
að læknir sem kemur frá öðru landi hafi
sömu kunnáttu og þjálfun og okkar eigin
læknar. Þetta hefur verið eitt af helstu
áhersluatriðum allra læknasamtaka og
læknafélaga innan Evrópu og er nú komið
á nokkuð viðunandi flöt.
Vinnutímatilskipun Evrópusambands-
ins var einnig mikil framför og hefur verið
tekin upp hér heima þó við séum ekki
í Evrópusambandinu. Vinnutími lækna
hefur verið hrikalega langur í flestum
löndum og það er ekki lengra síðan en
þegar ég var námslæknir í Bretlandi að 120
tíma vinnuvika unglækna þótti eðlileg.
Þetta þýddi að maður vann alla daga, aðra
hverja nótt og aðra hverja helgi. Ég tók
þátt í verkfalli unglækna meðan ég vann
á slysadeild á Northwick Park Hospital í
London. Það var svo ekki fyrr en 2016, 40
árum síðar, að unglæknar í Bretlandi fóru
á ný í verkfall og ég er satt að segja slegin
yfir því hve starfskjör þeirra eru enn slæm
og álagið mikið.
En hér kemur annað vandamál til
sögunnar sem er viðvarandi læknaskortur
í flestum löndum og því þurfa þeir sem
fyrir eru að vinna meira. Og þá leita þeir
eðlilega þangað sem vinnuaðstæður,
vinnutími og laun eru betri.
Hvernig ætla menn að leysa þetta?
Þetta er vandamál sem við getum tekið á
„Verkefni CPME eru þau mál sem ekki tengjast sérgreinum læknisfræðinnar og hafa með samskipti lækna og sjúklinga að gera, óháð sérgrein,“ segir Katrín Fjeldsted fyrrverandi
forseti Evrópusamtaka læknafélaga.