Skírnir - 01.09.2005, Blaðsíða 62

Ef þið viljið komast að kjarna málsins, leitið þá til Saffóar, Cat-
ullusar, Villons, Heines þegar sá gállinn er á honum, Gautiers þeg-
ar hann er ekki of napurlegur; eða, ef ykkur skortir til þess tung-
ur, leitið þá uppi Chaucer sem fer sér að engu óðslega.26 Gott
lausamál mun ekki skaða ykkur og það er góð ögun að reyna að
skrifa það.
Þýðingar eru einnig góð þjálfun ef ykkur finnst frumsamið
efni ykkar „komast á ið“ þegar þið reynið að endurskrifa það.
Merking ljóðsins sem á að þýða getur ekki „komist á ið“.
Ef þið notið reglubundið form, komið þá ekki fyrir því sem
þið ætlið að segja og fyllið upp í eyðurnar sem eftir eru með
froðusnakki.
Spillið ekki skynnæmi eins skilningarvits með því að reyna að
skilgreina það á forsendum annars. Vanalega er þetta aðeins afleið-
ing of mikillar leti við að leita uppi rétta orðið. Frá þessu ákvæði
má hugsanlega finna undantekningar.
benedikt hjartarson292 skírnir
26 Hér eru talin upp nöfn ólíkra höfunda, allt frá fornöld til rómantíkur, er til-
heyra hefðarveldi ímagismans og leit Pound á þekkingu á verkum þeirra sem
nauðsynlega undirstöðu vandaðrar nútímalegrar ljóðagerðar. Ljóð grísku
skáldkonunnar Saffóar (650–590 f. Kr.) eru aðeins varðveitt að hluta til og í
brotum, en verk hennar eru einkum þekkt fyrir skýrleika og einfaldleika í
formi. Gaius Valerius Catullus (u.þ.b. 84–54 f. Kr.) er trúlega þekktastur róm-
verskra ljóðskálda og gætir áhrifa hans m.a. víða í ljóðum Bens Jonson, Ed-
munds Spencer og annarra enskra skálda á endurreisnartímanum, en auk þess
sem Pound víkur víða að verkum Catullusar í skrifum sínum liggja eftir hann
nokkrar þýðingar á ljóðum skáldsins (Translations, bls. 408). François Villon
(1431–1463) er á meðal þekktustu ljóðskálda franskrar bókmenntasögu og naut
hann, líkt og enska skáldið Geoffrey Chaucer (u.þ.b. 1343–1400), ómældrar að-
dáunar Pounds vegna endurnýjunar sinnar á formi og myndmáli ljóðsins. Verk
beggja þessara skálda tilheyra því skeiði endurreisnarinnar sem Pound leit á
sem eins konar klassíska gullöld bundins máls, fyrir hnignun þess á barokktím-
anum. Nefna má að verk Chaucers eru á meðal þeirra texta sem Pound taldi til
hinnar ímagísku hefðar í enskum bókmenntum („Imagism and England“, bls.
19). Rómantísku skáldin Heinrich Heine (1797–1856) og Théophile Gautier
(1811–1872) gegna fyrir Pound mikilvægu hlutverki í uppgjöri nútímabók-
mennta við málskrúð 17. og 18. aldar, þótt viðtökur hans á verkum þeirra
beggja hafi á margan hátt verið gagnrýnar. Sjá nánar um hefðarveldishugmynd-
ir Pounds greinarnar „How to Read“ og „The Renaissance“ (Literary Essays,
bls. 15–40 og bls. 214–226).
Skírnir haust 05 RÉTTUR 23.11.2005 13:53 Page 292