Breiðfirðingur - 01.04.1956, Side 42

40
BREIÐFIRÐINGUR
rakst ég á slangur af fólki og þá þegar á einri eða fleiri
áberandi ölvaða menn. En í gegnum opnar en troðfullar
dyrnar að danssalnum sá ég grilla í fólkskös á hreyfingu,
en lítt var hægt að greina andlit, því að fullmyrkvað mátti
heita þar inni. Þar sem ekki virtist þarna greitt aðgöngu,
leitaði ég að öðrum dyrum nær hinum enda dansstofunnar,
komst þar inn og náði mér í sæti. Var þar öllu rýmra, enda
öllu meiri ljósglæta. Svo hefur víst einhver gerzt svo djarf-
ur að snerta við aðalljóskveikjaranum, svo að sæmilega
bjart varð í salnum. Samstundis heyrðist hálfdrukkin karl-
rriannsrödd kalla: „Ekki hafa ljós, slökkvið þið.“ Þessu
kalli var samstundis hlýtt. Eg mun hafa staðið við á sam-
komunni nokkuð á annan tíma, og þá sjaldan að fyrir kom
að einhver brá upp ljósinu, varð ávallt einhver til jafnharð-
an að hrópa það niður og heimta myrkrið í staðinn. A einu
furðaði mig þó einna mest, það var hve áberandi stór hópur
af börnum og unglingum beggja megin við fermingaraldur
virtist vera þarna, og ég gat ekki betur séð, en að þó nokkrir
drengir á aldrinum frá fermingu til tvítugs væru töluvert
undir áhrifum víns. Tveir unglingar á aldrinum 16—17
ára dönsuðu þarna fyrir framan áhorfendur á svo siðlítinn
hátt, að ætla mætti að slíkt sæist aðeins á vissum stöðum
í stórborgum erlendis, stöðum, sem fáu siðugu fólki þykir
sæmandi að venja komur sínar á. Er ég seinna lét í ljósi
undrun mína yfir slíkum skemmtisiðum, var ég frædd á
því, að fleiri og færri slíkar „týpur“ væri algengt að sjá
á hverri einustu dansskemmtun, bæði á þessum stað og
öðrum skemmtistöðum, — og undanlekning væri, ef ekki
væri alls staðar svo að segja dansað í fullkomnu myrkri,
eftir að dagsbirta þryti. Ég fór nokkru áður en dansi lauk,
en marga heyrði ég telja þessa skemmtun með þeim prúð-
ari, sem gerðust. Enginn gauragangur eða stórvandræði
hafði hlotizt af fullum mönnum og aðeins einn unglingur