Skírnir - 01.09.2005, Qupperneq 223

Þetta vekur nýjar hugrenningar og ástæðu til að ætla að Sigmar hugsi með
söknuði um hlýju og ást móður sinnar. Hann segir ekki berum orðum
hvað þjáir hann, heldur lætur hann vanlíðan sína koma fram á annan hátt.
Í Næturluktinni eru vísbendingar um að þetta eigi við rök að styðjast.
Þar kemur í ljós að faðirinn hefur verið óreglumaður og lítið skipt sér af
drengnum. Þau eru skilin því Björg segir: „Þau bjuggu nú saman einu-
sinni.“ (Næturluktin 22) Ekki er gott að vita hvers vegna móðirin getur
ekki haft drenginn. Hún er í húsnæðishraki eftir að íbúðin brann. Örlít-
ið hugboð vaknar jafnvel um hún sé veil á geði enda væri það í stíl við
fyrri bókina að Sigmar gæti enn ekki rætt það. Vísbendingar birtast í fant-
asíu íkornans: hvít heilsuhæli við vatnið og bækurnar Geðbilaðir ferða-
langar og Dagbók vitfirrings. Þessir bókatitlar tengjast einnig vísun
Gyrðis á titilsíðu í töfraleikhús Hermanns Hesse og hina undarlegu
heima þess, á slóðum geðveiki og eiturlyfja.24
Hugsanlega má finna skýringu á veru drengsins á bænum í slitróttu
samtali sem hann hlerar í gegnum stofuhurðina. Þau tala um einhverja
óskilgreinda konu:
„Vesalings konan.“
„Hún hætti að muna einföldustu hluti. Datt bara niður.“ (Gangandi
íkorni 53)
Tengist þessi lengda dvöl hans hinu ímyndaða ferðalagi íkornans?
Það hefur ekki verið talað meira um ferðalag mitt. Við vöknum á
morgnana einsog ekkert hafi gerst. En sumt hefur breyst. Mamma
kemur ekki að sækja mig þetta haust. (Næturluktin 11)
Var það Sigmari að kenna að íbúð þeirra brann?
Mér er illa við kerti. Loginn frá þeim minnir mig á þegar húsið okkar
mömmu brann. (Næturluktin 20)
Þessu verður ekki svarað. Í Gangandi íkorna kemur fram að Sigmar ótt-
ast eld en notar hann þó til að eyða sönnunargögnum um glæpi sína,
bangsa og boga sem hann hefur skemmt. Við hið síðarnefnda var hann
næstum búinn að fara sér að voða því hann datt ofan í reykgryfju, „brölti
társtokkinn í glóandi taði og eygði enga birtu“ (44) þar til Ágúst bjargaði
ugla sat á kvisti 453skírnir
24 Hermann Hesse (þýð. Elísa Björg Þorsteinsdóttir): Sléttuúlfurinn. Reykjavík
1998, bls. 37.
Skírnir haust 05 RÉTTUR 23.11.2005 13:54 Page 453