Breiðfirðingur - 01.04.1955, Síða 55

BREIÐFIRÐINGUR
53
inn hvass suðaustan og útlit fyrir að veður versni enn.
Það er því ekki um annað að velja en að hraða ferðinni
sem mest, enda rökkvar snemma þegar komið er fram í
september. Oveðursskýin í suðri þykkna meir og meir.
Þó er svo margt eftir að sjá og muna.
Langeyjarnesið og eyjarnar í vestri, formfastar hlíðar
og klettabelti í austri, tæra læki og ár og merka bæi.
Framundan mótar fyrir fjöllunum á Barðaströnd,
óglöggt, en þarna eru þau þó, hugann grunar, að í móðu
fjarlægðarinnar séu líka fagrar lendur. Skyldi móta fyrir
Vöðlunum í fjarska?
Eg finn, að slagveður haustdagsins er að taka frá okkur
fagra mynd, og öll syrgjum við það að geta ekki tileinkað
okkur meira af fegurð og tign Strandanna. Við leggjum
andlitin þétt að rúðunum og reynum að sjá sem mest, um
leið og bíllinn rennur hvern kílómetrann af öðrum eftir
nýbyggðum vegi. Einnig hann er þrekvirki, er innt var
af hendi á skömmum tíma, undir stjórn Jakobs Benedikts-
sonar. Það er eins og ung og sterk öfl hafi verið leyst úr
læðingi með þessari vegagerð. A mörgum þessara snotru
býla, er vegurinn liggur hjá, eru nú meiri og minni hús
í byggingu eða stór stykki brotin í nýrækt. Sumir þessara
bæja bera með sér aldagamla menningu og þokka, og
önnur ný býli bætast við ár frá ári, hugþekk og snotur við
hlið sögubæjanna gömlu og góðu. Það mætti segja mér,
að eftir fá ár yrðu Strandir glæsilegast byggðar og rækt-
aðar í Dalasýslu og sannkallað augnayndi þeirra, er leggðu
leið sína um vesturhluta sýslunnar.
Við ökum um hlaðið á Nýp, höfum tal af bóndanum
og hann segir okkur, að það muni verða stormur út Tjalda-
neshlíðina og ekkert er sannleikanum samkvæmara, hver
vindsveipurinn af öðrum kemur æðandi sunnan með hlíð-
inni. Bíllinn hryktir og gjöktir undan átökum veðursins.